Als iemand Korsakov heeft, ervaart hij of zij dan nog emoties?

Het syndroom van Korsakov is niet alleen gekenmerkt door verstandelijke of cognitieve symptomen. Dikwijls zijn er bij de patiënt ook veranderingen op vlak van het affect (de gevoelswereld), de beleving en het gedrag. Deze symptomen zijn vaak erg lastig voor familieleden die vinden dat hun vader, moeder of partner niet meer dezelfde is.

De meest voorkomende en belangrijkste symptomen in dit verband zijn apathie, initiatief- en interesseverlies. Ze worden vaak als een rechtstreeks gevolg de hersenbeschadiging beschouwd, maar kunnen soms ook als secundair aan de cognitieve en geheugenstoornissen beschouwd worden. Apathie betekent letterlijk ‘onbewogenheid’. Er is sprake van een ‘verminderd voelen’, de patiënt lijkt eerder onbewogen en neutraal te blijven bij emotionele gebeurtenissen of confrontaties.

Hoewel apathie in de enge zin van het woord wel kan voorkomen, is de korsakovpatiënt zelden echt emotioneel onbewogen. Zijn niet-emotioneel reageren hangt immers vaak samen met het niet-weten of niet-onthouden. Hoe kan iemand zich nu bedroefd voelen om een verlies dat hij zich niet eens herinnert? Of waarom zou de korsakovpatiënt zich wanhopig voelen over zijn toekomst als hij gelooft dat er met hem niets aan de hand is (cf. gebrek aan ziekte-inzicht)? In praktijk blijkt ook dat patiënten doorgaans op een ‘normale’ emotionele manier reageren als ze zich bewust worden van bepaalde dingen. Het defecte geheugen maakt echter dat hun visie op de werkelijkheid gekleurd kan zijn door confabulaties en vergeten, waardoor zij anders reageren dan men zou verwachten.

Toegevoegd na 2 minuten:
http://www.syndroomvankorsakov.be/affectieve.html