Hoe kan je persoonlijkheid veranderen door gebeurtenis die je geestelijk aangrijpt?

Neem als voorbeeld het verlies van een kind! Dit heeft zoveel geestelijke invloed op een ouder, dat de echt de rest van zijn of haar leven door die gebeurtenis zal worden beinvloed!

Je persoonlijkheid wordt gevormd door alle indrukken die je in je hele leven meekrijgt. Of een gebeurtenis nu groot of klein is, ergens heeft het effect op je persoonlijkheid.

Als je elke keer dat je een risico neemt je vingers brandt, wordt je langzaam maar zeker een voorzichtiger mens.

En als zich ineens iets groots voordoet, dan is het effect (ceteris paribus) ook groter.

Denk aan mensen die na een vliegtuigcrash ineens manisch voor vliegtuigen worden.... of mensen die onder zo een enorme stress zijn komen te staan dat ze daar duurzaam alerter (prikkelbaarder) van worden.

Volgens mij kan dit zeker. Mijn man is 2 jaar ernstig ziek geweest en overleden, kan je vertellen dat je na zo'n periode een heel ander mens bent.
Je kijk op het leven, je omgang met mensen, alles verandert.
En ik ervaar dat zeker niet als negatief.

Ja zeker ! Je persoonlijkheid kan wel degelijk (compleet) veranderen. Bv als je een ernstig trauma mee maakt, kan je helemaal anders in het leven komen te staan dan daarvoor

Ha, die Theebeker;

Sommige gebeurtenissen zijn emotioneel zo ingrijpend dat je kijk op bepaalde dingen er definitief door kunnen veranderen. Ik kan persoonlijk bevestigen dat de geboorte van (je eigen kinderen), de liefde, ernstige ziektes en sterfgevallen van naasten en een brun-out zulke effecten kunnen hebben.

Ik denk dat het er veel mee te maken heeft met wie je eerst was. Misschien was de persoon voordat hij/zij iets ergs meemaakte, wel iemand waarbij alles langs hem heen ging.
Iemand die over erge dingen in de krant las met het welbekende gevoel dat zulke dingen alleen in de krant staan; erge dingen overkomen jou nooit.
Wanneer iets dan echt gebeurd, zal dat zeker drastische gevolgen hebben voor de manier waarop je tegen dingen aan kijkt en dan logischerwijs ook wel voor hoe je met dingen (en mensen) omgaat.

Ik denk dat je persoonlijkheid zelf altijd wel hetzelfde blijft; je karakter, de dingen waar je voor staat, de manier waarop je in elkaar zit... Alleen je ogen kunnen geopend of gesloten zijn waardoor je je anders gaat gedragen, of dingen gaat zien die je voorheen niet zag.
Je meningen over kleine en grote dingen kunnen aangepast worden.

Dus wat ik eigenlijk zeg; je blijft dezelfde, maar er vinden wel degelijk veranderingen plaats. Sowieso, ook zonder verschrikkelijke gebeurtenissen, vergelijk jezelf maar met hoe je vroeger was. Toch zul je ook dingen zien waarin je nog precies hetzelfde bent, kleine eigenschappen bijvoorbeeld.

Dit wordt een lang verhaal, hoop dat je dat niet erg vindt.

Je kunt aanleg hebben voor het krijgen van bepaalde ziektes. Sommige mensen hebben meer aanleg voor het krijgen van bijvoorbeeld suikerziekte, of leveraandoeningen, of kanker.

Aanleg voor ziektes kan "in de genen" zitten. Mensen met bepaalde genen (of waarbij bepaalde genen ontbreken) hebben meer kans op het krijgen van een bepaalde ziekte dan anderen. Je genen krijg je van je ouders en als een ziekte "in de genen" zit, dan zit die vaak ook "in de familie". Oftewel: als er erfelijke suikerziekte in de familie zit, dan kan dat ook in jouw genen zijn terechtgekomen. Daarmee wordt de kans dan groter dat jij ook suikerziekte krijgt.

