Hoe leer je het gedrag wat je heb aangeleerd af?

jezelf er steeds op wijzen en je afvragen is dit nu noodzakelijk wat ik doe, een soort weegschaaltje
Zal veel moeite kosten in het begin

Toegevoegd na 1 minuut:
hier onder enkele tips

Leer wat het begrip AQL (Acceptable Quality Level) is, en definieer dat voor de dingen die je doet in het dagelijks leven. Daar kan je allemaal zaken bij betrekken die relevant zijn, met name het doel waarvoor je iets doet: met het schrijven van een boodschappenlijstje ben je minder zorgvuldig dan een sollicitatiebrief.
Doe dat zowel voor jezelf als voor anderen: in hoeverre voldoen anderen (en hun handelen) aan jouw eisen.

Als je dat helemaal perfect uitvoert, ben je een stuk verder. Zowel in de tijd als in ontwikkeling.

Wij mensen zijn heel goed in dingen leren.

Richt je aandacht niet op wat je wil AF-leren.

Ga kijken wat je nieuw wil AAN-leren.

Wij zijn goed in leren.

Tsja.......je weet in ieder geval al een beetje wat het probleem is, dat scheelt een stuk. Maar inderdaad moet je er erg alert op zijn dat je mooie dingen niet kapot analyseert, en mysteries niet doodredeneert.

Natuurlijk is het fijn om te weten hoe dingen werken en in elkaar steken, maar die kennis is niet altijd honderd procent toepasbaar op elke denkbare situatie. Wanneer je er naar neigt dit toch te doen, dus je eigen relatie bijvoorbeeld door en door analyseren tot het een abstract geval of een casus is geworden in plaats van een gevoelsmatig proces, is het wellicht toch tijd de rem daar op te zetten en weer te proberen gewoon te genieten van wat je toekomt.

Begrip en kennis KAN verrijkend zijn, maar ook spontaniteit en overgave in de weg staan. Je kunt niet alle ins en outs van het leven controleren en regisseren. Bovendien is bijvoorbeeld 'relatiekunde' geen exacte wetenschap, waarin alleen twee bepaalde elementen op een bepaalde manier reageren waarbij het ene element beter is dan het andere. Wanneer je op een dergelijk wetenschappelijk model dan ook nog eens volslagen onwetenschappelijke kolder-factoren als sterrenbeelden en numerologie en ´relatie-aan'-smsjes gaat loslaten, kom je wel heel dicht in de buurt van een obsessie die zeker problemen voor je relatie en je persoonlijke leven gaat opleveren.

Ieder mens heeft en maakt fouten ; de kunst in een relatie is elkaars fouten te kennen en te accepteren en te leren er mee om te gaan. Loslaten en aanvaarden. Er is geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan. Juist van die kleine vlekjes kun je na verloop van tijd zo gaan houden. Bovendien is er niks zo irritant als iemand in je omgeving die voortdurend in de gaten gaat zitten houden wat je allemaal niet goed doet ; misschien wordt het tijd je iets meer op jezelf te focussen, en gewoon te genieten van de fijne dingen die jullie samen hebben. Je kunt beter zelf nu proberen er een eind aan te maken - zoek desnoods hulp - dan dat hij dat straks voor je doet.

Sowieso met kleine stapjes tegelijk.

Overigens is het zoeken naar fouten iets anders dan perfectionistisch zijn en zeker als het de fouten in een ander zijn. En irriteren aan fouten is ook iets anders dan perfectionistischzijn TENZIJ je die fouten probeert te herstellen en als ik jou zo lees irriteer je je er alleen maar aan.

Maar goed, terug naar de vraag. Begin eerst met kleine dingen. Ikzelf ben ook lange tijd heel perfectionistisch geweest in alles (werk, huishouden, hobby's) en ben op een gegeven moment BEWUST kleine dingen fout gaan doen. Bijvoorbeeld een avond de afwas laten staan als ik eigenlijk veel meer zin had om tv te kijken. Raad eens..... het huis stortte niet in en de afwas stond er de volgende dag gewoon keurig nog.

Dan als laatste opmerking:"Perfectionisme kun je niet aanleren, het is een karaktertrek."

Leer ander gedrag aan, dat het oude overruled...

En doe die dingen die je anderen verbiedt, dat laat je dan zien waar je veroordelingen liggen en dan komen ze los... En je zou om jezelf kunnen gaan lachten... Dat zijn momenten waar je die oude aangeleerde zaken kunt laten vallen...

Maar het is erg lastig om dat in je eentje te doen...

Je 'moet' dus erg veel en wilt de controle houden over alles en iedereen.
Wat zou er gebeuren als je meer zou ontspannen?

Stel jezelf de vraag:
Ben ik zo perfect, dat ik durf toe te geven dat ik niet altijd perfect ben?

In veel mensen zit een automatische piloot, ze herhalen bijna de hele dag dag de zelfde dingen.
Als daar foutjes in sluipen , ben je daar zo maar niet van af.
Ook onwijs vrolijke en blije personen kunnen dat zo maar krijgen.
Bij het ouder worden hebben wij steeds meer de neiging terug te kijken en kritisch te worden.
Totaal onbelangrijke dingen worden ineens wel belangrijk.
Je gaat je ergeren en vergeet steeds vaker ook eens blij te zijn.
Als er meer momenten van ergenis zijn dan van blijdschap gaat het helemaal verkeerd.
Gek genoeg vergeten we snel de mooie momenten, terwijl we de minderen momenten verder opblazen en onthouden.
Veel handelingen worden dwangmatig.
Daar is dus weinig fun aan .
Het vrolijke kind in ons is zoek geraakt.
Dat kind is er nog wel, maar wordt niet meer toegelaten.

Dat je hier deze vraag stelt, is al een goed teken, je kent je probleem!!
Probeer wat minder toe te geven aan dwangmatige handelingen, ramen wassen kan volgende week ook nog, alles afstoffen heeft geen zin, overmorgen ligt het er weer, doe het dan overmorgen, ja je kan visite krijgen die het misschien ziet!!!
Nou en?
Direct na het eten afwassen en opruimen, kan morgenochtend ook nog.
Zo zijn er heel veel dingen die je best eens kunt uitstellen.
Wees van je zelf bewust dat je een perfectionistisch gedrag hebt en probeer dat heel langzaam los te laten.
Dat gaat heel moeizaam, maar als je het graag wilt kan het.
Laat het vrolijke blije kind weer binnen, maar doe het stapje voor stapje.