Hoe is hoogtevrees te verklaren?

Hoogtevrees

Vrijwel iedereen heeft in min of meerdere mate angst voor hoogten, maar wanneer deze buitensporige vormen aanneemt, spreekt men van acrofobie, beter bekend als hoogtevrees. Acrofobie heeft veel gemeen met bathofobie, de vrees voor diepten. Beide fobieën houden verband met de vrees om te vallen.

Mensen die aan acrofobie lijden, kunnen vaak gewend raken aan bepaalde hoge plekken, zoals een woning in een flatgebouw. De angst kan echter terugkomen nadat men langdurig geen blootstelling heeft gehad aan hoogtesituaties.

Acrofobie is een specifieke fobie en kan net als de meeste van dergelijke fobieën vrij gemakkelijk worden behandeld door middel van gedragstherapie. Er zijn echter ook hardnekkige vormen bekend. Hoogtevrees in combinatie met autisme[bron?], hoogtevrees als gevolg van sterke dwanggedachten zijn vaak moeilijker te behandelen, zie ook het boek Omgaan met hoogtevrees.

Er kan onderscheid worden gemaakt tussen verschillende soorten hoogtevrees. Cognitieve hoogtevrees wordt veroorzaakt door angstgedachten die gerelateerd zijn aan angst om te (kunnen) springen of angst dat een constructie niet sterk genoeg is. Pure optische hoogtevrees kan al achter glas (zonder echte bijgedachten) paniek geven, wanneer men op een etage van een flat verkeert. Veel soorten hoogtevrees zijn echter een mengvorm van cognitieve en optische hoogtevrees. Hoogtevrees kan optreden ten gevolge van overbelasting, bijvoorbeeld na een burn out of overspannenheid. Veelal blijft de hoogtevrees-gevoeligheid bestaan als de overbelasting weer is verdwenen. Vaak dient de hoogtevrees dan afzonderlijk te worden behandeld

Het is een van de zoveel angsten die de mens kan hebben, de een is bang van spinnen, de ander heeft hoogtevrees. Het kan zijn dat je dan bang bent dat er op een bepaalde hoogte iets gebeurd en je omlaag valt. je verliest de controle zonder grond onder je voeten. je kunt waarschijnlijk op een bepaalde hoogte niet wegvluchten als er iets gebeurd, en als er bijvoorbeeld wat is met een vliegtuig waar jij in zit en het toestel gaat neerstorten, dan weet je dat je het bijna niet kan overleven. op zich niet zo vreemd het is gewoon een angst. ik vind straatvrees in principe indrukwekkender.

Dat is voor iedereen verschillend.

Bij mij is het het verliezen van het evenwicht - ik heb mijn ogen hard nodig om mijn evenwicht te behouden. Om mijn ogen als evenwichtsorgaan te kunnen gebruiken, moet ik iets dicht in de buurt zien dat ongeveer op gelijke hoogte is als ikzelf.

Ik kan zonder problemen aan de rand van een diepe afgrond staan - links, rechts en achter mij is dan voldoende oriëntatiepunten.

Zet mij bovenop een smalle toren achter glas, of met een touwtje om mij heen, dan heb ik mijn oriëntatiemogelijkheid en ben ik niet bang. Haal dat glas of dat touwtje weg, dan verlies ik mijn evenwicht.

Overigens is iedereen bang voor een "hoogte" van 10 cm.

Probeer maar eens te fietsen over zo'n fietspad dat is gemaakt van gewone trottoirtegels. Die tegels zijn 30x30 cm. Je kunt met gemak een paar honderd meter binnen één rij van die trottoirtegels blijven - dat wil zeggen, je kunt met gemak zo goed rechtuit fietsen dat je binnen een breedte van 30 cm blijft.

Maar stel je nu eens voor dat die ene rij trottoirtegels precies 10 cm hoger ligt dan de rest van het fietspad. Zou je nu nog steeds net zo onbekommerd binnen diezelfde breedte van 30 cm kunnen fietsen...?

Ik heb hoogte vrees en ben doodsbang als ik op een hoge flat recht naar beneden kijk.Wordt er duizelig van en ben bag dat ik over het hek val, en duik terug naar de muur.
Op een hoge heuvel of in een vliegtuig is er geen sprake meer van hoogte vrees.Hoogte vrees is een angst die echt is.Veel meer angstwaardig dan pleinvrees of zo

Hoogtevrees is misschien wel een vliegangst , en zoals een verhaal gaat we wilden teveel , we kwamen te hoog , lieten smelten onze vleugels en vielen met een smak naar beneden . zoiets zal het zijn . Maar goed mogelijk is het een kwestie van wennen die vrees te overwinnen .. net zoals het besturen van een auto een tijd nodig heeft .

Het gekke is dat het niet zozeer de hoogte is: ben de los van de grond, in een ballon bijvoorbeeld, dan kan je relaxed naar beneden kijken. Maar ben je nog verbonden met de grond (een hoog gebouw) en je kijkt naar beneden, dan krijg je dat enge gevoel in je buik!!! Het ligt dus niet aan de hoogte op zich, maar wel aan of je wel of niet verbonden bent met de grond!

Angst bij de mens is nodig om niet te verongelukken.
Met onze zintuigen nemen we waar en slaan deze informatie op in onze hersenen.
Bij iedere nieuwe situatie dat er angst bij komt , nemen opnieuw onze zintuigen waar en vergelijken het met de reeds eerder opgeslagen informatie in onze hersenen.
Dus de ervaring met een vorige keer dat er angst was.
Soms gaat er wat fout met het waarnemen van angst en komt er verkeerde informatie binnen die ook opgeslagen wordt.
De eerst volgende keer dat er weer angst waargenomen wordt en het vergeleken wordt met de opgeslagen informatie in de hersenen, gaat het fout en ontstaat er een overdreven angst voor de situatie.
Hoe vaker het nu gebeurd hoe sterker deze overdreven angst kan worden en is er spraken van hoogtevrees.
Deze hoogtevrees kan zeer extreme vormen aannemen tot geheel in grote paniek raken en in een panische angst overgaan.