Wat is er (psychologisch) zo ergerlijk als iemand veel bevestiging vraagt? (of ligt het aan mij)
Dit gaat over een goede kennis, ik zal het niet een echte vriendin noemen (daarom vind ik het ook moeilijk het aan te kaarten).
Ik had daar een "koffie-afspraak" mee. Ik belde haar vlak daarvoor om te kijken of we de afgesproken locatie allebei correct hadden en zij zegt terwijl ze opneemt: nee he, je belt toch niet om af te zeggen.
Ik uitgelegd dat dit zeker niet het geval was maar ze heeft het nog zeker 3x genoemd.
Nu vraag ik me een aantal dingen af, waarom doet iemand dat, is onze relatie mogelijk ongelijkwaardig?
En wat maakt dat het mij eigenlijk ergert (als ik heel eerlijk ben) waarom heb IK dat?
Toegevoegd na 1 uur:
Veel dank voor de antwoorden tot nu toe, die geven al een goed beeld. ik realiseer me nu ook dat mijn uitspraak: geen echte vriendin eigenlijk ook wel iets zegt.
Ik kan daar nog aan toevoegen dat dit komt (realiseer ik me nu) dat ondanks dat het een vriendelijk en prettig iemand is, ik me niet helemaal op mijn gemak voel, ik kan mezelf niet helemaal zijn uit angst dat ik dus iets kwetsends doe, ik loop een beetje op eieren.
En al is een afspraak best gezellig, het is dus ook best vermoeiend...