Hoe komt het dat hoge voorwerpen op foto's altijd kleiner lijken dan hoe je ze in het echt ervaart?

Hersenen passen wat je ziet voortdurend aan aan je ervaring; als je voor een hoog gebouw staat zie je de lijnen van de contouren als evenwijdig terwijl als je op het zelfde ogenblik een foto maakt die lijnen taps toelopen.
De foto liegt niet want zo is het perspectief, maar jouw hersenen liegen ook niet want het gebouw is aan de bovenkant even breed als aan de basis.
Je hersenen corrigeren dus het beeld wat op je netvlies valt en soms doen ze dat te veel, zoals bij een trompe l 'oeil.

Dat is hetzelfde effect als kijken naar een ondergaande maan. Die lijkt *stukken* groter (meer dan de helft groter) dan wanneer die hoog aan de hemel staat. Puur psychologie. Je hersenen voorspellen de afmeting aan de hand van allerlei info. Als de maan laag staat dan zie je hem alsof die onderdeel is van de aarde, net als een vogel. Dat geldt ook voor jouw toren.

Het is misschien een beetje acrobatisch, maar je moet dat experiment met die foto ook maar eens proberen met je rug naar de toren toe, dan voorover bukken en tussen je benen doorkijken. (Misschien kan een ander dan beter die foto vasthouden.) Dan is het effect verdwenen, en lijken beide even groot. Kijk zo ook maar eens naar een lage maan. Verbluffend.

Dat komt omdat we nooit omlaag kijken met ogen die zo afstanden moeten schatten... Dus we zijn het niet gewend... En als de afstand heel groot lijkt, groter dan die is, dan maakt dat ons nog voorzichtiger met grote hoogten, dus de soort heeft er voordeel bij om dat op deze manier te doen...
En een fotocamera heeft dat niet... zodoende...

Je bent zelf al een heel eind met de analyse.

De volgende facetten zijn hier belangrijk:
- Je gebruikt een standaardlens, dus voor 35mm film is dat 50mm lens. Deze lens vertekend niet. Een groothoeklens zal alles uit elkaar trekken en wat dichtbij staat extra vergroten. Een zoomlens drukt alles in elkaar en maakt alles kleiner.
- Op een foto wordt alles 3D door de juiste lichtval, door de schaduwpartijen. Fotograferen is dan ook schrijven met licht.
- Jij staat met je camera op ongeveer 1,70m. Om dat gebouw er helemaal op te krijgen moet je de camera kantelen. Dus schuin omhoog. Hierdoor zullen de torens (van een kerk bijvoorbeeld), schuin naar elkaar toe gaan staan. Dit wordt perspectief genoemd. Dus boven in het gebouw is er meer in elkaar gedrukt dan onderin het gebouw.
Alleen met een technische camera kan je een gebouw helemaal recht krijgen.
- Ook heb je het over de voorwerpen links en rechts van het beeld. Het beeld wordt opgesloten hierdoor, terwijl je ogen alleen maar scherp kunnen zien in een kleine cirkel voor je. Op de foto zal dit wel scherp zijn geweest. Je hersenen denken dan ook dat je verder weg had moeten staan, omdat alles scherp is.

Dus punt 1 had je al goed.
Door punt 3 lijkt het gebouw kleiner. Door de vertekening van je standpunt. Het perspectief.
Door punt 4 had je moeten diafragmeren om de zijkant ook onscherp te maken. Dat kan je op de computer nog wel even doen.