Een vriendin van mij heeft tegenover iedereen kanker gefaket. Wat moet ik hiermee?

Ik heb iets dergelijks meegemaakt met een collega op het werk die zei dat zijn vader op sterven lag. Na een telefoontje bleek dat er niets aan de hand was...
Er zijn mensen met een geestelijke stoornis. Daar doe je niets aan maar... Weet je het in dit geval wel zeker? Je zou het kunnen vragen aan haar ouders.
Als haar gedrag je niet bevalt dan kan je haar daar op aanspreken en/of besluiten dat je haar niet meer als vriendin wil hebben.

Ik zou dit absoluut met haar bespreken en aangeven dat ze hier hulp voor moet gaan zoeken. Ik heb laatst een documentaire gezien over vrouwen die verslaafd waren aan de aandacht van mensen door ze iets ernstigs te vertellen wat niet waar bleek te zijn. Ze hielden dan van de aandacht die ze hierdoor kregen en dat ze zo sterk het gevoel hadden in het middelpunt te staan van iedereen bracht hen dat het steeds erger werd. Ook kwam hier het voorbeeld van een vrouw in voor die ook iedereen in de waan hield dat ze kanker had. Familie, vrienden, iedereen en ze maakt zichzelf ook echt ziek en zwak om het allemaal echt te laten lijken. Ik vindt dit verhaal erg vergelijkend overkomen en vindt dat je het bespreekbaar met haar moet maken. Zo iemand is niet alleen op zoek naar aandacht maar heeft diepere problemen want anders verzin je niet zulke dingen. Ik zou haar echt adviseren om hulp te gaan zoeken en anders mee gaan om hulp te zoeken want dit gaat alleen maar erger worden. Want zodra haar kanker 'over' is komt er weer iets anders want ze wil zo graag mensen om haar heen die zich zorgen om haar maken en geniet van die emotionele sfeer waarin zij centraal staat. Als ze niet mee instemt wat waarschijnlijk zal gebeuren zou ik het aangeven bij haar dat je het gaat bespreken met haar familie. Misschien ben jij niet degene die dat hoort te doen maar ze heeft hulp nodig en als ze dat niet beseft of aan toe wil geven zal ze het van meerdere mensen moeten horen. Je helpt haar hier alleen maar mee want het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat dit stopt omdat je aangeeft dat ze hiervoor ook al dingen verzint maar het nu erger aan het worden is. Heel erg veel succes gewenst want dit zal ook erg zwaar voor jou zijn als buitenstaander!

Meest belangrijke is dat je iedereen in hun eigen tijd achter de waarheid laat komen, !!!naar mijn mening!!! anderen zullen het je kwalijk nemen dat je het niet eerder verteld hebt, weer anderen zullen denken waar bemoei je je mee... (ik bedoel, ook al kun je nog overduidelijk aantonen dat ze er inderdaad over liegt, mensen moeten het ook maar 'willen geloven...')

Deze leugen spant de kroon op meerdere leugens, denk dat het wijsheid is voor jou om eens 'af te wegen' of haar goede kanten haar leugens kunnen compenseren. He dat klinkt heel vervelend, maar als je continue dit soort afwegingen zou moeten maken, is voor jullie beiden geen wenselijke situatie.

Ook (als) je haar ermee confronteert, hoe reageert ze dan? Is ook iets belangrijks om mee te nemen in je overwegingen...

Als ze iedere keer zegt dat het haar spijt en dat het niet weer zal gebeuren, enzovoort, dat is gewoon niet prettig. Voor geen van jullie.

Beseft ze het zelf wel eens dat ze liegt en dat ze ook weet dat je er door heen prikt?

Moeilijk, heel moeilijk, zelf zou ik niet weten hiermee om te gaan, dus laat staan dat ik je aan zou kunnen raden wat nu wijsheid is om te doen... maar ik doe toch een poging...

Denk echt dat hier nog heel wat wellicht -ongemakkelijke- uren? over gecommuniceerd moet worden.

