Woede/angsten kwijt raken..

Geef u op voor een survivaltocht.
Dan leert u uzelf kennen.

Praat met vrienden, kennissen en/of familie erover!
Zorg ervoor dat je hardop praat over je gevoelens!
Dat helpt echt om jezelf staande te houden!

als je t hebt dan he, bij mij helpt Nazi zombies op call of duty HEEEL erg als ik boos ben! Denk nou niet dat ik raar ben maar t geeft egt een kick als je al die hoofden mag afknallen,

zet ze op papier. Probeer het van je af te schrijven. Probeer er dan niet teveel bij na te denken. Het hoeft ook geen chronologische volgorde te hebben. Maar schrijf gewoon eens op wat je op dat moment te binnen schiet.

Toegevoegd na 6 minuten:
je kan het ook iemand die je dierbaar is en vertrouwd laten lezen. Zodat diegene weet wat je bezig houd en je er met hem of haar over praten. Hij of zij bekijkt het van een ander oogpunt en kan je wellicht verder helpen. (dat is geen pré natuurlijk, maar doe waar jij je prettig bij voelt.)

Waarom schrijf je niet alles van je af? Schrijf alles op wat je dwarszit en maak er een soort biografie van.
Koop een schrift met harde kaft en dan heb je het idee dat je een boek schrijft.
Ga er rustig voor zitten en zet alles op een rij voor jezelf.
Het helpt met verwerken en confronteert jezelf met alle facetten in jouw leven. Je kunt ook een soort dagboek maken en elke dag de positieve - maar ook de negatieve dingen noteren. Probeer je te focussen op al het positieve.
Hoe rot je je ook voelt, het is nooit zonder iets positiefs, als je er maar naar zoekt en het ook ziet of bemerkt.
Vooral als je het vaker doorleest, helpt het met relativeren, hoe vaker je het leest, hoe onbelangrijker de issues worden, waar je eerst tegenaan liep.
Het helpt in elk geval je gedachten te ordenen en je even met iets anders bezig te houden dan met 'malen'.

Als ik jouw verhaal zo lees, kom je er niet met suggesties als 'schrijf alles van je af', zoals een aantal mensen hiervoor hebben gegeven.

Ik herken wel het een en ander in je verhaal. Zelf heb ik ook ervaring met woede, agressie, angst, burn out. Ik spreek dus uit ervaring als ik je adviseer om in therapie te gaan. Therapie is er in vele soorten en maten, dus het is even een kwestie van uitvogelen wat het beste bij je past.

Ik heb zelf baat gehad bij 'integratieve' psychotherapie, bij een professionele psycholoog. Het is een kortdurende en intensieve therapie. Het kan breed worden ingezet bij sociale, emotionele en gedragsproblematiek. Ieder therapietraject is een aanpak op maat, die je de ruimte geeft om je eigen, vaak niet bewuste, vermogens te verkennen en te gebruiken.

Als je er meer over wilt weten kun je hier een kijkje nemen:
http://www.psychohypnopraktijk.nl/psychotherapie
http://www.integratievetherapeuten.nl/

Maar wat voor de een goed werkt, kan bij de ander totaal niet aanslaan. Misschien heb jij wel baat bij hypnotherapie:
http://www.modernehypnotherapie.nl/modernehypnotherapie.htm

Of een andere vorm. Therapie volgen is in het begin heel eng, want je moet jezelf blootgeven. Dat is lastig en pijnlijk, maar door de pijnlijke plekken bloot te leggen, kom je vaak wel tot de kern. Laat het er niet bij zitten, blijf niet rondlopen met deze klachten! Het leven is veel te mooi om zo te lijden. Ga naar je huisarts, leg je klachten aan hem/haar voor en vraag om een doorverwijzing naar een therapeut. Als je een goede ziektekostenverzekering hebt, worden meestal een stuk of 5 gesprekken vergoed. Lees de polis er even op na.

