Hoe kan het dat je de een bent en er diep van binnen een ander zit?

Kijk iedereen heeft een karakter, Maar iedereen heeft toch ook andere intresses.

Soms durf je voor het een vooruit te komen & het andere weer niet.

Omdat je je in veel situatie sociaal wenselijk moet gedragen. Dan hou je jezelf altijd een beetje in. Het kan ook zijn dat sommige mensen zich een beetje schamen voor extravagant gedrag, en zich dus zullen inhouden. We hebben ook een natuurlijke rem, die gaat er vanaf als je bijvoorbeeld gedronken hebt.

Ik ben aan de buitenkant een engeltje.. en van binnen een duiveltje;-)
En die wil soms best naar buiten komen..maar dat laat ik niet altijd toe..

Ik 't geval van 't voorbeeld kan 't zijn dat dat wat je voelt eigenlijk te (willen) zijn, wordt onderdrukt door dat je voelt dat 't minder sociaal geaccepteerd (met name in je naaste omgeving) zou worden als je die persoonlijkheid er uit zou laten komen.

Meestal groei je op een bepaalde manier op, met gewoontes en bijbehorende denkbeelden. Na verloop van tijd leer en lees en hoor en zie je veel, en als je dan niet je innerlijk ook een beetje aanpast zo nu en dan, dan kan het zijn dat er inderdaad opeens een rockchick in je zit, ondergronds.

Nu kun je de rockchick uit gaan hangen, maar je kunt bijvoorbeeld ook je kleding en haar style een beetje aanpassen zodat die kant van jou ook een beetje toegelaten wordt.
Of bijvoorbeeld je muzieksmaak verandert...

Als je WIL dat die rockchick naar buiten komt kun je dat door dezelfde dingen (kleding, muziek) ook nog wat meer overdrijven en zien wat er met je gebeurt!

eigenlijk reuze interessant, zoiets.

Van schizofrenie wordt vaak onterecht gezegd dat het gaat om mensen met een gespleten persoonlijkheid. Alsof ze 2 personen in één zijn.. Schizofrenie is een ernstige aandoening waarbij het realiteitsbesef is verstoord en de eenheid van denken, voelen, willen en handelen verloren is of gaat. Hier gaat het over schizofrenie..Gelukkig dat je weet dat dat niet zo is.

Maar ik denk dat het bij jou om een stuk bewustwoording gaat je merkt aan je zelf wie je bent,hoe jij in situaties wil reageren ,maar dat eigenlijk niet doet.Daar is niks mis mee.Dat is fatsoen wat je hebt meegekregen vanuit de opvoeding. Het positieve hiervan is dat je selectief wordt in de keuzes met wie je om gaat en wie niet...Bij wie komt de Rockchick naar boven en bij wie niet. Het is een persoonlijke groei die je doormaakt.Dat is een mooie ontwikkeling.En heeft ieder mens dat,de vraag is hoe ga je handelen???Of beter van niet.

De reden van deze verschillen komt door tegenstrijdige overtuigingen over onszelf. Vaak zijn we ons niet bewust van deze overtuigingen en doe je uiteindelijk iets anders dan je had gedacht of gewild.

Bijvoorbeeld: als je de overtuiging hebt dat het fijn is jezelf naar buiten toe open te stellen, maar je tegelijkertijd ook de overtuiging hebt dat als je niet netjes en braaf bent mensen daar wel eens kritiek op zouden kunnen hebben, en dat dat erg is, dan is de kans aanwezig dat je ervoor kiest om uiteindelijk dan toch maar braaf en nietjes te zijn.

In het dagelijkse leven speel je allerlei rollen (moeder, dochter, collega, klant, enz). Maar als je met je zelf alleen bent, kan je al die rollen loslaten en komt er misschien wel een heel ander typetje om de hoek kijken.
Dat is iets wat volgens mij voor een groot deel van de mensheid opgaat.

Dat is vooral het gevolg van de maatschappelijke verwachtingen, je eigen verwachtingen en remmen, de waardes en normen die ons worden opgelegd en de veelal Calvinistische opvoeding die we hier in NL krijgen.
Op lange termijn kan dat tegen gaan werken. Dan komt het duiveltje er opeens met een harde knal uit...

Dus eigenlijk zeg je: ik doe mij anders voor dan wie ik in werkelijkheid ben, of eigenlijk het liefste zou zijn.

Netjes naar 'buiten' toe, maar van binnen heel anders voelend.

Nou, waar wacht je nog op. Laat die rockchick er maar uit, want jij bent zelf diegene die haar 'tegenhoud, hetzij onderdrukt. Je merk dan zelf wel dit je echte 'ik' is.
Veel plezier.

Als je uit evenwicht bent, doordat je jezelf moet inhouden bijvoorbeeld creëer je binnenin je een tegen kracht. Daarom voel je je van binnen eigenlijk altijd tegenovergesteld aan hoe je je naar de buitenwereld opstelt.

Als je je zelfverzekerder gaat voelen en meer voor jezelf opkomt, voor je eigen gevoelens (bijvoorbeeld als je iets niet wil, of het ergens niet mee eens bent) zul je waarschijnlijk ergens tussen de beide uitersten (die je nu voelt/bent) in komen te zitten. En natuurlijk minder tegenkrachten meer ontwikkelen, je komt dan in evenwicht.

Het is een normaal verschijnsel van het volwassen worden, je eigen weg gaan volgen. Dingen doen omdat jij dat wilt, niet omdat iemand anders dat wil maar ook niet omdat iemand anders dat niet wil. Dit volwassen worden is niet sterk leeftijdsgebonden.

Om los te komen zet je je eerst af, daarna als je je vrij voelt kun je je eigen weg gaan volgen.

Afhankelijk van de kracht die je van de omgeving voelt zal de de afzet harder of zachter zijn. Hard genoeg om erdoorheen te breken. Als de kracht van de omgeving niet zo sterk is, kan het zijn dat de tegenkracht niet eens echt naar buiten hoeft te komen (je hoeft geen echte rock-chick te worden), om los te komen, hem voelen kan al genoeg zijn.

Zoek je eigen weg.

Dat komt omdat jij niet bent wat je denkt te zijn... Daar alleen komt dat verschil vandaan... Kijk maar goed, want meer hoef ik er niet op te zeggen...

Ik denk dat het komt omdat je als mens niet alleen maar goed bent of alleen maar slecht. Je kunt met jezelf twee kanten op, de gewenste of de ongewenste kant. Als je het zou kunnen uittellen, kom je erachter dat je vaker het ongewenste kiest. Dat klinkt behoorlijk mesjogge. Je zou denken dat je kiest wat je zelf wenst. Dat doe je ook, maar toch is dat niet altijd ook de juiste keuze. Je kunt er meer over lezen in de Bron die is toegevoegd.