Wat zie je hier verschijnen en hoe kan dit?

Probeer dit dan eens kijken wat de verschil.?

Dit!

een witte ronde vlek van ca 20 cm die mee beweegt met mijn ogen

Dan zie je een beetlenis van Jezus zoals 'men' over het algemeen veronderstelt dat hij er uit zou hebben gezien, of in elk geval een man met een zwarte baard, zwart lang haar en iets op zijn kop.

Dat beeld of nabeeld ontstaat, doordat door het lang staren op een scherp contrastrijke afbeelding, de receptoren voor het donkere deel een beetje 'moe' worden van de zware belasting. Je ogen (eigenlijk hersens) hebben de neiging daarna minder gevoelig te zijn voor donker en compenseren dat door het onderliggende oppervlak lichter weer te geven.

Hierdoor kan het dus gebeuren dat je bij het kijken naar een witte muur, de voorheen donkere achtergrond extra licht ziet oplichten ; voila, daar is het negatief van het beeld dat je zojuist hebt besturdeerd.

Het werkt overigens ook met andere kleuren : staren naar een blauw oppervlak geeft een oranje nabeeld, rood een groen nabeeld, enzovoort. Maar met zwartwit is het effect het sterkst.

Als je lang naar een afbeelding kijkt en daarna naar een witte muur dan zie je een zogenaamd nabeeld in veranderde kleuren. Rood in plaats van groen, wit in plaats van zwart, blauw in plaats van geel. Hoe ontstaat het nabeeld? Normaal gesproken zijn de ogen voortdurend in actie. Door het fixeren van de afbeelding "brandt" het beeld zich in het netvlies in. Zelfs het reflexachtige voortdurende heen- en weer bewegen van de ogen kan dit effect niet voorkomen.
Bij het kijken naar de muur kunnen de oververzadigde zintuigcellen de nieuwe situatie niet registreren. Daarom ontstaat de indruk van wit minus de ingebrande kleur - de complementaire kleur!

Als je lang genoeg naar het plaatje staart en dan naar een witte muur kijkt, dan zie je het wit in het plaatje zwart en het zwart wordt wit. Daardoor zie je het gezicht van Jezus op de muur. Marleen heeft al erg goed uitgelegd hoe dat zit (+1). Ik probeer het nog iets technischer te maken.

Je hebt in je ogen lichtreceptoren die reageren op laag-, midden- en hoogfrequente lichtgolven, overeenkomstig met geel, groen en violet - ongeveer (en niet voor niets) de kleuren die ook in een oude televisie worden gebruikt om kleuren te mengen. Deze receptoren zijn de kegeltjes in je ogen.

Zoals bij een oude televisie bepaalde kleuren worden gemengd door bepaalde frequenties licht meer of minder uit te zenden, zo worden kleuren in je hoofd herkend doordat receptoren meer pulsen gaan doorgeven in je hersenen. Geel zie je doordat je geel-receptoren meer pulsen doorgeven, terwijl de andere receptoren neutrale signalen blijven geven. Rood zie je doordat de groen-receptoren veel minder pulsen doorgeven, dan de andere receptoren. Eigenlijk zijn je ogen daarmee de televisie voor de hersenen; ze zetten het licht van buiten om in de kleuren die je hersenen kunnen "zien". Naast kegeltjes voor kleur, heb je ook staafjes voor contrast (donker en licht). Deze staafjes werken op een gelijksoortige manier als de kegeltjes.

In tegenstelling tot de "lampjes" in de televisie krijgen de receptoren in je ogen niet continu energie toegevoerd om hun signaal uit te zenden. Op een gegeven moet een receptor weer even opladen en kan dus niet meer haar specifieke kleur doorgeven aan de hersenen - hij is dan "moe". Het is niet zo dat je op dat moment niets meer ziet. Je hersenen vullen het plaatje in, op basis van de laatste signalen.

Dan nu je vraag. Als je staart naar een contrastrijk plaatje, zoals dat hierboven, worden heel veel gelijksoortige receptoren tegelijkertijd "moe". Ze gebruikten hun energie om een verhoogd aantal signalen door te geven aan de hersenen en moeten nu weer even opladen. In de tussentijd zijn andere receptoren juist niet aan het werk en dus juist heel "wakker". Vervolgens kijk je naar de witte muur.

Kijk je normaalgesproken naar een witte muur, dan geven alle receptoren op een standaard-manier voor het "mengen" van wit hun signalen door naar de hersenen. Maar je hebt net een aantal receptoren "moe" gemaakt en die geven niets door. De receptoren die "wakker" zijn wel. Zo worden precies de omgekeerde kleuren doorgegeven aan je hersenen en zie je wat je ziet.