Kunnen ouders zien of hun dochter of zoon een partner heeft die bij hem/haar past?

Dat kunnen ze niet zien, dat ziet ALLEEN de dochter/zoon... En hoe meer dat ouders dat denken te kunnen zien, hoe meer ze het mis hebben en ik zeg je, het resulteert alleen in de afwezigheid van die zoon of dochter in het ouderlijk huis...

Toegevoegd na 7 minuten:
Wat ze wel kunnen zien is of die persoon bij hen past, en dat laat wel veel zien, dat dan weer wel...

Ha, die Cilinder;

Als ouders hun kind goed kennen en ook de moeite nemen de aanstaande goed te leren kennen kunnen ze dat waarschijnlijk wel goed beoordelen, ja. Helaas gaan veel mensen hierbij nog steeds te veel op de eerste indruk en die wordt nogal eens vertroebeld door de verliefdheid van de tortelduifjes. Prik daar maar eens doorheens als ouder....

Nee, ze projecteren hun eigen gevoelens op de relatie van het kind en mogelijke partner.

Ja, vaak kunnen ze een goede inschatting maken, maar verstandige ouders houden hun mondje dicht.

Ja, dat denk ik wel. Tenminste, als die ouders mensenkennis hebben. Verstandig om het tegen zoon of dochter te zeggen wanneer de keuze niet bepaald in de smaak valt is het niet.

Daar ben ik het mee eens.
Vaak kunnen ouders wel redelijk inschatten of de partner die hun zoon of dochter meeneemt wel bij hem/haar past.

Echter niet alle ouders zullen hun mening hierover geven.
Soms is dat goed, en soms zou het beter zijn om wel hun mening te geven.
(aangezien je in een verliefde bui, nogal eens door de bekende roze bril kijk).

Immers de meeste ouders kennen hun eigen kind het beste! Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk!
Ik persoonlijk zou hun mening zeer op prijs stellen!
(natuurlijk moet men wel uitkijken, hoe je dit ter sprake brengt)

Dat is niet zo makkelijk.
Anders hebben ze hem/haar elk dag moeten zien. Om te kunnen zien of hij/zij wel past bij z'n dochter/zoon...

Mijn ouders zagen het doordat ik gelukkig was, sterker werd. Hoewel ze zelf niet gecharmeerd waren van mijn keuze zagen ze wel in dat het voor mij de goede was.

Je ziet het natuurlijk niet, want wat zegt nu uiterlijk, maar je kunt het wel aanvoelen, horen, observeren. Jij hoort als ouder, al dingen in een gesprek tussen de twee, waarvan je weet, dat jouw kind heel anders in het leven staat als de partner en jij voelt als ouder al aan dat dit zal botsen.Liefde maakt blind en ervaring opent de ogen. Als ouder heb je meer levenservaring dan je kind dus jouw ogen zijn wel open, maar je kind is blind en moet eerst eigen ervaring opdoen, opdat ook zijn/haar ogen opengaan en er is voor een kind niets zo erg als te moeten horen:"Ik heb het je gezegd, zie je nou wel?"
Je kan als ouder maar het best allert blijven, geen onge-
vraagde mening geven, (want dan willen ze juist bewijzen dat je het fout ziet) en je kind de eigen ervaringen laten opdoen. Door schade en schande is een ieder wijs geworden. Respecteer de gevoelens van je kind maab blijf waakzaam als je merkt, weet of hoort dat die persoon niet deugt(crimineel, loverboy e.d.) Dan moet je wel ingrijpen.

Nee,dat kunnen ze beslist niet. De zoon of dochter in kwestie zelf kan dat ook niet en kan er na(lange)tijd achterkomen dat de verbintenis toch niet de ideale was

Soms wel, soms niet. Er valt eigenlijk weinig peil op te trekken.

Soms hebben de kinderen zelf er moeite mee te zien of een partner bij hun past.

Als ouder kun je je meestentijds denk ik maar beter schikken naar de keuze van dochter- of zoonlief.

Iedereen heeft het recht zelf zijn foute keuzes te maken.

Liefdevolle en zogzame ouders kennen hun kind langer dan dat het kind zichzelf kent.
Ze hebben dan twee handvatten om te zien of het een goede match is, primair aan hun kind zelf, secondair aan de interactie tussen het stel als ze samen zijn.
Ik vind het ongunstig als je kind in het gedrag erg verandert als hij /zij in de buurt van hun partner is, ze gaan dan gewenst gedrag vertonen en voelen zich ten diepste niet volledig geaccepteerd door hun partner.
Wel is het zo dat liefdevolle, betrokken ouders met veel respect met de keuze van hun kind om horen te gaan.
Ik heb diverse situaties meegemaakt waarin mijn kind
mijn mening vroeg over een partner.
Mijn mening is dan op zich helemaal NIET belangrijk, ik zie het als een uitnodiging van mijn kind om het diepere eigen bevinden van hem/haar te ontdekken en te helpen deze bevinding te vertalen naar een standpunt.
Ook al staat de partner je als ouder niet aan, je kind kent de partner natuurlijk beter dan jij als ouder.
Dus mag je je kind alleen helpen het zelf-inzicht te vergroten om vandaar uit juiste keuzes te maken.
Wel denk ik dat empathische (invoelende) ouders in relaties van hun kinderen dingen ver van tevoren zien aan komen.
Als goede ouders mag je er echter geen "self forfilling prophety" situatie opwekken, je maakt dan als ouders zwaar misbruik van macht en het in jou gestelde vertrouwen, wat zich op enig moment zal wreken, als je je eigen mening over een partner als raad verpakt aan je kind meegeeft.....
De partner zal dit immers instinctief aan kunnen voelen en vijandigheid naar de ouders ontwikkelen.
Daar zit je kind dan tussen in, een stijd dus die alleen verliezers kent.