Is een gedachte een reactie op een emotie of is een emotie een reactie op een gedachte?

dat kan allebei, het is maar net waar je het eerst door wordt overvallen.
op een emotie kan een gedachte volgen, en andersom.

Een gedachte kan uit het volkomen niets komen.
Een gedachte kan komen naar aanleiding van andere gedachten
Een gedachten kan komen om een probleem op te lossen, of om nieuwe inzichten te krijgen.

Een gedachten kan komen uit een andere bron( spiritueel)

Een emotie kan nooit uit het niets komen, het is er dus nooit als eerste.
Een emotie is het product( reactie) van een gedachte.

Spiritueel gezien, kan een emotie uit het totale niets komen, omdat we de bron niet waarnemen.

Je kunt gedachten en emoties niet zo strikt scheiden, het loopt allemaal door elkaar. Ons brein is te complex om het zo duidelijk te kunnen indelen. Bovendien ligt het tempo waarin ons denken en voelen kan verlopen zo hoog, en kan het zo vloeibaar zijn, dat je met je etiketjes er hijgend achteraan holt.
Zelfs een heel rationele gedachte (wit moet hier Pf6xd4 spelen, denkt de schaker) kan gepaard gaan met een emotie "dit voelt goed". Dit staat bekend als het evidentiegevoel en het begeleidt correcte en slimme gedachten (althans, gedachten die we zo ervaren).

Emoties roepen gedachten en gedrag op. Hoe bozer of blijer je je voelt, hoe sterker je gaat reageren.
Zo roepen ook gedachten emoties op en vervolgens weer gedrag, of dat nu verbaal of non-verbaal gedrag is.

Hoe krachtiger jouw gedachten zijn die opkomen, hoe sterker jouw emoties. Hoe sterker de emoties, hoe sterker je gaat reageren.

Niet alle gedachten zijn verbonden aan emoties. Er zijn immers zoveel gedachtes en sommigen komen niet eens in jouw hoofd voor terwijl ze bij anderen wel door het hoofd spoken. Die gedachten die jouw bijblijven, blijven bij je plakken omdat er een voor jou emotionele lading achter zit.

Waar gedachten niet tastbaar zijn, voel je emoties wel in je lijf. Ze komen dan in het gedrag naar buiten.
Emoties en gedachten zijn in het lichaam een en hetzelfde.
Je kunt ze zien als energie, waarbij de emoties een vastere vorm hebben.

De gedachten en gevoelens die je hebt zijn verbonden met elkaar.

Voor zover ik begrepen heb, maken beiden deel uit van een "cirkel", waarbij emoties voortkomen uit (vaak snelle, niet erg bewuste) gedachten.

Dit idee wordt o.a. gebruikt bij "RET"; een methode waarmee bepaald gedrag veranderd zou kunnen worden.

Zie ook:
http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke-effectiviteit/ret/abc.html

http://nl.wikipedia.org/wiki/Rationeel-Emotieve_Therapie


Deze cirkel zou ongeveer zo werken:

Situatie --> gedachten --> emotie --> gedrag --> etc...


Emoties komen volgens deze theorie dus direct voort uit gedachtes.
En indirect komen daar weer nieuwe gedachtes uit.


Maar uiteraard is dit maar een model en dus een wat "zwart-witte" en beknopte weergave van een veel ingewikkeldere werkelijkheid.

emotie is reactie op gedachte

Beide stellingen in je vraag kloppen, ligt maar net aan welke situatie gebeurd. En hoe je als mens in elkaar zit. Hoe oud je bent. Wanneer je naar kinderen kijkt, zie je dat die vaker of bijna altijd een emotie uiten zonder gedachte, ze reageren op een situatie. Kinderen denken niet zoveel na. Ze kunnen wel door onbewuste inprettingen een emotie tonen. Wanneer iets onbewust is heb je er geen gedachte bij. Naar mate je ouder wordt ga je meer nadenken en kun je een emotie krijgen door een gedachte. Of na een emotie een gedachte. Dit gebeurt meestal wanneer je de emotie niet meteen kunt verklaren. Wanneer iets verdrietigs gebeurt zul je weten waarom je huilt en ga je er niet over het waarom nadenken. Wanneer je ontroerd raakt, doordat je bos bloemen aangereikt krijgt en je bent verrast over je emotie, zul je er over nadenken. Het feit dat je wanneer je over iets nadenkt, door wat voor een reden dan ook en je krijgt een emotie hierdoor is de oorzaak meestal wel duidelijk. Leuke vraag trouwens. Zoiets als wat was er eerder de kip of het ei.

