Waarom ben je in de puberteit beïnvloedbaar?

Je bent altijd beïnvloedbaar, hoe jonger je bent hoe meer... Tot je oud bent en dan ben je nauwelijks nog beïnvloedbaar... Je kunt het bijna omdraaien als je niet meer beïnvleodbaar bent is dat voor mij een teken dat je oud bent...

Als je in de puberteit zit ben je echt nog jong, dus zeer beïnvloedbaar... En zo is het altijd geweest, niet alleen nu in deze tijd...

De peergroup is ZEER belangrijk in je puberteit, omdat je dan pas in staat bent om dat te doen en daar hoor je dat ook te ontplooien, dus zeer van belang... Dus je bent er ook zeer door te beïnvloeden ook...

Als je in de puberteit bent, ben wat labieler dan wanneer je wat ouder bent en ben je ook sneller te beínvloeden.

Het heeft vele oorzaken die tegelijkertijd (op)spelen.

Neem nou de hormonale verandering die door je lijf giert, de lichamelijke verandering die je ondergaat. Het is ook de tijd dat je een plaatsje als mens in deze wereld probeert in te nemen. Onzekerheid en angst spelen het spel om voorrang. Allemaal processen waarvan lijkt dat deze in één keer over je heen gestort worden.

Door juist die onzekerheid ligt beïnvloeding gemakkelijk op de loer. In jouw zoektocht naar 'zekerheid' is het moeilijk je anders op te stellen -zoals jij je het lekkerst voelt of wat jouw overtuiging is- dan je omgeving. Je kiest voor het gemak de weg van de minste weerstand. Want je hebt het al zo moeilijk!

Later, wanneer de puber/adolescent een jong volwasse wordt zul hij de illusie hiervan gaan onderkennen en vervolgens steeds meer zijn'binnenste' gaan volgen.

In de puberteit vindt een groot deel van de vorming van je persoonlijkheid plaats, een belangrijk bewustwordingsproces. Je voelt je heel erg onzeker, en bent daardoor beïnvloedbaar door anderen. Je bent namelijk op zoek naar je definitieve "ik"

Volgens dr Phil heeft dit te maken met de groei van de hersenen. In de loop van je jeugd ontwikkelen je hersenen. Als je in de pubertijd bent, zit je dus nog steeds volop in de ontwikkeling.

In je pubertijd ben je vaak wat onzeker en ben je vaak wat banger wat mensen van jou vinden als persoon. Pas later merk je dat jezelf zijn belangrijker is. (niet iedereen leert dat overigens, want er zijn nog genoeg volwassenen meelopers).

In de puberteit zijn je hersenen nog niet volgroeid. De ontwikkeling van je zelf bewustzijn is dan juist in volle gang.
Dus aan de ene kant ben je nog niet goed in staat om de 'goede' keuze te maken, terwijl je aan de andere kant onzeker bent en ergens graag bij wil horen.