Ben je in staat je eigen mensbeeld te formuleren of dat van een ander te herkennen?

ik? ja hoor, net als elk ander persoon!
.........maar of het klopt is natuurlijk maar de vraag.

vanuit je eigen referentiekader zal je een beeld vormen, en dit gaat grotendeels onbewust. (in ieder geval in eerste instantie)

hoe jij anderen ziet kan dus heel veel over jezelf zeggen (ervaringen, karakter, opvoeding, overtuiging, etc)

(wiki)

Een mensbeeld noemen wij een geordend 'geheel van veronderstellingen' dat betrekking heeft op de wijze waarop iemand de mens, zichzelf inclusief, ziet, ervaart, beleeft en zijn wezenlijkheid typeert.

Binnen zo'n mensbeeld zullen meer en minder relevante vooronderstellingen bestaan. De mate van invloed op het handelen is van belang voor de relevantie.

Mensbeelden zijn dikwijls onbenoemd aanwezig. Filosofen beschouwen het dikwijls als hun taak mensbeelden te expliciteren (Bijvoorbeeld het dualistische mensbeeld van Descartes).

Mensbeelden worden ook dikwijls gekoppeld aan bepaalde historische perioden. Zo kan er gesproken worden over het mensbeeld van de Verlichting.

Het is moeilijk om goede vragen te stellen, en het begint altijd met een poging.

Je mensbeeld is eigenlijk niet anders dan een digitale 'kaart van jezelf', opgeslagen in de grijze massa in de vorm van een neuraal netwerk.

Filosofen hebben over dit onderwerp nagedacht, maar het is tegenwoordig zo, dat als dit soort gedachten concreet genoeg zijn geworden, ze door een betreffende wetenschap worden overgenomen en verder ontwikkeld. Zo zijn recente wetenschappen als psychologie, sociologie en informatica enz. enz. ontstaan.

Vooral de informatica gaat erg ver, doordat de resultaten met computers geverifieerd kunnen worden.
Tegelijk met de informatica is NLP ontstaan, een vorm van cognitieve psychologie.
In de NLP spreekt men over 'kaart', plus over de aanname:"De kaart is niet het gebied", wat betekent dat wat je denkt altijd een benadering is van de werkelijkheid.

Trouwens ook in grote systemen komen deelsystemen voor zelfdiagnose voor gebaseerd op een 'kaart' van zichzelf. Zelfs auto's hebben dit al. Dit is een voorbeeld van een technische implementatie van deze oude filosofische gedachten.

Je kan ook zeggen, dat het mensbeeld een cognitief model is. En uiteraard groeit zo'n model naarmate het gevoed wordt met informatie. Dat voeden gaat het snelst door zelfreflectie.

Jouw vraag laat een beetje een verwachting zien dat 'je eigen mensbeeld' iets concreets is, meetbaar, absoluut.
En dat is dus de vergissing: het is maar een model, dus slechts een benadering en altijd groeiend. En zo 'behoort' het ook: iets kan niet een onbeperkte grootte hebben.

Ook of je dit mensbeeld kunt formuleren, verraadt een verwachting. Ja, je zult het deels onder woorden kunnen brengen. Maar nooit helemaal, om de eenvoudige reden dat het mensbeeld op fysiek niveau een neuraal netwerk is, wat betekent dat de informatie niet discreet is. Of in gewone taal: vaag.
Nu kunnen mensen heel goed omgaan met vage informatie, ("ik ben boos") maar dit betekent ook, dat het onmogelijk is om die informatie exact aan de ander over te brengen. Maar gelukkig hoeft dat ook niet. Want door communicatie kan na een paar 'slagen' de bedoeling voldoende helder worden overgebracht.

Het beeld dat je vormt over een ander, is natuurlijk goed vergelijkbaar met je zelfbeeld, maar kleiner gemeten in megabytes, zeg maar.

Misschien heb je dus een soort verlangen naar een onhaalbare preciesheid. Ik hoop dat je nu milder over jezelf kunt denken.