Als kind gaat de tijd langzaam, als volwassenen snel. Hoe kan dat?

Tijd laat zich voelen door gebeurtenissen...

Ben je klein dan is alles een gebeurtenis, de vogel, de steen alles wat je ziet zijn gebeurtenissen...

Maar als je oud bent dan weet je het wel, dan is er geen gebeurtenis meer of veel minder... Je kent die vogel al, de ziet die steen liggen maar die lag er vorige week ook al, dus er is geen gebeurtenis...

Meer gebeurtenissen trager tijdsbesef, minder gebeurtenissen sneller tijdsbesef...

Zo zit dat...


En je kunt ermee spelen... Doe maar eens een dag alles heel intens in je opnemen, dan zie je dat de tijdsbeleving kunt rekken en kunt compressen...

:-))

ja inderdaad zelfs een jaar is tegenwoordig niks meer,ik denk omdat we het druk hebben met werk en sociale kontacten.We leven in een snellere tijd dan vroeger.

Als kind hoef je alleen maar mee te gaan aan de hand van je ouders.. alles is voor je geregeld.. je hoeft nergens over na te denken en geen grote beslissingen te nemen.. Asl volwassenen heb je de druk van de verantwoordelijkheid, je werk, je gezin.. je bent met honderden zaken bezig.. en dan wil de tijd wel vliegen...

Hoe ouder je wordt hoe meer situaties etc. je al eens eerder hebt meegemaakt. Veel mensen komen toch in een bepaalde sleur, situaties die op elkaar lijken vervagen in de herinnering. Vergelijk: een terugreis lijkt altijd sneller te gaan dan een heenreis. Een (actieve) vakantieperiode lijkt veel langer te duren dan een paar 'gewone' werkweken.

Lees erover in het boek van Douwe Draaisma 'Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt'.

tp

Relatief gezien gaan de jaren sneller.
Als je 1 bent, duurt het een jaar voor je 2 bent. In dat jaar verdubbel je helemaal in leeftijd, het jaar duurt net zo lang als je hele leven tot nu toe.
Als je 42 bent, is het jaar relatief gezien korter.

Ik ben het vooral eens met wat Xinix zegt, maar daarnaast denk ik ook dat het er mee te maken heeft dat je als volwassenen meer op de tijd let.
Als kind, vooral zolang je nog geen klok kunt kijken, lijkt een dag eeuwig te duren. Je hebt aan 5 uur 's middags nog geen idee dat het bijna avond is, ook heb je om half 3 's middags geen flauw benul dat je halve dag er al op zit.

Als volwassene kijk je misschien steeds op de klok; ben je er continu van bewust hoe ver de dag al is gevorderd en werkt dit negatief in bijvoorbeeld het weekend.
Dan lijkt voor jou de dag al bijna voorbij, terwijl het voor het kind nog vollop aan de gang is, ongeacht of het eind van de middag of nog ochtend is.

Als kind moet je (bijna) niets, maar mag je van alles. Iedere dag kan spannend zijn, en je kijkt uit naar allerlei spannende dingen. Als je ergens naar uit kijkt duurt de tijd altijd langer.
Als volwassene mag je juist (bijna) niets, maar moet je van alles. Je leeft van de ene verplichting naar de andere afspraak, en vergeet wel eens te genieten.
Misschien moet je als volwassene bepaalde dingen eens wat bewuster beleven, en gaat de tijd dan weer wat langzamer.

Als kind heb je een zee van tijd en weinig zorgen en verplichtingen.
Als kind was een vrije woensdagmiddag een ongelooflijk lange tijd, wat kon je allemaal niet doen op zo'n middag en dan de grote vakantie, die was eindeloos, niet te overzien, niet te bevatten.
Het leek wel jaren!

Toen werden we volwassen.
Het grootste deel van de vrije tijd gaat op in je baan.
Daarna je gezin, met al zijn verplichtingen

Dan komen de agenda's, nog meer verplichtingen, overal afspraken, opgroeiende kinderen enz. enz.
Alsmaar tijd tekort en we haasten ons van de een naar de ander.We hebben vaak geen tijd genoeg meer om bewust te leven.
Door zo te leven , jagen we onze eigen tijd verder op, we komen steeds meer tijd te kort en weken lijken dagen.
We verliezen het tijds begrip.

En dan zien we weer ineens het spelende kind, het zit ergens op de grond en speelt met wat steentjes en een veertje, voor uren!!
Denk maar niet dat wij er ook uren bij gaan zitten, wij hebben onze afspraken, geen tijd dus.

Omdat je je als kind (met een beetje geluk) nergens zorgen over hoeft te maken. Dus een kind hoeft nergens rekening mee te houden en moet niet te veel zorgen aan het hoofd hebben. Als je ouder wordt, nemen de zorgen toe en daar ben je iedere dag mee bezig. Je bent je dus veel meer bewust van de dag en daarom gaan ze ook sneller voorbij en heb je nooit voldoende tijd.

Een kind heeft de toekomst voor zich... een zee van tijd. Alles lijkt lang te duren, heel groot te zijn. Je kijkt overal tegenop, de grote gebouwen, de grote mensen. Een kind ziet geen begin en eind, alles is een groot spel.
Volwassenen begrijpen, beschouwen, relativeren en je zit midden in die tijd, die je probeert te hanteren, vat op te krijgen.
Hoe ouder die volwassene wordt, hoe meer hij achterom kijkt in de tijd.
Het is net als een autorit. De heenrit duurt het langst, terug weet je het wel en heb je voor je gevoel je doel snel bereikt.

een kind leeft van dag tot dag,heeft en kent geen zorgen(als het goed is)Maar ook (mijn) kinderen zeggen wel eens nou die vakantie was wel erg snel voor bij he mama.Dus ik denk dat kinderen ook wel dingen snel voor bij vinden gaan,maar dan meer als gevoel en er verder niet bij nadenken.

als volwassenen ben je druk en zit je alweer vooruit te denken over hoe je dat of dat moet gaan doen waneer je dat moet doen.je hebt bv over een week een vol druuk schema,daar ga je dus dagen lang van te voren over na denken hoe je dat allemaal moet inplannen omdat je gewoon druk bent.daarom gaat de tijd ook allemaal zo snel.

hoe meer herinneringen je hebt hoe sneller de tijd gaat omdat alles relatief minder word ten op zichte van wat je al meegemaakt hebt en opgeslagen.
Mensen die weinig doen vinden dat de tijd snel gaat omdat ze minder opslaan in hun geheugen.
Dus als je wilt dat de tijd niet zo snel voorbij gaat blijf vooral actief.
Op de dag zelf lijkt het alsof de tijd vliegt maar in je geheugen lijkt een actieve dag altijd langer dan een niet actieve dag.
Als je veel actieve dagen hebt kun je dus eigenlijk met terugwerkende kracht je leven veel langer laten lijken.
Het geheugen van een kind is nog schoon en er zal dus relatief meer worden opgelagen in verhouding tot wat er al in het geheugen aanwezig is.
Daardoor is het tijdsbesef totaal anders.

Volgens mij komt dat gewoon door de wereld om je heen. Wij 'grote mensen' zijn al behoorlijk ver geweest en is het 'n kippe-eindje om even naar de winkel te fietsen. Voor 'n kind is de keuken al mega-groot (voor mij vroeger iig wel!) dus is het buiten mega groot. Omdat alles zo groot is gaat de tijd langzamer, voor hun gevoel, denk ik..