Maar mijn mening over geoefende, meervoudige leugenaars is dat ze doorgaans niet de moeite waard zijn om contact mee te onderhouden, zeker zolang je niet zeker weet wat ze met een leugen over kanker wenst te bereiken, maar wie weet maakt ze er wel een sport van? om met een volgende leugen deze te overtreffen... (mag het niet hopen trouwens)

Heb niet de letterlijke ervaring met dit soort heftige zaken, maar wat ik je zou willen aanraden is je hele omgang met haar je nog eens zo goed mogelijk voor de geest te halen, eens uitgebreid je voor en tegens tegen elkaar af te wegen en wat mogelijk nieuwe slachtoffers betreft, naar mijn mening, verwijs ik je terug naar het begin van dit antwoord.

Veel oprechte sterkte met deze moeilijke situatie.

Het probleem is dat je echt voor de volle 100% zeker moet weten of die vriendin inderdaad niet ziek is. Maar als je zoiets verzint dan mankeer je wel iets en in dat geval zou ik haar willen adviseren om met een professioneel iemand te gaan praten. Dit lijkt mij een schreeuw om aandacht vragen. Je zou naar haar familie kunnen gaan en vragen of zij misschien meer weten. Maar het wil ook wel iets zeggen tegen wie ze dit allemaal zegt. Het scheelt nogal of ze alleen haar dierbaren inlicht of dat ze dit tegen iedereen zegt die het maar weten wil.
Ik zou in ieder geval toch een goed gesprek met haar willen aangaan als ik in jouw schoenen stond.
Sterkte!

ten eerste moet je HEEL zeker zijn dat het echt gelogen is.

ik zeg niet dat je het verkeerd ziet, maar iemand zie zo glashard kan liegen is idd ziek (maar geen kanker in dit geval)

door dit soort leugens, HELEMAAAAAAL naar kinderen toe sla je bewust de bodem onder hun voeten vandaan. ze hebben er 100% aan gedacht wat het is om een moeder te verliezen hieraan. kortom, zulke heftige leugens zetten dus de wereld van haar kinderen maar ook van vele anderen op hun kop en dat is een HELE kwalijke zaak die wat mij betreft hetzelfde is dan geestelijk mishandeling.

er zijn dus 3 mogelijkheden.
-de persoon liegt willens en wetens om zich ergens uit te redden of om aandacht te krijgen.

-de persoon is pathologisch leugenaar (MOET liegen maar weet dat het niet klopt, de drang om te liegen is niet te onderdrukken)

-de persoon leidt aan Pseudologia phantastica. hierbij weet de persoon zelf niet meer wat waar is en wat niet waar is.


ik denk dat het laatste afvalt omdat er steeds verschillende verhalen de ronde doen. de zogenaamde werkelijkheid staat dus niet vast dus het verhaal wordt aangepast naar de sitiatie/persoon.
de persoon liegt vaker, dus is er geen sprake om een leugentje voor eigen bestwil, waarbij m.i. de eerste optie ook afvalt.

omdat het heftige leugens zijn, de verhalen verschillend zijn en de persoon dus BEWUST is van het feit dat ze liegt, denk ik dus dat je te maken hebt met een pathalogische leugenaar.

kortom, deze persoon heeft geen aandacht, chemo of welke andere dingen nodig, maar een goede psychiater om te kijken wat er niet helemaal spoort in haar hoofd.

confronteer haar er mee. zeg niet dat je haar niet geloofd dan vang je bot. vraag haar eens waar haar man bij is 'goh ik hoorde dat en dat, hoe zit dat eigenlijk?'. vraag haar eens naar de behandelend arts, de laatste chemo, bied aan om mee te gaan als ze naar het ziekenhuis moet. probeer tussen neus en lippen door te vragen of haar man weet waar haar afspraken kaart is zodat je tijd vrij kan maken om haar te steunen en mee te gaan. weet hij ook niet hoe en wat kan je zeggen dat jij het zelf een beetje vreemd vind dat niemand dit soort dingen weet. hier kan je op door breien stukje bij beetje.
is er echt niemand die haar naar het ziekenhuis brengt voor een chemo? heeft er echt niemand een arts gesproken hierover?

soms moet het kwartje vanzelf vallen omdat het onbegrijpelijk en onvoorstelbaar is dat iemand over zoiets ZO heftig kan liegen.

