Heb ik een stressstoornis (zie uitleg)?

Question

Vroeger ging het niet altijd even gezellig thuis veel ruzie. Twee weken geleden begon mijn nichtje van 2 jaar heel erg te huilen (te brullen bijna). En ik werd hier helemaal gestrest door (normaal nooit last van gehad) ik begon heel erg rillen en zweten. Nu als ik een kind hoor huilen heb ik het steeds weer...

Toegevoegd na 4 minuten:
Eigenlijk meer mijn vraag zou dit een trigger kunnen zijn? Een overblijfsel van/ door vroeger?

 · Accepted Answer

Ik weet niet wat je bedoelt met 'stressstoornis', maar het klinkt voor mij een beetje alsof je een paniekaanval kunt hebben gehad. Het zweten en rillen zou daarop kunnen duiden. Andere kenmerken zijn: een drukkend gevoel op de borst, hartkloppingen, benauwd gevoel, hyperventileren, pijn in maag of buik, angst om niet meer weg te kunnen, bang om iets geks te gaan doen, bang om flauw te vallen, of zelfs bang om dood te gaan. Kenmerkend voor een paniekaanval is verder dat binnen tien minuten na het beginnen van de aanval van plotselinge angst, deze symptomen op het hoogtepunt zijn. Daarna zakt het vaak weer af.

Een posttraumatische stressstoornis (is dat wat je bedoelt met 'stressstoornis'?) is een psychische stoornis waarbij mensen o.a. intense herbelevingen hebben van een bepaald trauma, of nachtmerries, die gepaard gaan met stemmingsproblemen en grote invloed hebben op het functioneren. Of zoiets bij jou kan spelen, daar kan ik niets over zeggen, omdat je niets zegt over dergelijke symptomen.

Een paniekaanval is op zich geen stoornis. Als het vaker voorkomt, en je daardoor ook bepaalde situaties gaat mijden uit angst voor een nieuwe aanval, spreken we van een paniekstoornis. Maar een eenmalige paniekaanval is op zich niet iets om je bezorgd over te maken. In dit geval kan het de situatie zijn geweest die bij jou deze reactie opriep, maar ook factoren als vermoeidheid, je al niet helemaal lekker voelen, of een bepaalde gevoeligheid voor harde geluiden kunnen hebben meegespeeld.

Wat belangrijker is, is dat jij een link legt met dingen uit je verleden, en je dus blijkbaar je afvraagt in hoeverre deze dingen je nu nog beïnvloeden. Als je daar bang voor bent, of als je het idee hebt dat je hulp nodig hebt om je verleden een plekje te geven in je verdere leven, vraag dan advies van je huisarts. Die kan je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog. Ook als je vaker paniekaanvallen zou krijgen (let wel: het kan ook een eenmalig iets geweest zijn, dat komt vaker voor) is het ook verstandig om naar je huisarts te gaan. En datzelfde geldt als je zou merken dat het je gedrag beïnvloedt, dus dat je bijvoorbeeld continu bang bent om een nieuwe aanval te krijgen (als het dus een paniekaanval was, daar kan ik zo niet over oordelen) en/of je daardoor ook je gedrag gaat aanpassen, door bijvoorbeeld niet meer op bepaalde plaatsen te willen komen, of door mensenmassa's te gaan mijden. Grofweg komt het er dus op neer: als je er lást van hebt, vraag dan hulp.

Answer

Dat kan, maar hoe kom je daarachter ? 
Praten, praten met een psycholoog, over dit onderwerp.

Allereerst praten met je huisarts voor een verwijskaart.

Succes !

 · Answer

Lijkt me een paniekaanval.
Wordt vervolgd....

Toegevoegd na 8 minuten:
Ik denk dat er toch een PTSS onder zou kunnen zitten die manifest werd door de associatie die het huilen van een kind opwekt.

Blijkbaar heb je dingen nog niet verwerkt.
Geef daar eens aandacht aan  door er met een goede vriend (M/V) over te praten, dat kan enorm opluchten.
Krijg je er dan nog geen vat op dan zou ik huisarts en/of psycholoog raadplegen, onverwerkt leed kan je gelukbeleving behoorlijk verzieken en daar zal je niet op zitten te wachten.

Niet zelden is het uiten en het ontvangen van begrip van een betrouwbare vriend/ouder helend en verdwijnt de paniektrigger......

Ik raad af om je te onttrekken aan (huilende) kinderen, ze geven ook zoveel positieve impulsen die je je dan zou onthouden, misschien helpt het je om bewust van de onbevangenheid van kinderen te genieten.

Ook al werkt het laatste prima, geef je angstbeleving wel een plaats, anders kan het zich op andere manieren manifesteren.

Sterkte....

 · Answer

Ik heb zelf PTSS en ik heb inderdaad ook zulk soort reacties daarvan. Als mijn kind huilt krampt mijn baarmoeder er zelfs van samen. Ik zie flashbacks van vroeger terug ( zal niet in details treden). Dus het is heel goed mogelijkl inderdaad. Maar een diagnose moet gesteld worden door een psychiater.  Een etiketje hebben kan handig zijn om te bepalen wat er is en wat je ermee doet. Maar weet wel dat je zo'n etiketje je leven lang hebt en vaak tegen je gebruikt wordt. Voor de meeste mensen ben je gewoon gestoord als je een etiketje hebt, die kijken niet verder dan hun neus lang is. 
Dus weet wat je doet. Op youtube zijn er handige technieken te vinden om hier mee om te gaan. IK heb zelf destijds vragen over middelen tegen PTSS gesteld. Wellicht kun je daar de link nog vinden.  
Je leert dan op een andere manier tegen beelden uit je verleden te kijken. Je hersenen plaatsen het ergens anders, waardoor jij in het huidige leven er niet meer de stress van ervaart. 
Ook kun je erin duiken. Leren begrijpen waarom het gebeurt door er van een afstand naar te kijken. Er is veel te vinden hier over dit onderwerp. Je hoeft het ook maar te vragen. Zitten hier zat mensen die heel lief zijn, met soortgelijke ervaringen, die jou kunnen helpen met alle liefde, en helemaal voor niets. 
mijns inziens komt dat specifieke stukje van niet tegen huiolen kunnen, voort uit de opvoeding die we krijgen dat je je niet mag  uiten zoals je wilt. als baby mag je schreeuwen, huilen maf doen, etc. Maar probeer maar eens op straat in een neongele prinsessenjurk te staan schreeuwen vanuit je middenrif, een boom te omhelzen en in je eentje de tango te dansen of je het samen doet. 
Durf je je tranen te laten vloeien wie er ook tegenover je staat? durf je te dansen in het park? durf je hardop te zingen? Door schijt te hebben aan wat mensen van je denken, ga je uiteindelijk minder last krijgen van een kind dat huilt. Schijt hebben in die zin dat je je op een positieve manier durft te manifesteren. Een ander de huid volschelden is bijvoorbeeld niet verstandig. Wil je dat toch uiten schreeuw dan in de auto eens lekker hard de longen uit je lijf. Zo heb jij het kunnen uiten en heeft een ander er geen last van... Dan komen de emoties los. Veel mensen zitten hiermee hoor..

Toegevoegd na 1 minuut:
Geef jezelf de aandacht die je verdient. En als ik last heb van het lawaai van mijn kinderne doe ik ook vaak mee. dan ga ik ertussen zitten met mijn gitaar en ontstaat er een wederzijdse energieuitwisseling.

Heb ik een stressstoornis (zie uitleg)?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Weet jij het beter..?