Waarom willen we 'iemand' zijn?

Omdat het heel erg moeilijk is om niemand te zijn. Iemand zijn geeft je en veilig gevoel. Daarbij komt dat je omgeving, alle andere mensen weten willen wie jij bent! Dat jij misschien niemand bent zal niet worden geaccepteerd. Wees maar iemand en speel het spelletje mee, anders red je het nooit in deze samenleving.

Toegevoegd na 1 minuut:
Wat je dus bent is de rol die je speelt en waar een rol verschijnt, verdwijnt een mens. Helaas het kan niet anders.

Huh? We? Dat verschilt per persoon hoor.

Iemand die z'n vak uitoefent, doet dat niet per definitie om er indruk mee te maken. Zolang die dat wel doet, heeft die z'n vak of eigen draai in 't leven nog niet gevonden in elk geval.
Behalve als je clown bent, dan is 't wel je vak.

ik kijk nu RTL4, een kok aan 't werk.
doet ie toch echt niet om een kunstje te doen, maar nou eenmaal omdat ie dat kunstje kán, en er een ander wat mee brengen kan. (lekker eten, of trucjes om te koken)

Toegevoegd na 2 minuten:
Bij o.a. zangers, acteurs en beroepssporters gaat je vraag weer wel op (naar mijn beleving) maar daar stellen weer andere mensen hun kunstjes wél op prijs.
En daar zal 't dan wel goed voor zijn.

Misschien omdat ze van ons houden als we onze kunstjes opvoeren?En zijn onze kunstjes dan zo weinig waard?

Iedereen wil iemand zijn, je wordt aangemoedigd om je te onderscheiden...

Dus dit is aangeleerd...

Alleen niemand wil niemand zijn... En zo´n niemand is vrij...

Toegevoegd na 9 uur:
.

.

.

.

.

.


DUS: Je wilt iemand zijn, omdat je niemand bent...

Om ons te kunnen meten met anderen... We willen op die manier een soort trots op onszelf zijn, als we het beter hebben of doen dan een ander...

Ik gebruik mijn gaven niet om indruk te maken. Wanneer ik mijn gaven gebruik/inzet, gebeurt dit onbewust en spontaan. Mijn ware zelf laat zich hierbij zien, zonder er invloed op uit te oefenen.

Wanneer ik met iets indruk wil maken is het gemaakt, vooropgezet, niet echt, ofwel een 'kunstje'.

Kortom: mijn gaven komen het beste tot zijn recht wanneer ik onbewust en gepassioneerd handel.

Je bent pas iemand als je iets voorstelt in je EIGEN ogen.
Een ander kan jou pas echt waarderen als je jezelf waardeert. Dit straal je namelijk uit.
De ene heeft dit van nature, en houdt van zichzelf om wie hij/zij is. Een ander vergelijkt zich steeds met anderen en heeft het gevoel dat hij/zij ergens goed in moet zijn om gewaardeerd te worden.

Achter "indruk maken" maken kan iemand zich verschuilen. Als je onzeker in het leven staat dan gebruik je dit als schild. hierdoor valt je het b.v je verlegen zijn niet op.

Ik denk dat het heel moeilijk is om je geloofwaardig als een ander voor te doen. Dat zie je al aan mensen die een heel klein cosmetisch ingreepje hebben gehad, waarbij er iets in hun gezicht plotseling niet meer klopt waardoor ze juist de aandacht trekken. Mensen zijn daar op ingesteld. Ze kunnen op 6 miljard gezichten onfeilbaar één gezicht eruit herkennen. Is dat niet knap? Kan je nagaan hoe gevoelig de hersenen van mensen zijn voor kleine details die verschillen in gezichten...

Je eerste vraag waarom we iemand willen zijn is een gezonde vraag. We zijn allemaal iemand en als je niet iemand bent betekent dat dat je jezelf nog niet gevonden hebt.

Je tweede vraag waarom we indruk willen maken vloeit natuurlijk wel voort uit je eerste vraag. Als je jezelf nog niet gevonden hebt en niet gelukkig bent met wie jij bent, dus jezelf geaccepteerd hebt met je mooie en minder mooie kanten, dan moet je je altijd waarmaken. Want je wil altijd iemand anders zijn dan je werkelijk bent.
Je zal moeten leren accepteren dat jij "jij" bent en dat is een vorming.

Iedereen wil iemand zijn, we kunnen gewoon niet zonder elkaar leven. Door goede sociale contacten word ons leven simpelweg beter.

We zijn gewoon sociale dieren, zo zit onze brein in elkaar. Je kan ook zeggen dat het brein zich voed met liefde. Als je niemand bent, compleet genegeerd over straat loopt, niemand die naar je om kijkt, dan sterft het brein langzaam af.

Ouderen mensen die niemand meer hebben dan alleen hun geliefde (voor die geliefde zijn ze 'iemand') sterven vaak kort na elkaar omdat de geliefde uit hun leven verdwijnt en ze 'niemand' worden.

We ´bedenken´ dat we iemand moeten zijn. Want de gedachte dat we ´niemand zijn´ kan ons verstand niet verwerken. Daarom geloven we dat we de optelsom zijn van al onze gedachten en overtuigingen. (je bent wie je denkt dat je bent)

Maar eigenlijk kunnen we niet ´iemand´ ZIJN. Want dat is een geconstrueerd gedachtenspinsel. We zijn allen onderdeel van iets veelomvattender;waarvan?? Dat kunnen we niet bedenken omdat we het ZIJN.