Wat kun je doen aan angst?

Ik ben er expert in jammer genoeg. En je kunt het op een bepaalt moment wanneer je er last van heb ademhalingsoefeningen gaan doen. En probeer iets te gaan doen wat de aandacht ergens anders op legt.

Misschien helpt het om de bron van je angst te zoeken. Waarom ben je angstig voor een bezoek aan de tandarts? Beeldt het je in, zijn er negatieve ervaringen uit het verleden of associeer je de tandarts met iets negatiefs? Als je dat hebt bepaalt ben je al een stap dichter bij de oplossing. Praten helpt weldegelijk, al hoeft dat niet per sé met een psycholoog. Je kan ook met je naaste omgeving van gedachte wisselen. Bij tandarts angst helpt het misschien om met je tandarts over dit probleem te praten en eventueel van tandarts te wisselen.

Als deze vraag niet hypothetisch is, maar echt jou betreft, heb je al voldoende reden om naar een psychiater/psycholoog te gaan. Daar is niets mis mee. Je angst beheerst je leven in behoorlijk grote mate, je hebt er echt last van en je kunt niet zelf tot een oplossing komen. Voldoende reden dus om hulp te zoeken.

Als je lichaam niet naar behoren functioneert, en niet zelf in staat is de klachten op te lossen, ga je toch ook naar een arts? Met psychische problemen werkt het net zo.

Probeer er, met hulp of voor jezelf, eerst achter te komen wat die angst veroorzaakt. Een vroegere negatieve ervaring? Een vorm van faalangst (als de tandarts een gaatje vindt, heb *ik* mijn tanden verkeerd gepoetst)? Angst voor verlies van controle? Angst voor een doemscenario (stel dat de tandarts keelkanker ontdekt)?

De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest?

Als je bang bent voor een slechtst-mogelijk scenario, kun je proberen jezelf alle andere scenario's voor te houden. Bijvoorbeeld, best kans dat je nul gaatjes hebt. Nu maak je je zorgen of er niet toch een gaatje zit. Dat blijft zo als je *niet* naar de tandarts gaat. Juist door wel te gaan, krijg je bevestiging dat er geen gaatjes zijn, en ben je dus van je zorgen af - heel positief, dus! En mocht de tandarts dan toch een gaatje ontdekken, och, wat is er dan eigenlijk helemaal aan de hand? Gaatje moet worden gevuld, oke, da's heel even onaangenaam - maar nog altijd een stuk beter dan dat gaatje *niet* laten vullen, en je gebit uiteen laten vallen! Dus of er nu wel of geen gaatje zit, in alle gevallen kun je beter naar de tandarts gaan dan afzeggen!

Mocht je er zelf niet uitkomen, en mocht de stap naar de psycholoog/psychiater je toch te zwaar vallen, dan kun je overwegen een vertrouwenspersoon te nemen. Kies een goede vriend(in) aan wie je je bloot kunt geven. *Praat* over al je angsten met die persoon. Ga desnoods samen op stap, en spreek af dat jij elk gesprek mag onderbreken zodra je een onbestemde angst voelt opkomen. Dan benoem je het meteen - dat helpt al. En kun je samen rondkijken, en zien dat er eigenlijk, als je je heel even in jezelf terugtrekt, niets aan de hand is. Dat je eigenlijk kunt lachen om je eigen overdreven bezorgdheid.

Ik hoop dat het helpt.

Wat bij mij helpt: voel de angst. Verken hem, war ben ik bang voor, is het al dan niet realistisch.. Duw hem niet weg maar leer m kennen. Angst is des te vervelender als ie steeds weer opnieuw komt opborrelen, als je de angst toestaat om er te zijn kun je er ook mee aan het werk:bedenk in hoeverre je angst realistisch is, praat erover met vrienden of iets dergelijks. Op het moment dat je de angst toegeeft is ie al een stuk minder groot, je kunt hem dan een plekje geven.

angst is vervelend en houdt zichzelf ook in stand
krijg je angst voor de angst

iets erg eenvoudigs wat ik doe als ik angstig ben:
liedjes zingen en terwijl lopen ( als dat kan ) want dan pas ik mijn ademhaling daar bij aan
tellen: gaatjes in plafonds of gewoon tellen of moeilijke sommen oplossen. Dan ben ik daar zo mee bezig dat ik mijn "angst" vergeet.
Wat bij mij op de één of andere manier ook helpt is iets met "prik"drinken, ws suggestie maar ja