Waarom kunnen wij mensen ons de meest vreselijke situaties inbeelden die niet realistisch zijn?

Omdat mensen altijd, hoe gek ook, het slechtste denken. In geval van jouw man is het bezorgdheid dat je langer weg bent dan normaal om te denken dat er iets ergs is gebeurd. Ik heb dat ook vaak, als mijn vriend veel later is dan normaal stuurt ie even een sms, zo niet, zit ik 'm meteen te knijpen of er iets gebeurd zou zijn. Dat zit in een mens.

Het is pure angst.
Mensen halen hun intuïtie met hun emoties door elkaar en kunnen zichzelf op deze wijze helemaal gek maken.

Wanneer er 1 gedachte door het hoofd geschoten is dat er "misschien" iets gebeurt zou kunnen zijn, wordt deze situatie door middel van fantasie uitgewerkt tot een compleet verhaal met beeld en geluid, waar men zelf in gaat geloven.

Binnenin weten zij zelf ook dat er niets gebeurd is.

Ik denk dat het is gebaseerd op angst, dat je eigenlijk bang bent om iets of iemand te verliezen die belangrijk voor je is. Dat staat je rationele denken in de weg en dan ga je je dus de gekste dingen in je hoofd halen.

Mensen zijn angstige wezens. Ieder mens is wel angstig voor iets.
De ene zal daar wat realistischer mee zijn dan de ander maar ik denk dat we allemaal wel ergens bang voor zijn. Dus ook de angst dat er iets met je dierbare gebeurd zit denk ik bij ieder in het bloed...

Denken, met denken doe je dat... En het soort denken dat hiervoor verantwoordelijk is, is fantasie...

En het gekke is, dat als je vaak hetzelfde fantaseert, het werkelijkheid gaat worden...

Reclamejongens hebben dat ontdekt en herhalen leugens, gefantaseerde leugens, en na verloop van tijd, gelooft iedereen het... Jippie... Dat verkoopt...

En ik zal je zeggen, omdat het werkt, wordt er meer en meer reclame gemaakt, en het houdt niet op...

De fantasie van mensen is oneindig... Dus ook het aantal vreselijke situaties... En elke situatie is niet realistisch, omdat het op fantasie gestoeld is en niet op waarheid...

als je dat soort dingen in je hoofd haalt, wil dat zeggen dat je je klote wil voelen...

ik weet wel dat niemand het bovenstaande wil horen, maar het is echt waar...

je doet er alles aan om je verdrietig/boos/ongerust/verlaten te voelen... en waarom? da's inderdaad de grote vraag... waarom doe je iets waardoor je je rot gaat voelen en waarom doe je niet iets anders (of doe je helemaal niet) waardoor je je vrolijk/liefdevol/vol vertrouwen gaar voelen?

onbegrijpelijk hè? mensen zijn en blijven hele rara wezens...

Het gebeurt alleen als iets ander loopt dan je (had verwacht) en wilt.
Je verwacht dat ze thuis komen, wilt ook dat ze thuis komen. Door deze negatieve start (er gebeurt niet wat je wilt) ontstaat een spiraal van negatieve gevoelens.
Deze wordt gesteund door je angsten (een goed moment dus om te zien waar je angsten liggen, ontkennen heeft geen zin).

Laatst heb ik hem weten te keren toen hij net wou beginnen. Mijn dochter kwam niet (uit school) thuis, terwijl ze er al had moeten zijn. Na een kwartiertje beginnen de negatieve gedachten de overhand te krijgen.
Toen nam ik bewust de leiding.
Ik dacht:"Ze is onderhand zo groot (12) dat ze een eigen leven aan het opbouwen is, ze is vast iets leuks aan het doen met vriendinnen en het is eigenlijk goed dat ze er niet aan denkt te bellen, dan heeft ze het echt naar haar zin, te druk".
En voila weg was de negatieve spiraal. Er bleek inderdaad niets aan de hand te zijn geweest toen ze ruim een uur later thuis kwam.

Ik was achteraf blij dat ik haar niet gestoord had (mobiel) met m'n angsten.

Dus bewust even kijken wat er in het leven van die ander voor leuks kan zijn, waardoor het anders loopt dan je wilt.