Alle emoties komen voort uit zintuiglijke waarneming. Onze intuitie zorgt voor de eerste reactie op die waarneming. Ons denken ontstaat pas daarna (denken is het rationele moment). In die zin is de gedachte dus inderdaad een reactie op de emotie en voorkomt op die manier verkeerde reacties.

Er is altijd eerst een gedachte, daarna volgt reactie.
Door de beheersing van gedachten kunnen negatieve emoties geen kans krijgen.
Je zou denken dat een gebeurtenis een emotie oproept, maar ik leer van bepaalde leraren, dat een gebeurtenis een gevolg is van een overtuiging, een gedachte dus. Dit geldt voor alles. In feite snellen je gedachten je vooruit en vormen de gebeurtenissen die nog gaan komen en zogenaamd "uit de lucht komen vallen".
Overtuigingen kun je veranderen (gelukkig) en je kunt andere gedachten willen hebben die een gelukkigere toekomst geeft.

Taalkundig heb je twee begrippen die erg ver van elkaar staan, maar je vraag is uitermate interessant om dat je gedachten nu eenmaal overal verbanden tussen zoeken.

1. e-motie: komt van be-wegen in veel talen (e-motion).
2. gedachte komt van ge- of bedenken.

Het eerste komt vanzelfsprekend ook voor bij elke diersoort die zintuigen gebruikt en een zenuwstelsel hebben die de 'prikkels' zowel waarneemt als omgekeerd ook 'bewegingen' aanstuurt. Emoties ontstaan zelfs in eerste fase onbewust, en in die fase staan ze erg ver van wat mensen gedachten noemen, en dikwijls (vlgs. mij onterecht) aan onze mensensoort toekennen. Heel het zootje van 'fight/flight/freeze' (vechten/vluchten/bevriezen) behoort hier bij.

De gedachten meer bij het bewust beleven, en dus is er een uniek tijdsinterval bij betrokken: Wij kunnen indrukken met onze spiegelneuronen zelfs herafspelen zonder een echte indruk te krijgen, en wij kunnen onze emotionele responsen tegenhouden, en dat proces situeert zich in wat wij noemen 'denken'. Het start zowel bij de baby als bij de geschiedenis van de mens, vooral bij het rechtop lopen, en onze hersenen hebben NIET het denken als basis (in tegenstelling tot wat we, hihi, denken) maar de fijne motoriek van onze handen en mond en de daarbij horende taal.

Als we plots rechtop lopen, hebben we plots onze handen over, en als we iets vastnemen dan kunnen we even wachten en de tijd virtueel stoppen omdat er meerdere mogelijkheden zijn, en dat proces noemt denken.

Emoties zijn dus de eerste chemische processen na zintuiglijke indrukken, nadenken, is het normaal daarna volgende proces waarbij we soms horen te 'remmen' i.p.v. impulsief (let op 'pulse' ipv 'motion') te reageren. Maar mijn Tervuerense Herder Elgos stormt op zijn vriendinnetje af, maar is omgekeerd terughoudend als iemand hem voeding wil geven of naderbij komt of als ik met hem loop met de leiband en hij weet dat hij langs dezelfde kant van een ne dipaal moet lopen omwille van die leiband.

Gedachten zijn dus ook het vermijden van een toestand van 'niets' van hersenen die normaal de bedoeling hebben om te anticiperen vanuit ervaringen uit het verleden zijn erg asburd als ze zichzelf als onderwerp nemen. Je ogen kunnen je eigen ogen niet zien en registreren extern licht, kindergedachten denken niettemin dat het je ogen zijn die alles 'bestralen' en ontdekken. Toen ik dat ontdekte door een 'meester', reageerde ik emotioneel erg... ontgoocheld.

Hangt er van af of je over bewuste of onbewuste gedachten spreekt.

Wat onbewuste gedachten betreft zou ik durven stellen dat élke emotie-impuls gelijktijdig gepaard gaat met een gedachte-impuls.

Wat de bewuste gedachte betreft:

Een bewuste gedachte kán een reactie op een emotie zijn maar evengoed kan een bewuste gedachte gewoon een reactie op een visuele impuls zijn die geen merkbare emotie met zich meebrengt.

Een emotie kán een reactie zijn op een bewuste gedachte doch een emotie kan evengoed ontstaan vanuit een plots overvallen worden door een overvloed aan geluid-, geur-, smaak- of licht-impulsen.

Het ene kan het andere dus wel degelijk aanwakkeren en dit in beide richtingen doch emoties en bewuste gedachten kunnen ook los staan van elkaar.

Liefs en fijne dag nog!