Waardoor voelen wij ons thuis bij iemand, bij die persoon zelf dan en niet waar hij/zij woont?

Bij mij tellen de persoonseigenschappen mee.Het maakt mij niet uit waar iemand woont als het aangenaam gezeldschap is voel je je thuis toch?

Omdat een huis slechts een dood ding is met een grote verzameling van nog veel meer dode dingen. Met een huis en de dode dingen daarin heb je geen interactie.

Omdat die persoon dezelfde energie heeft als jij.
Mensen die een andere energie (kleur) hebben, stoten af.

Een mens heeft vele kanten en het is normaal om sommige kanten niet te kunnen accepteren als aangenaam.
En als iets niet aangenaam is stoot dat ons af.
Ik heb eens iemand afgewezen op lichaamsgeur...
En echt niet omdat hij zich niet waste of zo hoor.
Maar hoe leuk ik hem ook vond en hoe goed een vriend hij ook was, dichterbij dan dat wilde ik hem vanwege zijn geur niet hebben.
Ik vond dat toen heel erg en vroeg me af of dat nou zo veel uit moest maken bij iemand die op alle gebied zo totaal met me klikte.
Toch heb ik nee moeten zeggen tegen meer dan vriendschap zijn geur ging me steeds meer tegenstaan als hij te dichtbij kwam.

Een andere vriend kwam opeens bij mij in een totaal ander licht te staan toen hij mij mee naar huis nam.
Ik was al vaker met hem uitgeweest en wezen zwemmen en fietsen.
Altijd heel fijn .. tot ik eens op bezoek ging bij deze goedverzorgde en leuke, sociale, man.
Je moest je vanaf de voordoor door allerlei rotzooi en etensresten werken om binnen te komen en er waren alleen maar twee stoelen en een tafel vrij om te zitten ergens midden in deze vieze rotzooi.
Mijn hele beeld van hem veranderde hierdoor.
En ondertussen heb ik hem al in geen jaren meer gezien.

Dit zijn wel heel duidelijke signalen dat er iets mis is soms zijn ze niet zo duidelijk zichtbaar en voelen we alleen maar dat er iets niet klopt dat er iets niet klikt.
En dan voelen we ons niet thuis.
Thuis willen we als aangenaam en veilig ervaren.
Een plek waar we onszelf kunnen zijn met zo min mogelijk complicaties.
Wat dat is is voor iedereen anders en soms past het gewoon niet.

Wisten we het maar, het is niet te verklaren , het is een gevoel.
Ik ken het gevoel, het komt vaak voor tijdens een sessie, het moet te maken hebben met een bepaalde energie.
Het is totaal niet uit teleggen , niet wetenschappelijk te verklaren , maar het bestaat wel.
Zonder te weten hoe een ander in elkaar zit kan je dit gevoel hebben.
Het gevoel is zo duidelijk, zo aanwezig, zo niet anders uit te leggen, het bestaat gewoon.
Het is het inhaken op de energie van de ander.
Het is een proces buiten onze eigen denkwereld om.
Het is niet uit teleggen, niet te weerleggen , niet te ontkennen.
Het bestaat gewoon.
Onkennen is niet mogelijk, op basis van wat?
Omdat we alles maar willen verklaren,lopen we met dit gevoel helemaal vast, het is niet uit te leggen,het bestaat gewoon.

Je gaat op bezoek bij iemand (of een familie of zo). Je gaat niet op bezoek bij het huis.
Dat, en niets anders, is de hele verklaring.

Je voelt je thuis bij een bepaald persoon door (h)erkenning. Het gevoel dat jij belangrijk bent in de ogen van die ander, en dat dat wederzijds is. Twee helften vormen samen één geheel.
Meestal zul je je dan ook thuisvoelen op de plek waar hij/zij woont, omdat het inrichten van een huis ook een stuk prijsgeven van je persoonlijkheid is.

Ik denk dat je je thuis voelt bij iemand die je dusdanig aanvult dat je in evenwicht komt.
Zijn/haar uitstraling past bij de jouwe, zoals een puzzelstukje past in een ander stukje.

Of zijn huis bij je past is een ander verhaal, dat is een opstapeling van zijn/haar uitstraling. Als hij/zij laconiek is (geen zelfdiscipline) is het huis wellicht een puinhoop. Daarnaast reflecteert het huis ook zaken die hij/zij nog moet ontwikkelen, dingen die hem in jouw aantrekken. Jij zoekt dat niet (jij hebt het namelijk al) dus het stoot jouw af. Het huis is bijvoorbeeld een troep, hij/zij moet discipline en organisatie ontwikkelen. Als jij die zaken wel hebt zal de troep je enorm tegenstaan, maar de vrijheid die hij/zij zelf uitstraalt trekt je aan.(Door deze vrijheid die hij/zij voelt is het bij zichzelf ontwikkelen van discipline en organisatie moeilijker)

Door dit effect zie je mensen dus ook naar elkaar toe groeien, de een ontwikkeld wat de ander in overvloed heeft en andersom. Daarnaast wordt een teveel van een bepaalde kwaliteit vaak verminderd door de werking van de tegenovergestelde kwaliteit van de ander. Vrijheid tegenover zelfdiscipline.

Als mens heb je op aarde 'lessen' te leren. Je krijgt die mensen op je pad waarbij jij de gelegenheid krijgt deze lessen bij te leren. Het kan iemand zijn waar je verliefd op bent/wordt maar is niet noodzakelijk. Elke voorbijganger, vriend, vriendin, passant heeft invloed op je leven.

Om met jouw woorden te spreken, kun je stellen dat hij/zij (op dat moment in je leven) de zelfde kleur, interesse, ervaring, trilling heeft. Let wel. het hoeft per definitie een positieve ervaring te zijn. Maar, een schrale troost; er wordt gezegd dat de meest erge confrontatie/gebeurtenis je grootste levensles zal zijn.