Kun je je gevoel makkelijker volgen als je deze met je verstand beredeneerd?

Dat beleef ik zelf wel als zodanig. Mijn gevoel bij keuzes wil ik (iets later) erg graag onderbouwd hebben, omdat je de consequenties dient te aanvaarden en niet sikkeneurig hoeft terug te kijken op het genomen gevoelsbesluit.
Besluit = besluit!

Dat verschilt van persoon tot persoon. Veel mensen vinden het fijn als er een verstandelijke onderbouwing komt van het 'gevoel' dat ze ergens bij hebben. Sommigen doen alles intuitief en vinden dat prima, zelfs zonder dat ze er iets van snappen.

Maar dat verstandelijk onderbouwen lukt nooit bij pure gevoelsonderwerpen zoals liefde (bv ik hou van hem om zijn mooie ogen).

Het is altijd goed om dingen te overwegen, gevoel en verstand staan haaks op elkaar.

bijv Je moet geld verdienen maar de baan staat je niet aan. Plus en minpunten afwegen tegen elkaar. En soms heb je dan geen keus. Het geld heb je nodig maar je baan geeft vele ergenissen. Dan is de 1e keus die baan nemen en je gevoel volgen om dan verder te zoeken

In vele gevallen is je gevoel volgen de beste weg. Je gevoel laat je niet vaak in de steek.

Als je je verstand gelijk gebruikt zegt je onderbewustzijn vaak al wat anders. Gebruik je alleen je verstand dan zal je eigen gevoel niet meer nodig zijn en laat je deze dus in de steek.

Leuke vraag van je

Volgens mij gebeurt het ook wel vaak zo, dat je een keuze maakt eigenlijk op grond van je gevoel en dat je daar dan juist die argumenten bijzoekt die dat besluit onderbouwen en de tegenargumenten evenzo wegredeneert. Achteraf lijkt het dan net alsof je een besluit genomen hebt op grond van weloverwogen argumenten.

Het korte antwoord is: ja.

Als je je gevoelskeuze met je verstand kunt beredeneren, breng je je verstand en je gevoel in overeenstemming. Dan heb je geen interne strijd meer, je hele ik (gevoel plus verstand) is consistent. Dat geeft rust. Geen gevoel meer dat toch nog "nee" zegt, geen verstand meer dat toch steeds begint te malen en te piekeren.

In de praktijk neem je vaak een beslissing op gevoel. Dat is dan meestal de juiste beslissing. Er ontstaat pas een probleem als je die beslissing met de buitenwereld moet delen. Dan val je terug op verstandelijke argumenten.

Enerzijds is dat logisch: verstandelijke argumenten laten zich beter verwoorden dan gevoelens. Met verstandelijke argumenten kun je je keuze als het ware "voorrekenen", of "logisch deduceren" zoals Sherlock Holmes dat deed.

Anderzijds wijst het wellicht op jouw eigen onzekerheid. Want waaróm zou je jouw keuzes überhaupt moeten verantwoorden? En als je ze al moet verantwoorden, of al is het maar uitleggen, waarom zou dat op de verstandelijke manier moeten?

Dat zou best eens jouw onzekerheid kunnen zijn. Of jouw verwachting dat "de ander" een verstandelijk argument verwacht. Maar dat verwacht die ander helemaal niet!

Net zo goed als jij waarschijnlijk zult accepteren dat ik een keuze maak op mijn gevoel, dus omdat iets goed voelt, omdat ik ergens door gedreven ben, omdat ik ergens enthousiast voor ben - zo zal een ander dat van jou accepteren.

Je gevoel hoef je niet te beredeneren.

Voor veel mensen staat het gevoel verder weg dan bij anderen. Zij kunnen zelf geen woorden geven aan hun gevoel. Ze kunnen er niet bij.

Het is de wil van je verstand die die uitleg wil maken. Want je verstand is diegene waar altijd zo veel angsten zitten. Jij wilt jouw verstand bedaren en dat probeer je om je gevoel te verwoorden.
Gevoel is niet in taal uit te drukken. Het spreek een andere taal dan woorden.

Je verstand en je gevoel spreken dus verschillende voor elkaar onverstaanbare talen.

Het kan zijn dat je heel dicht bij je gevoel staat. Dan kan je ook "zien" waarom je dat gevoel hebt. Maar je kan ook "zien" waarom je verstand gevuld is met angsten.
Als je beide kan zien, dan kan je woorden vinden voor je verstand om hem te bedaren.

Dus als antwoord op je vraag:
Je kunt je met verstand beredeneren als je zowel je gevoel als je verstand begrijpt.

Verstand = Het bewuste
Gevoel = Het onbewuste.

Leuk dat de antwoorden weerspiegelen hoe de mensen het zelf (willen) zien. Net als mijn antwoord :-)

Intro...
In deze tijd worden we 'getraind' om het gevoel met verstand te beredeneren.
Verstand lijkt betrouwbaarder,standvastiger,objectiever (en daardoor meer waar?) maar sinds het ultieme objectieve bestaat; de wetenschap, blijkt ook dat wetenschappelijk 'gefundeerde waarheden' veranderen, afhankelijk van hoe ver op iets wordt ingezoemd en wie het onderzoek uitvoert.
Daarnaast worden alle bevindingen beinvloed door de tijdsgeest (en haar achterliggende gevoel) ook bij exacte wetenschappen.
Misschien leuk om te weten dat in de natuurkunde (exacter kan bijna niet) twee zeer belangrijke en algemeen aanvaarde natuurkundige theorien elkaar zelfs tegen spreken (relativeitstheorie en kwantummechanica); het objectivisme is niet onfeilbaar...

Terug naar je vraag,
Er is een optimum. Door iets te bereneren of te verdedigen kan je verder komen. Het wordt helderder waar je precies voor kiest, of je zet een streep onder wat je vindt en kan dan verder, of je kan uitpluizen/inzoomen op wat je vindt.

Maar iets kan ook helemaal dood worden beargumenteerd, berederingen kunnen uiteindelijk 'onmenselijk' worden en iemand uit het lood slaan.

Naar mijn idee zouden de mensen van nu de ratio iets meer los mogen laten. Niet meteen helemaal naar het spirituele doorschieten, maar naar het 'mensenlijke optimum'.
Het antwoord op je vraag is persoonlijk, ik hoop dat je met bovenstaand verhaal voelt dat alleen gevoel in sommige gevallen ook de beste keuze mag zijn.

Tja