Dat je een genetische aanleg hebt voor een ziekte, wil nog niet zeggen dat je de ziekte ook daadwerkelijk krijgt. Kanker bijvoorbeeld, begint altijd met een mutatie (verandering in het DNA) van cellen, waardoor ze veel meer gaan delen. Heb je genetische aanleg voor kanker, dan is de kans groter dat je lichaam niet in staat is om de kankercellen zelf op te ruimen. In dat geval kun je kanker ontwikkelen. Maar zoals je zelf wel begrijpt: het kan ook zijn dat zo'n mutatie zich niet voordoet, of dat je lichaam het wel lukt om de cellen op te ruimen. En dan ontwikkel je de kanker niet. Voor suikerziekte geldt ook dat een gezonde levensstijl het ontwikkelen van de ziekte kan uitstellen of zelfs voorkomen.

Zoals je aanleg kunt hebben voor overwegend fysieke ziektes als kanker en suikerziekte, kun je ook aanleg hebben voor overwegend psychische ziektes, zoals depressiviteit en schizofrenie. Ook die ziektes kunnen "in de genen" zitten en maken dat iemand zich drastisch (en soms blijvend) anders gaan gedragen.

Mensen met een depressie zijn futloos, missen echt uitbundige gevoelens, hebben een algemeen gevoel van dat hun leven zinloos is. Mensen die in een psychose terechtkomen, verliezen hun hele gevoel voor de werkelijkheid, omdat prikkels in de hersenen anders worden verwerkt. Dat leidt tot hallucinaties die heel eng kunnen zijn, waardoor iemand in een psychose ook heel angstig kan worden.

(lees verder in reacties)

In bijzonder heden wil ik niet treden,maar ik kan je verzekeren dat ik van nogal een flierefluiter veranderd ben in een doemdenker. Dat is gekomen door het overlijden van meerder familieleden in zeer korte tijd en dan heb ik het over zeer naaste familieleden. Dat heeft een ontzettende invloed op de rest van mijn leven gehad.

ik ben wel degelijk veranderd door gebeurtenissen.. na akelige ervaringen in mijn jeugd werd ik gesloten.. mijn eerste liefde liet me weer mezelf zijn om daar vervolgens misbruik van te maken en ik werd weer op mijn hoede, wantrouwend en angstig.. mijn laatste liefde liet me eindelijk mezelf vinden.. ik vond mezelf erg leuk!
Toen oveleed mijn kind en werd ik weer een totaal ander iemand.. kan mijn grenzen nu beter aangeven, ben meelevender geworden, harder maar ook eerlijker, voorzichtiger maar ook met de nodige durf om nog te genieten.. realistischer, maak mezelf geen illussies meer.. en ga voortaan voor kwaliteit ipv kwantiteit...

Dus ja: er kan naar aanleiding van een gebeurtenis veel stoppen, veranderen, te voorschijn komen in een mens leven..in zijn of haar ontwikkeling...

Ervaringen zullen je genetische structuur of je basale persoonlijkheid niet veranderen, maar wel je coping-strategieen, de manier waarop je tegen dingen aankijkt en ervaringen verwerkt, waarop je contact met mensen maakt of waarop je dingen aanpakt. Dat zijn niet per definitie allemaal zaken die generisch zijn bepaald (al kan je aanleg wel de richting bepalen die je primair geneigd bent te nemen ; probleemoplossend of vermijdend, perfectionistisch of chaotisch).

Maar je opvoeding en de ervaringen die je in je hele leven opdoet, bepalen uiteindelijk hoe je in het leven staat en hoe je dus met dingen omgaat, en dat is een altijd voortdurend, dynamisch proces. Vooral je zelfvertrouwen, dat voor een groot deel bepaald in welke richting je persoonlijkheid zich zal ontwikkelen, is voortdurend aan nieuwe impulsen onderhevig.

