Kan je jezelf zo voor de gek houden dat je op een gegeven moment niet meer weet wat je voelt of denkt?

Ja...dat noemen we doorgaans "opvoeding".

Jazeker kan dat ; het is zelfs één van de meest gebruikte mechanismen om je 'smaak' aan te passen aan de voorkeuren voor je 'groep'. Niet alleen je proef-smaak voor eten en drinken, maar ook je smaak van wat je mooi of leuk vindt qua mode of kunst, wat je lekkere muziek vind, welke teeveeprogramma's je graag ziet....
En dan is er niet eens altijd sprake van bewuste en opzettelijke 'hersenspoeling', maar meer van het min of meer onbewust openstaan of afsluiten voor bepaalde zaken die al dan niet verband houden met het doel dat je voor ogen hebt.

Zelf heb ik bijvoorbeeld een parfumallergie die ik alleen op mijn huid en in mijn luchtwegen kan waarnemen, maar mijn negatieve ervaringen hebben me inmiddels zodanig 'verpest' dat ik alles wat ook maar enigszins zepig ruikt echt walgelijk misselijkmakend vind. En de meeste mensen......erg lastig. Zelfs Indiaas eten lust ik daardoor niet. Terwijl dat toch geuren zijn die vrij algemeen positief gewaardeerd worden.

Ook heb ik door de 'opkomst' van de status van de wat meer omstreden Nederlandstalige muziek (niet de nederpop trouwens) echt een bloedhekel gekregen aan alles wat ook maar ruikt naar Hoempa (en bier, en de combinatie daarvan), zelfs nummers die ik vroeger best leuk vond.

Of het echt jezelf voor de gek houden is weet ik niet, durf ik niet te zeggen. Het is meer een soort ´trainen´ dat steeds weer bevestigd of ontkracht wordt naarmate je er meer mee wordt geconfronteerd. En op een heel ander vlak behoort natuurlijk ook het geloven in / accepteren van bijvoorbeeld paranormale verschijnselen tot dat gebied.

ik denk het wel: iedereen zegt dat ik zeker wel blij ben nu we eindelijk verhuisd zijn, want het is nu toch allemaal veel beter en rustiger en het werd toch hoog tijd? En ik kom zeker wel helemaal tot rust nu ik vakantie heb? Ik vertel mezelf dus steeds al die dingen. Maar waarom moet ik dan steeds janken en loop ik hier als een kip zonder kop rond, kan me niet vermaken etc? Ben ik dan toch niet blij? Ik weet het echt niet. Ik weet nu dus echt niet wat ik voel of denk.

Je brein maakt geen onderscheid tussen wat er via je zintuigen binnen komt en wat het zelf 'bedenkt'. Vaak noemen we dat een herinnering maar je kunt ook iets nieuws construeren. bijvoorbeeld een oranje olifant met een giraffe nek en paarse stippen. Het beest bestaat niet maar jij kunt hem wel construeren. Kortom, je kunt jezlf van alles wijsmaken. Het is natuurlijk wel handig om realiteit en fantasie van elkaar te blijven onderscheiden.
Vaak heeft fantasie een soort 'kader' om het beeld heen staan.