Hoe zorg ik ervoor dat ik niet ontmoedigt raak door de successen van anderen? (soort jaloezie?)

Je faalt niet als je valt, je faalt als je weigert op te staan :-)
Je bent pas een expert als je eerst alle mogelijke fouten gemaakt hebt. Uiteindelijk kun je dus beter worden dan iedereen waar je nu tegenop kijkt.
jij hebt de regie, jij bepaalt de afloop.

zie de resultaten van de anderen als goed voorbeeld voor jezelf. probeer voor je zien, wat je einddoel is en werk hier naar toe. het eerste jaar heb je gehaald, dus je weet dat je het wel kan.

op deze manier kijk je niet meer negatief naar de prestaties van de anderen, maar juist positief.

wat betreft je studiedip; vraag je ook eens af of de studie je nog wel aanspreekt, of dat je misschien iets in een andere richting moet gaan zoeken. dat kan namelijk ook een oorzaak zijn, voor verminderde studielust.

Je zorgt daarvoor door in jezelf te blijven willen/ geloven en er voor te gaan.
Succes.

Wat jij ervaart is wat veel meer studenten parten speelt.
Je bent in de laatste fase van het geestelijk volwassen worden.

Mijn zoons hebben allebeide zo een periode gehad.

Toch heb ik hen (terecht) voorgehouden, dat je je net zo goed af kunt vragen , waarom zou het een ander wel lukken en mij niet.
In feite keer je dan de vraagstelling om!

Natuurlijk kun je dat en wil je dat, je twijfelt alleen teveel en dat vreet energie.

Probeer het eens met inspiratie in plaats van transpiratie.

Als je geen zin hebt , maak dan eerst zin.
Dat klinkt gemakkelijk.
Het betekent eigenlijk dat je eens in jezelf op zoek moet gaan waar je destijds de motivatie vandaan haalde, toen je voor deze studie koos.

Probeer die lijn IN jezelf terug te vinden, jezelf dwingen helpt niet, want dwang en motivatie zijn tegenstellingen.

Ik heb het idee dat jij jezelf dwingt en zelfs chanteert , door jezelf jaloers te noemen.

Je studeert sociaal werk.
Ik neem aan dat je dat doet om anderen te (leren) helpen.
En nu je zelf hulp nodig hebt geef je niet thuis en kraak je jezelf af.
Wat je zelf niet hebt, kun je niet geven.
Ik wil je aanraden eens met enige betrouwbare mensen (vrienden ouders broer/zus opa/oma) te praten en te luisteren wat ze van je vinden.
Ik denk dat je zelfbeeld wel een upgrade (in positieve zin dus) kunt gebruiken.

Soms heb je even het kompas van een ander nodig o0m de weg in jezelf terug te vinden.
Beschouw deze route tevens als leerweg, straks kun je anderen helpen die de weg kwijt zijn, jij weet dan hoe dat voelt.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid.

Prima dat je dit probleem aanpakt door zelfreflectie!
Zo train je jezelf op de manier die bij dit vak past, en zul je dus groeien.

Je kijkt naar anderen, en ziet dat zij 'verder' zijn.
Dat is misschien wel wat kort door de bocht, want ieder mens heeft toch echt zijn eigen groeipad. Naar mijn idee is het niet mogelijk hiervan af te wijken. Maar je pad blijft wel duister, zolang je het nog moet betreden.
Dus: die anderen kunnen in jouw ogen wel verder zijn, maar dat zou kunnen berusten op een te rooskleurige interpretatie.

Als je gemotiveerd raakt door externe invloeden, bijv
oorbeeld door mooie resultaten van collega-studenten, dan heet dat externe motivatie.
Jij raakt er vooral gefrustreerd door. Daarom is het handig, om te zoeken naar een andere manier van kijken naar andere mensen.
Dan is er 'modelling' in de NLP. Een techniek ontwikkeld in de jaren '70. Zie verwijzing.
Dit is een positieve manier om naar anderen te kijken. Je analyseert het succes, en past dit toe op jezelf, waarbij je een vertaalslag maakt, want jij bent een ander persoon met een ander referentiekader. Nooit iets zonder meer van een ander overnemen!

Een heel andere methode is om goed/beter naar jezelf te kijken. Wat wil je eigenlijk? Wat heb je nodig om dat te verwezenlijken? Dit kunnen dingen zijn als een briefopener, maar ook het ontwikkelen van een bepaalde vaardigheid of een bepaalde gewoonte. Als je dit helder weet te krijgen, kun je aan de slag. En dat helpt!

Oh ja, een miljonair antwoordde eens op de vraag van een journalist wat het geheim van zijn succes was: "Tegenslag!".

Ik wens je dus nog heel veel tegenslag, want dat is goed voor je!

Succes!

Herkenbaar. Ik heb 3 jaar gestudeerd. Het 1e jaar om naar de Universiteit te kunnen. Het 2e jaar ben ik zodoende op de Universiteit begonnen met studeren, maar door overmacht het lukte me niet. Daarom heb ik mijn 3e studiejaar gebruikt om het 1e jaar van de Uni opnieuw te doen. Ook deze keer is het me wegens privé omstandigheden niet gelukt. Dat voelt heel erg naar, dat kan ik me niet alleen erg goed voorstellen, dat weet ik zelf dus ook.

Maar geef vooral niet op, echt niet. Het is wel rot om soms te zien hoe het anderen voor de wind gaat, alsof alles ze aan komt waaien, en zelf zo te moeten vechten. Accepteer het feit dat jij er harder voor moet werken dan anderen, dat is nu eenmaal niet anders. Maar als dit echt is wat je wil, dan is het toch hartstikke de moeite waard om voor te vechten (:? En als het een te grote strijd wordt, is het misschien verstandig om eens na te gaan of het niet te hoog gegrepen is qua niveau.

Voor iedereen is er een weg in het leven. Soms raken we alleen even van het pad af.