En ja, ingrijpende ervaringen kunnen wel degelijk ingrijpende en levenslange gevolgen hebben, zowel negatief als positief. Maar dat zit dus allemaal 'tussen de oortjes' en niet op de chromosoompjes. Ben wel benieuwd naar dat onderzoek......

Beste Theebeker,

Er kunnen zelfs zeer grote veranderingen in persoonlijkheid plaatsvinden.

Ondergetekende heeft dit aan den lijven ondervonden. Ik werd als beroepsmilitair uitgezonden naar de enclave Srebrenica. Wat ik daar destijds gezien heb dat kun je je hier in Nederland niet voorstellen. Onder zeer primitieve omstandigheden hebben wij daar ons werk gedaan. De mensen daar waren uitgehongerd en dit gebeurde ook bij ons doordat Servische troepen onze logistieke aanvoer verhinderden.

Ik zal verder niet ingaan op de gevolgen die het oorlogsgeweld waarvan ik getuige was met me gedaan hebben, maar ik wil je wel wijzen op de veelal blijvende gevolgen voor militairen die hierdoor in de problemen zijn gekomen. Het gros van de soldaten van Dutchbat kampt met psychische klachten en deze zijn veelal van blijvende aard.

Gelukkig ben ik zelf sinds een kleine 2 jaar van mijn klachten af, maar veel, heel veel soldaten van Dutchbat zullen hier de rest van hun leven mee kampen. Ondanks dat ik van mijn klachten af ben, zal ik nooit meer dezelfde persoon zijn als voor Srebrenica.

Aan alle maten van Dutchbat die dit lezen:

Nec Temere, Nec Timide

en

Vulneratus Nec Victus

PTSS?
Na een ingrijpende gebeurtenis hebben veel mensen last van PTSS. Erg vervelend voor henzelf maar ook voor de omgeving.

Ikzelf ben erg veranderd na zeer veel nare gebeurtenissen in mijn jeugd. Voor die tijd was ik een erg vrolijk persoon, lachte ik veel (ik was ook erg komisch toen volgens anderen) en was ik graag onder de mensen etc. Na die gebeurtenissen was dat zo goed als verdwenen. Die gebeurtenissen hebben mijn leven veranderd en sinds ruim 10 jaar sta ik anders in het leven.
Ik ben vaak erg pessimistisch, wil graag alleen zijn (buiten samen zijn met mijn partner), ik vertrouw mensen niet snel, heb mij afgesloten voor dingen, heb een gigantische muur gebouwd en ben erg mensenschuw geworden. En ga zo maar door.

Men vind mij erg veranderd die laatste 10 jaren. Ze zeggen mij verantwoordelijker en volwassener te vinden, maar ze weten niet wat voor leed ik elke dag met mij mee draag. Vaak vragen ze ook waarom ik bepaalde dingen niet wil doen en/of vertellen, maar dan begrijpen ze niet dat bepaalde gebeurtenissen daar invoed op hebben. En dan begrijp ik op mijn beurt niet waarom zij dat niet begrijpen.
Enfin, zo kan ik nog lang doorgaan, maar je begrijpt het wel.

Ik geloof dat het niet de bedoeling is dat ik mijn levensverhaal hier neer ga zetten, want dan is het geen antwoord meer op jouw vraag. Maar goed, ik denk dat het zo wel duidelijk genoeg is.

Toegevoegd na 22 minuten:
Edit: Ik las even wat verder op GV en las de antwoorden bij de vraag wat de kenmerken zijn van een negatieve persoonlijkheid.
Hierbij wou ik even benadrukken dat ik naar mijns inziens geen negatieve persoonlijkheid ben.

Ik kan me erg goed in iemand anders plaatsen, en ik help graag mensen waar en zover ik kan. Daarbij ben ik ook echt geen spelbederver en maak ik iemands enthousiasme ook niet kapot. En meer van zulke dingen.

Mijn inziens: Je wordt sterker of je gaat er eraan onderdoor