waarom veranderd de mens over het algemeen pas als het te laat is?

Het is nooit te laat. Ieder mens komt op een punt dat hij gaat inzien dat hij moet veranderen. En voor iedereen is dat op een ander tijdstip. Sommigen moeten 10x tegen de muur lopen en een ander heeft het na 1x al door.
Dus het is nooit te laat.

Een mens verandert niet, hij past zich aan.
Als een mens verandert dan valt hij altijd terug in zijn oude gewoonte

Als het kalf verzopen is dempt men de put, die spreuk is eeuwen oud. Je moet eerst je hoofd stoten om in te zien dat het anders moet of kan denk ik.

al doende leert men, eerder kan je niet inzien dat het aan jezelf ligt (als dat het geval is)

Ik denk, dat we leren van onze "fouten"... "fouten" tussen haakjes: fout is zo..... fout, maar dat is mijn idee ;-)

Is het te laat als je een fout hebt gemaakt, dat inzien en je gedrag verandert? Lijkt me niet.
Maar: soms is het erg laat voordat je inziet of in kunt zien waar je mee bezig bent....

TE laat? Het is misschien alleen TE laat als iemand overgegaan is (overleden), maar ook dat is de vraag, en een geheel andere!

omdat je je dan pas realiseert hoe fout het kan gaan. dan weet je dat je toch veel verantwoordelijkheid aan vast hing. of dat er meerdere last van kunnen hebben dan je dacht. want de mens denkt nogal veel aan zichzelf en als er iets echt mis gaat dan pas zien ze echt in dat er meer aan hing dan ze dachten. LEER VAN JE FOUTEN.

Volgens mij is het nooit te laat om door de nieuwe inzichten die we hebben gekregen, te veranderen. Dit is inherent aan ons leer- en groeiproces. Dit proces verloopt voor iedereen anders, waardoor de één die fout (als je het al fout mag noemen) nu wel maakt en de ander (inmiddels) niet (meer).
Overigens denk ik ook niet, dat het eerst vaak fout gaat voordat we actie ondernemen. Alleen die keren dat het wel aan de orde is, maakt het blijkbaar erg veel indruk waardoor we wellicht wat drastisch zijn in ons handelen om te voorkomen dat het ons opnieuw overkomt.

omdat we er dan pas echt bewust van worden, doordat we er echt last van krijgen. zolang je je niet bewust bent van je fouten, kan er niets veranderen.
pas als je dus geen kant meer op kunt, je wel moet veranderen, omdat je er de volgende keer nog meer last van krijgt!

van fouten leren we, maar alleen als we ze ook als echte fouten zien en er onze eigen verantwoordelijkheid voor nemen.

De ervaring is de leerschool van de mens. Pas wanneer iemand goed beseft dat hij zijn levensenergie op negatieve wijze gebruikt, is hij vatbaar voor een positieve wending in het leven. Helaas, zo werken wij mensen. Dit is overigens niet helemaal waar. Door heel Bewust in het leven te staan kunnen wij mensen heel veel leren, ook door ervaringen van anderen, waardoor wij zelf die fouten niet hoeven te maken. Sleutelwoorden in het leven zijn Bewust Zijn. Dit kan je helpen inzicht te vergroten in het leven waardoor men kan van koers kan veranderen vóórdat er iets mis gaat. Ik denk tenminste dat je dat bedoelt met 'te laat zijn'. Want ik denk dat het nóóit té laat is om iets te leren.

Warme hartegroet, Angelique

Ervaring is het sleutelwoord. Door ervaring leren mensen het beste, door vallen en opstaan. Soms zijn de gevolgen van een ervaring onomkeerbaar en is het dus 'te laat', bijvoorbeeld als het kalf verdronken is in de put. Wel is het mogelijk iets te ondernemen zodat dit zich niet nog een keer kan voordoen. Dus in die zin heeft men er dan toch iets van geleerd.

Als je alles van tevoren weet, ga je liggen voordat je valt.

Oftewel: je ziet meestal pas wat er fout ging als het leed al geschied is. Mensen zien de dingen niet altijd aankomen. Door kortzichtigheid, door domheid, door gebrek aan kennis....doordat mensen het vaak ook wel prettig vinden om hun kop in het zand te steken en niet verder te kijken dan hun neus lang is.

Anderzijds: als mensen geen fouten zouden maken, zou er geen ontwikkeling zijn en blijft alles bij het oude. Het zijn meestal de fouten die ervoor zorgen dat dingen beter worden. Het nadeel in je voordeel laten werken, zoiets.

Vaak is het inderdaad te laat. Neem nou een extreem voorbeeld als een vliegtuigongeluk met een groot passagiersvliegtuig. Er vallen, laten we zeggen, 200 slachtoffers. Op basis van uitgebreid onderzoek komen wetenschappers en technici erachter wat er precies mis ging (technisch mankement, terroristische aanslag, misverstand in de communicatie, kan vanalles zijn). Op grond van die bevindingen worden technische onderdelen verbeterd, veiligheidsprocedures aangescherpt en zwakke plekken in de communicatie aangepakt en weggewerkt. Zo kunnen dergelijke rampen in de toekomst worden voorkomen. Voor de 200 passagiers in kwestie komen de maatregelen te laat, maar voor de miljoenen reizigers na hen komen de maatregelen precies op tijd. Voor hen is het vliegen een stuk veiliger geworden.

Misschien zijn we te trots om op onze schreden terug te keren.

Omdat veel mensen niet meer weten wie ze zijn. En als ze worden geconfronteerd met hun ware ik en met de fouten die ze maken, ontkennen ze het en projecteren ze het op iemand anders. Ze verdringen het. En dan kijken we er pas veel later op terug en zeggen we: Ja, ach.. dat is al zo lang geleden.
Volgens mij zei Richard Alpert dat..