Stel je hebt het syndroom van down en je moord iemand of je pleegt een ander zwaar delict. Ga je dan naar de gevangenis of naar iets speciaals?

Er gaat gekeken worden in hoe verre iemand toerekeningsvatbaar is.

Kort gezegd betekent het dat als iemand iets doet waar hij niets aan kon doen doordat de persoon bijvoorbeeld een geestelijke ziekte heeft, hij/zij een
ontoerekeningsvatbaar-verklaring krijgt, hierdoor is het mogelijk dat hij/zij een kortere gevangenisstraf krijgt of helemaal geen.

Vaak is het zo dat er TBS wordt opgelegd om de persoon te helpen aan zijn geestelijke ziekte of om de maatschappij te beschermen tegen de risico's die zich voor kunnen doen als de veroordeelde zich vrij onder de mensen kan begeven.

Er zijn 2 vormen van ontoerekeningsvatbaarheid:

1. Volledige ontoerekeningsvatbaarheid: tijdens het begaan van een strafbaarfeit is de dader als het ware onder invloed van zijn stoornis. Hij begaat het strafbaarfeit dus niet meer uit eigen wil, maar "in de wil van zijn of haar stoornis." Bij volledige ontoerekeningsvatbaarheid is er sprake van een schulduitsluitingsgrond. Vaak worden deze personen veroordeeld tot TBS.
2. Verminderde toerekeningsvatbaarheid: dit is geen schulduitsluitingsgrond. Het geeft de mate aan waarin de strafbare gedraging aan de verdachte toe te rekenen is. Het antwoord op de vraag of een feit aan de dader kan worden toegerekend is altijd ja of nee. Bij verminderde toerekeningsvatbaarheid is de gedraging dus wel aan de dader toe te rekenen, al zal hij hoogswaarschijnlijk een mildere straf opleveren.

Volgens mij ben je per definitie niet goed snik als je iemand vermoord. Ik zou zeggen TBS als er nog een beetje hoop is dat iemand nog kan veranderen, maar anders naar de gevangenis.

Afgezien van wat hier de wettelijke eisen zijn, wil ik toch nog even voor de persoon met beperking spreken, aangezien ik zelf twee kinderen heb met een autistische beperking en adhd.

Door een geestelijke beperking hebben zij waarschijnlijk een heel andere kijk op de werkelijkheid dan 'normale' mensen. Van daaruit kunnen zij dingen doen die vanuit de 'normale' kijk op de wereld ondenkbaar zijn. Bij autisme komt dit vaak voort vanuit een gebrek aan invoelingsvermogen. Het heeft dan ook geen zin om zo iemand te vragen zich voor te stellen als hem/haar zoiets overkomt. Wanneer ze bijvoorbeeld iets stelen kunnen ze geen verband leggen tussen wat hun slachtoffer voelt en wat zij zelf zullen voelen als hen zelf zoiets overkomt. Dit maakt het lastig hen ervan te overtuigen dat wat zij gedaan hebben toch echt niet goed is en zeker niet te accepteren is. Op een gegeven moment kunnen ze wel begrijpen wat ze wel mogen doen en wat niet. Net zoals je een hond een kunstje aanleert.

In mijn ogen zouden mensen met een geestelijke beperking (die dan ook aangetoond is) en wanneer duidelijk is dat zij handelen vanuit een verdraaid of verkeerd werkelijkheidsperfectief, liefdevol opgevangen moeten worden in een instelling waar zij hun positieve vermogens ten volle mogen ontwikkelen. Daar kan kan meteen gewerkt worden aan het kunstje: wat mag je wel en wat mag je niet. Dus nóóit naar de gevangenis in zo'n geval. Dat snappen ze eenvoudig niet. Of zij moeten opgevangen worden in een speciaal programma. En of dat aanwezig is in de gevangenis, dat weet ik niet.

Er moet bij iedere misdadiger, groot of klein, besef gekweekt worden dat zijn/haar daad een ander financiële of emotionele schade berokkent. Wanneer dit niet mogelijk is door een verstandelijke beperking heeft opsluiting in een gevangenis absoluut geen zin! En dan spreek ik van een gevangenis waar ze in een eigen cel opgesloten worden, moeten werken, mogen luchten, etc. Dat werk zullen zij nooit in verband met hun misdaad kunnen brengen en opsluiting achter tralies levert meer weerstand dan begrip. En een volgende keer zullen ze de consequentie niet aan hun daad kunnen koppelen, dus werkt het niet preventief voor de rest van hun leven.

Dit is mijn ervaring met autisten en kijk op gevangenis en geestelijke beperking.

Dat zal van de persoon zelf afhangen - niet iedereen met het syndroom van Down is hetzelfde - en van de situatie - net als bij mensen zonder dit syndroom.

Het zal afhangen van de mate van verstandelijke beperking en eventuele bijkomende psychiatrische stoornissen. Ik verwacht dat deze mensen niet zo snel in de gewone gevangenis worden geplaatst. Ten eerste omdat er toch altijd sprake is van een duidelijke verstandelijke beperking, en ten tweede omdat zij aanzienlijk kwetsbaarder kunnen zijn.
Ik ken geen voorbeelden.
Ik verwacht dat er gespecialiseerde, gesloten, behandeling zal worden opgelegd, binnen een instelling voor verstandelijk gehandicapten of binnen de psychiatrie. Die behandeling zal de nodige vrijheidsbeperkingen hebben om het risico op herhaling te voorkomen.

ik werk zelf in de verstandelijk gehandicaptenzorg en o.a. ook met mensen met het syndroom van down. alleen op de locatie al waar ik werk zie ik tussen de mensen met het syndroom van down een grote diversiteit tussen het cognitieve vermogen (ontwikkelingsleeftijd) ik heb cliënt met down syndroom die functioneert op het niveau van een 2 jarige maar ook 1 die functioneert op het niveau van een 6 jarige. het verschild dus nog al.

daarnaast begeleid ik ook een cliënt met NAH (niet aangeboren hersenletsel) deze cliënt heeft in een auto-ongeluk een hersenbeschadiging opgelopen. zonder al te ingewikkelde worden te gebruiken waar hij zijn beschadiging heeft kan ik je zeggen dat hij alle seksuele remmingen heeft verloren. hij mag ook puur om die reden niet zonder begeleiding naar buiten. in het verleden heeft hij zich Namenlijk wel eens vergrepen aan onbekende voorbij gangers. hij heeft toen geen gevangenis straf gekregen maar is onder toezicht geplaatst van de instelling waar ik werk. (naam van de instelling hou ik liever voor me)

kort samengevat wordt er dus per individu bekeken wat er voor die persoon met beperking de beste oplossing is. is dat iemand van hoog niveau kan dat het een gevangenisstraf zijn en voor iemand voor laag niveau een verplichte opname. het gebeurt echter nooit dat iemand zomaar weer naar huis wordt gestuurd. dit om te voorkomen dat het weer gebeurt.