Waarom lieg ik als ik toch al geaccepteerd wordt?

Het lijkt er bijna op dat je een pathologisch leugenaar bent. Pathologisch liegen is de onbedwingbare drang om te liegen. Natuurlijk vertelt iedereen wel eens een leugen, bij kinderen is er ook vaak sprake van fantasie, maar pas als het liegen tot ernstige problemen leidt in de omgang tussen de leugenaar en zijn omgeving spreken we van pathologisch of ziekelijk gedrag.

Pathologisch liegen kan dan een symptoom zijn van verschillende psychische aandoeningen, bijvoorbeeld een gedragsstoornis bij kinderen of jongeren, een onvermogen om de impuls te beheersen of een persoonlijkheidsstoornis (met name ASPS).

Als dit gedrag ernstige vormen aanneemt, is het verstandig om eens een psycholoog te raadplegen. Het is hun vak om te beoordelen wat de oorzaak is en wat je ertegen kunt doen.

Je geeft eigenlijk zelf het antwoord.

Je wilt graag goed/slim/leuk/interessant overkomen.
Daardoor is het heel verleidelijk de waarheid minimaal iets mooier in te kleuren en in het ergste geval te verdraaien tot hoe JIJ wenste dat het was. DAT is de reden dat je het doet.

Ik kan me voorstellen dat dit uiteindelijk zo'n gewoonte wordt dat je er een "leugen" uitflapt voor je er erg in hebt.

Misschien heb ik één troost (want je schrijft er geen voorbeelden van "leugens" bij). Mogelijk ben jij gewoon heel streng voor jezelf. MASSA's mensen vertellen verhalen veel mooier dan het is en die zitten (helaas) nergens mee!!!!

Als je jezelf wilt dwingen niet meer te "overdrijven" (zo noem ik het maar even) is de enige optie het toch toe te lichten. dus als je er een leugen uitflapt, zeg je meteen erna, een beetje lacherig: o ja dat was de mooie versie, zoals ik het graag had gewild, het ging echter zo:....... (en dan de echte versie).

Mensen vinden je aardig. Je bent aardig en je bent goed zoals je bent. Dus is er geen reden om te liegen, om je anders voor te doen. Dat verziekt alleen maar de situatie.

Leer je aan een paar tellen te wachten met antwoorden. Zit er een leugen aan te komen, slik hem in. Het is niet nodig, je bent oké!!!

het ligt eraan waar je over liegt.

wil je dingen boeiender maken kan het zijn dat je denkt dat je niet interessant genoeg bent als je jezelf blijft.

lieg je omdat je onder dingen uit wil komen kan het zijn dat je dingen niet op de rit hebt.

het is wel goed dat je dit zelf inziet.
veel mensen beginnen met een paar leugentjes maar moeten zich in zoveel bochten wringen om niet door de mand te vallen dat hun hele leven op een gegeven moment van leugens aan elkaar hangt. het kan dan een gewoonte worden.

ga dus na waarom (waarover) je liegt en ga met de oorzaak aan de slag (al dan niet met hulp) accepteer jezelf zoals je bent, dan hoef je jezelf ook niet anders voor te doen dan dat je bent.


succes!

Ik vind liegen een interessant onderwerp. Het blijkt dat de doorsnee mens een keer of tien per dag liegt. Meestal is dat om sociale orde in stand te houden, dus om mensen niet onnodig te bezeren.
Jij vertelt dingen over jezelf, waarvan je later vindt dat die niet voldoende waarheidsgehalte bevatten.
Nu doen ondernemers dat heel vaak, hoor. Dus op zich is dat niet alarmerend.

Je kan het ook iets anders bekijken. Stel jezelf eens de vraag, wat je eigenlijk ^wel^ wil, in plaats van dat liegen.

Is dat moed? Ronduit de werkelijkheid vertellen, ongeacht wat sommige mensen ervan vinden? Gewoon vertellen dat je de voetbalwedstrijd verloren hebt? Je zwemspullen was vergeten? Teveel had gedronken....?

Is dat zelfkennis? Gewoon vertellen zoals het is, en aan de mensen vragen wat zij daarvan vinden, om daar vervolgens je voordeel mee te doen?

Dit zijn twee voorbeeldjes. Ik hoop dat je op ideeën gekomen bent. Ergens van af komen is een, en ergens naar toegaan is twee.

Heel veel succes en plezier op je levenspad.