Kan praten met een psycholoog leiden tot meer problemen?

Jep, soms worden dingen groter gemaakt. Zelf vind je t wel meevallen, of je hebt het al verwerkt.. En dan begint een psy weer van voor af aan over het probleem en dan komen alle (meestal vervelende) gevoelens weer terug. En ja, helaas spreek ik uit ervaring. Sterkte Jef

Ja, dat gebeurt vooral bij psychotherapie, waarbij de therapeuten echt gaan graven in je verleden.
Daarom vragen mensen zich ook af of dat wel een goede vorm van therapie is..

Ik kan me wel voorstellen dat er in gesprekken met een psycholoog dingen naar boven komen die daarvoor steeds waren weggestopt of gewoon aanvaard als 'het is nou eenmaal zo', maar die dan benoemd worden en als probleem aangemerkt.
Ik denk niet dat praten met een psycholoog nieuwe problemen 'aanmaakt'.

Ja, er kan je een probleem aangepraat worden, dat je zelf niet als een probleem ervaarde. Of je kunt aandachtspunten krijgen wat aanvoelt als kritiek, waarna je er in gaat gelover dat er er slecht in bent.

Waneer men naar een psycholoog gaat of psygiater heeft men meestal een probleem. En ja in de meestegevallen komt het dan voor dat het probleem niet op zich zelf staat. Het duurt immers meestal ook jaren voordat men deze stapt neemt.
En men zal bij het begin moeten beginnen. En zelf meewerken aan een stappenplan.

Tsja, je moet je eerst bewust worden van een probleem voordat je het kan aanpakken.

Als ik m'n huissleutel verlies, maar ik heb het nog niet door, dan heb ik er nog geen last van - totdat ik voor m'n voordeur sta en me realiseer dat ik niet naar binnen kom.

Hoe eerder je je bewust wordt van een bepaald probleem, hoe eerder je er wat aan kunt doen.

(Dat wil overigens niet zeggen dat je je alleen maar op problemen moet richten, probeer zoveel mogelijk te focussen op ontwikkelingsmogelijkheden.)

Ik zou het liever verwoorden als: tijdelijk zeker

Je bent voor probleem a bij een psycholoog en dan blijkt dat e.e.a. wordt veroorzaakt door onderliggend probleem b. Dat is natuurlijk even niet waar je dan op zit te wachten.

als de psycholoog zijn vak verstaat zou je je hierin wel begeleid moeten voelen maar ik denk niet dat het gek is dat je je (maar hopelijk tijdelijk) soms van de regen in de drup voelt

Ja, soms worden 'kwalen' eerst erger voordat het lichaam en geest klaar is om het daadwerkelijk op te lossen.
Vastzittende emoties worden tijdens therapie losgeweekt. Daarna kan het even spoken. Maar uiteindelijk zullen de emoties wel beter verwerkt kunnen worden en kunnen die emoties verdwijnen.
In vergelijking tov vastzittende emoties, zijn losgekomen emoties erg kwetsbaar en beangstigend. Die hebben niet voor niets vast gezeten. Die heb je niet voor niets ver en diep weggestopt.

dat is heel goed mogelijk omdat een psy op zoek gaat naar onderliggende oorzaken
als je deze oorzaken ziet als probleem, zijn ze voor jou ook een probleem..... voorbeeldje

je hebt geen vrienden, voelt je daardoor eenzaam en daardoor als persoon niet gewaardeerd. komt in een dip en gaat naar een spy.

deze ontdekt dat je geen vrienden hebt omdat je moeilijk contact en de oorzaak hiervan is dat je te gesloten bent en verlegen bent.

verder spittend komt hij erachter dat de reden hiervan een faalangst is wat is veroorzaakt in je jeugd omdat je boze stiefvader een tiran was en jaren je eigenwaarde heeft ondermijnt. omdat je in je schulpje altijd veiliger was dan in de boze wereld heb je nooit echt geleerd hoe je contact moet maken en zijn sociale contacten leggen en het maken van vrienden moeilijk haalbaar.

de problemen die erbij komen: diagnose faalangst, gebrek aan zelfvertrouwen, weinig sociale vaardigheden.
je stapt op bij de spyc.. je wou een oplossing voor je probleem, je stiefvader heeft zijn leven gebeterd of is uit de picture, je hebt je leven opgepakt en bent verder gegaan. je zit dus helemaal niet te wachten op dit verhaal....

zie je het niet als probleem dan zijn het simpelweg oorzaken of gevolgen op/van iets.

een cursus angstreductie, training in sociale vaardigheden en tips om je eigenwaarde op te peppen zullen alle problemen wegnemen op den duur.
hierdoor is het leggen van contact makkelijker, kan je vrienden maken, en voel je je meer gewaardeerd.

het is dus maar net hoe je tegen de dingen aankijkt.
een spyc kan je geen probleem aanpraten als dit er niet is, maar kan je er wel bewust maken van onderliggende oorzaken.

Het lijkt me dat dit niet het uitgangspunt mag zijn van een psycholoog. Er zijn erg veel discussies over het goede van graven in het verleden. Als het echt graven wordt en je wordt er slechter van, dan ben ik er geen voorstander van. Ik kan me wel voorstellen dat er verwarring ontstaat als je met jouzelf wordt geconfronteerd. Een psycholoog of coach leid je hier doorheen. Waar ik wel voorstander van ben is te kijken hoe je het nu en in de toekomt in de hand kunt hebben en je er wel bij te voelen. Leer jouw eigen talenten te ontdekken die je helpen om zelf weer verder te kunnen. Soms is het echter goed om te snappen dat je ooit ter bescherming tegen iets, jezelf een gedrag hebt aangeleerd wat nu averechts werkt en niet wordt begrepen door anderen. Dit gedrag kan nu ook opgeroepen worden (getriggerd) maar degene die dat doet is niet dezelfde als bij wie je het jezelf hebt aangeleerd. Dat kan leiden tot heftig onbegrip omdat er in werkelijkheid geen reden is om je te beschermen terwijl je het mogelijk toch doet. Om dat te snappen, is het goed om te zien waar iets vandaan komt, dat je het herkent en erkent en dat je zelf een ander gedrag aan kan leren wat nu helpend is.