Ik denk niet dat je hier iets mee zou moeten. Zij zit in elkaar zoals zij in elkaar zit en er is niets wat je kunt doen om dat te veranderen. Juist pogingen om haar te veranderen leiden tot frustratie.
De enige vraag die je jezelf kunt stellen is of je zo iemand in je vriendenkring wilt hebben. Als dat niet zo is dan zou mijn advies zijn om haar in liefde los te laten.
Als dat wel zo is dan is het belangrijk om haar te aanvaarden zoals ze is inclusief haar neigingen om leugens te vertellen.
Iemand aanvaarden onder voorwaarden, wat veel mensen doen, leidt alleen maar tot pijn en frustratie.

Vraag haar jou dit verhaal niet meer wijs te (proberen te) maken, en laat haar weten dat je haar gezelschap heel erg op prijs stelt maar van de verzinsels niets begrijpt. Vraag haar of ze je kan zeggen waarom ze dergelijke verhalen bedenkt en probeert vol te houden.

Misschien stelt het jou gerust en durf je haar daardoor weer te vertrouwen. Met vreemde verhalen en al.
Want zo is zij, klaarblijkelijk.

Ik vind het in -en in triest wat jouw vriendin gedaan heeft. Het staat als een paal boven water dat er iets niet helemaal klopt in haar bovenkamer, dus ze zou denk ik wel gebaat zijn bij deskundige hulp.

Heeft ze misschien een eenzaam leven, waardoor ze aandacht tekort krijgt en dit gebruikt om de steun en liefde die ze mist zo te kunnen aanvullen?

In ieder geval heb ik haast medelijden met je vriendin, en ik keur het ook ten zeerste af.

Een kennis van mij heeft dit ook een paar keer gedaan, en het bleef niet alleen bij kanker faken, maar ook liegen over de dood van zijn oma etc. Alleen maar om aandacht te kunnen krijgen. Uiteindelijk viel hij door de mand en nam niemand hem nog serieus. Terwijl je de reden erachter eigenlijk wel heel ernstig moet nemen...

Weet je vriendin dat jij op de hoogte bent van haar leugens? Zo ja, misschien kan je haar er dan eens mee confronteren, op een rustige en vriendelijke manier, zodat ze niet direct dicht klapt bijvoorbeeld. En dan haar proberen te laten inzien wie ze hier allemaal pijn mee doet en dat ze er alleen zichzelf mee heeft...

En als ze het moeilijk vindt kan je misschien voorstellen om samen aan de familie te vertellen dat haar verhalen niet waar zijn, al vind ik dat jij daar niet verantwoordelijk voor bent.

Veel sterkte, ik hoop dat je eruit komt, want het is echt heel erg als je je zo "verlaagt" dat je zo'n verschrikkelijke ziekte als kanker gebruikt om aandacht te krijgen, terwijl er mensen zijn die er écht aan (over)lijden...

Wat ik niet heb gelezen is: neem contact op met haar huisarts, of met die van jou.
Dat heb ik gedaan in een andere situatie, maar ook zeer heftig: een vriendin van mij was psychotisch. Ik kon dit niet handelen, en niemand in haar omgeving.
Ik heb eerst mijn eigen huisarts gebeld en de situatie voorgelegd. Die heeft mij aangeraden de huisarts van mijn vriendin te bellen. Ook dat gedaan. Zij heeft contact gezocht met mijn vriendin en toen is het balletje gaan rollen en is ze geholpen.
De situatie van jouw vriendin, Baileyisme, is niet jouw verantwoording, dat kan jij niet dragen. Daar moet een deskundige bij komen. En daar moet jij, vind ik, ook niet mee rond blijven lopen: dit is gewoon veel te zwaar.
Wat ze heeft, wat er aan de hand is met haar, dat is niet aan ons op GV om te bepalen. Een diagnose moet door een deskundige gedaan worden, evenals ter zake doende hulp.
Sorry zeggen is nergens voor nodig: kan me dus heeeeel goed voorstellen, dat dit een groot probleem voor je is!
Ik herken het ook, dat je haar niet kunt loslaten, en misschien hoeft dat ook helemaal niet.
Ik wens je heel veel sterkte, met welk besluit je ook neemt!