Wat is het omgekeerde van autisme?
Een theorie over autisme zegt dat de persoon meer gericht is op de details dan op het geheel. De Centrale Coherentie-theorie.
In veel situaties is dat handig, en in andere situaties juist niet. Vooral bij sociaal contact komt dit dan tot uiting, waardoor dit denken als 'stoornis' wordt op- en aangemerkt.
Maar aan de andere kant zijn er ook mensen, die overmatig veel belang hechten aan wat zij dan zien als het grote geheel: zij veronachtzamen juist de details.
Voor hen geldt: 'The devil is in the detail'.
Of voor anderen van hen geldt, dat hun perceptie niet past bij de waargenomen details: ze doen als het ware een gok naar de betekenis, en nemen daartoe dan vaak -via associatie-, een (niet-bijpassende) emotionele betekenis.
Je zou dit net zo goed een stoornis kunnen noemen.
Heeft deze eigenlijk een naam?
Autisten kunnen bijvoorbeeld slecht tegen overmatige zintuiglijke input. Je vraag is niet te beantwoorden. Is net zoiets als: wat is het tegenovergestelde van HIV.
*emsitua* had je bedacht WILLEN hebben.
Verder een dikke + voor Stippel met haar autimama & voor j0ve's aimabel. Twee uitdrukkingen die ik met gepaste trots aan mijn woordenschat zal toevoegen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.