Hoe komt het dat er verschillen zijn in hoe we onszelf zien in herinneringen?

Je hersenen creëren een wereld uit flarden van opgedane ervaringen. Kan je die nog helder voor ogen krijgen oftewel is er voldoende informatie dan kan je het zien vanuit je eigen perspectief, als er te weinig informatie aanwezig is proberen je hersenen er draai aan te geven en veranderd het kijkpunt. Je hersenen slaan informatie op maar nooit 100%, tenzij je die ervaring keer op keer kan herleven.

Zelf heb ik ook die 'helicopter' herinneringen. Met als voordeel dat ik dus de gehele situatie kan overzien en ook de emoties van de ander erbij kan betrekken.
Het is echter wel een methode om UIT mezelf te gaan staan, zodat ik mijn eigen emoities niet meer zo heftig hoef te ervaren. Een stukje zelfbescherming dus.

Een ander zal misschien juist in zichzelf blijven omdat de andere emoties erbij misschien teveel voor hem is dan. Of dat hij misschien die 'slachtoffer' rol WIL blijven voelen. In een 'arme ik' wil verblijven.

Het geheugen is dynamisch, niet statisch. Hoe je je iets herinnert en wat je je herinnert hangt deels af van hoe je je voelt bijvoorbeeld.
Ben je down dan zul je je meer dingen kunnen herinneren uit niet zulke leuke momenten in je leven. Is het lente dan kun je je meer dingen herinneren uit je leven die zich afspeelden in de lente.

Geheugen ligt dus niet vast en kan door van alles beïnvloed worden, er zijn zelfs bewijzen dat men zich door manipulatie dingen kan herinneren die niet gebeurd zijn.

Als je dingen vanaf een afstand ziet (bird-view als het ware) dan zou dat kunnen betekenen dat je er -qua inhoud- 'figuurlijk' ver vanaf staat.
Dat komt bijvoorbeeld vaker voor bij hele nare herinneringen (denk aan zoiets als een auto-ongeluk) de herinnering is zo naar dat je er eigenlijk bijna letterlijk afstand van wilt doen, maar het kan ook zijn dat je je niet meer betrokken voelt of wilt voelen bij die herinnering, dan creëer je die afstand ook.

Het heeft m.i. dus meer te maken met je perceptie - of beter nog reflectie op- van herinnering dan het daadwerkelijke perspectief in het moment zelf.