Sterkte!

Geef het de tijd. Het klinkt oubollig, maar meer is er niet van te zeggen. Het overkomt iedereen dat alles om je heen mag instorten (mag ik eigenlijk nu niet zeggen met die aardbevingen), en dat je je problemen onmiddellijk wilt oplossen en vreselijk gefrustreerd bent omdat dat niet lukt.
Geef het de tijd, laat het even zijn wat het is. Slaap een paar nachten. En, heus waar, ineens zie je dan weer licht in de duisternis. Vooral niet naar een psycholoog. Je gedachten en emoties ordenen zich vanzelf, dat zit in de menselijke mogelijkheden.
Schrijf het hele verhaal maar eens op, is zo gebeurd, in een worddocument. En lees het eens over.
Hoe kwam dat nou zo? En waarom werd je eigenlijk zo vreselijk boos?

Succes, en het beste.
Ga een lekkere strandwandeling maken!

-Je vraagt iets onmogelijks van de goeievragers.
Elk probleem is zo verschillend van een ander, dat alles zijn eigen oplossing heeft.
-Als je zelf zegt te weten waar je probleem verstopt zit en weet waar het vandaan komt en je laat het in het ongewisse wat die zijn; dan vraag je om antwoorden van 'n mogelijke oplossing van iemand die niet weet wat er eigenlijk speelt.
-Zelfs een psycholoog zonder levenservaring maar wel met een heleboel theorie kan je daarbij niet helpen.
-Met mijn interesse en ervaring in de mens (die het waard is), alsook de menige klappen in mijn leven die ik tot op heden heb kunnen oplossen, met zowel een creatieve-, alsook een humoristische instelling, ben ik van mening dat je met een vechtersmentaliteit je overal uit kunt komen.
-Alleen door de problemen te benoemen is de aanpak pas besprekbaar. Neutrale adviezen zonder te weten waar het over gaat is tijd en hoop verlies.
-Het is aan jou de keuze of je aan mij (of ons) hier iets meer over jou specifieker probleemdenken wilt blootgeven, zodat we hierover een gerichter antwoord of advies zouden kunnen geven.
-Vaak helpt het om de dingen te relativeren omdat er erger dingen in het leven zijn.
-Toch begrijp ik dat wat jezelf overkomt, voor jou op deze wereld op dit moment het ergste is wat je overkomt.
-Hier moet uit te komen zijn!
-Bekijk zelf wat je hiermee eventueel wilt en kunt.
-Wellicht ten overvloede.. mijn zoon had ook zo'n periode. Hij speelt gitaar en is van heavy metal overgegaan naar black metal op een 8-snarige gitaar.
Hij is nu overgelukkig en vrienden met relatie problemen komen naar hem toe voor advies.
-Zo zie je door jezelf om te schakelen er van alles mogelijk is.
-Ontdek ook jouw mogelijkheden!
-Ben benieuwd of je hier iets aan hebt of hebt gehad.
-Groetjes van een meelevende belangstellende.
cf.

Ik zou met mijn huisarts in overleg gaan. Wellicht kan hij/zij je iemand aanraden die je kan helpen zònder wachtlijsten. Ik heb op dit gebied goede ervaringen met mijn huisarts.

Ik ben er bovenop gekomen, maar dat is een langzaam (en bovenal PERSOONLIJK) proces. Bij mij was het een combinatie van een kei van een psychiater, medicijnen, wandelen met de hond van een vriendin, steun van mijn naasten en tijd, héél veel tijd...

Ik wens je rust, kracht en wijsheid toe!

laatste week ben ik eens langsgeweest bij een zogenaamde Time-Out voorziening van de zorginstelling Arkin, daar kan je in ieder geval tot rust komen, er is ook een zorgboederij ernaast. Je bent overdag vrij te doen wat je wilt. Wachttijden minder dan een maand. De voorziening is in Amsterdam.