Hoe voorkom ik dat ik al mijn verdriet "in een emmer opsla"?
Ik huil écht veel (vind ik zelf). Ik kan uren achter elkaar huilen, zonder écht een rede. Als er iets is gebeurd, als ik ruzie heb gehad bijvoorbeeld, en ik huil, ga ik onbewust denken aan dingen die ik heb meegemaakt; dingen die ik geen plekje heb gegeven. Ik huil mezelf dan ook regelmatig in slaap.
Wat kan ik hier zelf aan doen? Ik ben eerder bij een psycholoog geweest (om te laten testen of ik ADD zou hebben), maar dat werd een soort theekransje. Ik denk zelf dat ik een maskertje opzet en alles opkrop tot ik alleen ben..
Toegevoegd na 17 uur:
Ik zoek anoniem hulp. Niet persé professioneel. Ik loop hier niet mee te koop. Ik herhaal: "Wat kan ik hier zelf aan doen?"
Wat een vooroordeel, om een conclusie te trekken op basis van dit kleine beetje informatie over mijn situatie, en me vervolgens af te kraken.
Huilen doe je ALTIJD om een reden, alleen ben jij je die reden misschien niet bewust.
Harstikke goed, dat je deze vraag hebt gesteld en ik hoop, dat je iets aan de antwoorden hebt.
Van mij dus een plus voor je vraag!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.