Ik doe net in mn fantasie of ik beroemd ben. Wat kan ik daar tegen doen?

Weinig mis mee als je er verder geen last van hebt,behalve als het leidt tot arrogantie,neerbuigend en op andere neerkijkend gedrag. Misschien wilt u wel bevestigd worden of zoekt u nog naar uw identiteit omdat u vroeger erg eenzaam was.

Wat je er aan KUNT doen is contact opnemen met een psycholoog. Die psycholoog zal je dan uitleggen dat het heel normaal menselijk gedrag is en dat je vooral niet moet proberen dat te veranderen. Veel mensen hebben als een soort overlevingsstrategie een mooie fantasie waar ze zichzelf mee troosten in geval het allemaal niet mee zit en mee bezig houden als ze zichzelf vervelen of als ze afleiding zoeken.

Wat de psycholoog je ook zal vertellen is dat je zelf in de gaten moet houden in hoeverre die fantasie een hele belangrijke plaats in gaat nemen in jouw leven. Als je ergens op een punt komt waarop de fantasie ervoor zorgt dat je niet meer normaal kunt functioneren (b.v. omdat je alleen nog maar dromerig uit het raam wil staren of omdat je dwang ervaart vanuit de fantasie) wordt het tijd voor therapie. Tot die tijd: vraag niet hoe het kan, profiteer er van.

Wat je er aan MOET doen is niets, want dit is heel normaal menselijk gedrag. Hier hoeft echt geen peut aan te pas te komen. Hoera, je bent een mens!

Als je er toch perse iets TEGEN wil doen, kan je afspraken met jezelf maken dat je 'afkickt', dus dat je langzaamaan mindert met de hoeveelheid tijd die je doorbrengt met fantaseren en er uiteindelijk mee stopt. Je zult dan wel iets moeten bedenken waarmee je jezelf beloont als het lukt en straft als het niet lukt. En je zult je fantasievolle hersenen een alternatief moeten bieden. Dus bedenk waar je over na zou willen denken op momenten dat je normaal gesproken fantaseert. Componeer een liedje, maak eindelijk eens een Theory Of Everything, overdenk de wetten van de thermodynamica, leer het telefoonboek uit je hoofd.

Dit komt erg onnatuurlijk over, gezien het feit dat je normaal menselijk gedrag probeert te onderdrukken.

Of het erger wordt moet je zelf een beetje in de gaten houden, mijn persoonlijke ervaring is dat het me door een zware puberteit heen geholpen heeft en dat het nu de plek van een leuke hobby heeft. Misschien maak ik er ooit nog wel eens een boek van.

Onderzoek bij jezelf eens of er samenhang is met 'omgevings-omstandigheden'. Doe je het vaker als je moe bent? Als je verdrietig bent? Als je (als je vrouw bent) rond je eisprong zit? Het zou kunnen dat je het gaat toepassen als 'vluchtgedrag' op het moment dat het leven zware klappen voor je in petto heeft. Maar dan NOG is er in principe niks mis mee zolang je in het dagelijks leven ook blijft functioneren en je zelf de grens nog weet tussen werkelijkheid en fantasie.