Wordt iemand er beter van als je hem flink afkraakt?

Je geeft zelf het antwoord al in het Engels.
Zolang hij er dus niet dood bij neervalt....

Ik denk dat het af en toe geen kwaad kan. Dat schudt sommige mensen misschien eens wakker. Misschien dat ze hierdoor ook eens proberen de dingen van een ander standpunt uit te zien.

Nee hoor, begrip en liefde maakt je sterker...
Alleen dat...

Volges mij niet. Mensen willen aangemoedigd worden, niet afgekraakt. Natuurlijk mag je iemand bekritiseren als hij iets fout doet, maar je hoeft hem niet de grond in te boren. Leven en laten leven is mijn devies.

Ik vind van niet. Het geeft sommige mensen een minderwaardigheids gevoel. Een rot gevoel.. waar je voor mijn idee niet sterker van wordt.

Een beetje kritiek is niet erg.. daar kun je van leren maar als iemand je helemaal afkraakt.. regelrecht de grond in trapt.. Nee, daar ga je je niet beter door voelen.

Beter gewapend tegen kritiek, ja, meer aangepast aan te verwachten patronen, ja, maar beter, denk het niet.

Beetje "invasion of the body snatchers gevoel krijg ik er wel bij. Niet goedschiks dan kwaadschiks maar "be one of us".

Van opbouwende kritiek wordt niemand slechter. De bedoeling is dan ook dat er iemand beter van wordt. Tussen kritiek geven en iemand echt afkraken zit voor mij veel verschil.
Het verschil zit zowel in de intentie van de gever als die van de ontvanger. Als je kritiek geeft om iemand te helpen: prima. Als je kritiek geeft om iemand te kwetsen: Fout. Als je kritiek
krijgt en je gebruikt dit om jezelf te verbeteren; Prima. Als je kritiek krijgt en je gaat bij de pakken neerzitten en de gelagen hond spelen of op wraak zinnen: fout.

Ik denk dat je daar wel beter van kan worden. Is wel een manier om iemands ego wat kleiner te krijgen.
Bij die landmark bijeenkomsten doen ze niet anders geloof ik.

Afkraken is iets negatiefs, veel mensen zullen zich minderwaardig voelen. Ik vraag me dan werkelijk af of je, nadat je afgekraakt en de grond ingeboord bent, daar nog veel positieve gedachten uit kunt halen en er dus beter van wordt.

Ik ben meer van de opbouwende kritiek en aanmoediging, dit heeft mijns inziens veel meer positief effect.

de uitspraak die jij gebruikt, gaat over dingen die je door het leven voorgeschoteld krijgt... niet over wat je een ander aan kunt doen...
niemand groeit van iets dat afbrekend is...
groeien kun je misschien óndanks de moeilijkheden die je in het leven tegenkomt, maar écht groeien en sterk worden doe je door liefde, ondersteuning en goede voeding(letterlijke en figuurlijke voeding)

knip uit een plantje telkens de toppen weg, geef het schraal zand om in te groeien en telkens net te weinig water of licht... zou het plantje sterk en weelderig worden?

van mensen die mij eens flink afkraken word ik juist heel erg dwars.

Het is erg afhankelijk hoe gevoelig iemand voor kritiek is en hoe evenwichtig zijn psyche is. Daarnaast kunnen karakter, leeftijd, sexe en cultuur een rol spelen.

Toegevoegd op 05-06-2009 08:34:22
Daarnaast zitten er ook een aantal spelregels in Nederland aan het uiten van kritiek je kans serieus genomen te worden te vergroten: onderbouwde argumenten, beheersing van de stem en woordkeuze waar respect is ingebouwd. (Sommige politici krijgen alleen al door gebrek hieraan niet mijn stem)

Van afkraken wordt iemand nooit beter

Afkraken is erg 'makkelijk'.
Afkraken zegt eigenlijk meer over de spreker dan de ontvanger !!!
Helaas lucht het voor de spreker op en voelt de ontvanger zich goed beroerd en weet zich vaak geen raad.

Als het blijft doorgaan, vaak door meerdere personen, zonder positief tegenwicht, kan de persoon er aan onderdoor gaan, zich terugtrekken of juist agressief worden. Hij gaat tenminste manieren zoeken om zichzelf te beschermen.

Afkraken komt, denk ik, voort uit pure machteloosheid, boosheid of aversie tegen de persoon in kwestie.

Als het geen gewoonte is van de persoon zal er meestal een periode van normale, opbouwende kritiek aan vooraf gegaan zijn, maar is dat niet overgekomen.

Het kost veel energie, inzicht, wijsheid en geduld om iemand op een goede manier te helpen met de dingen waar je kritiek op hebt en die je niet overgebracht kunt krijgen.
Soms is het dan beter te accepteren of uit elkaar te gaan.

Ligt er een beetje aan. Van flinke kritiek word je hard en zo leer je jezelf verbeteren en verdedigen. Iemand alleen afkraken om zijn persoon haalt vaak weinig uit, je karakter verander je niet zomaar.

Afkraken.. nee dat is niet zinvol. Daarma jaag je hooguit iemand mee in het harnas.
Even een nuancering.. afkraken vind ik wel overkomen alsof je persoonlijk gekrenkt wordt. Dat vind ik sadistisch overkomen en dat is naar mijn mening alles behalve charmant. Verplaats 'afkraken' in 'de oren wassen' en het wordt zinvoller.
Leren is nou eenmaal hard, af en toe. Ik ben ervan overtuigd dat liefde, begrip en geduld nodig is in een leerproces, zowel voor de "leraar' naar de 'leerling' als anderom. En dat brengt een mens ook het verst in ontwikkeling.
Helaas doen sommige inzichten er lang over om tot iemand te komen. En andere inzichten komen hard aan. Die inzichten komen per situatie en soms via een sociaal circuit. Maw, dan krijg je eens goed de oren gewassen door een vriend(in).
Leren doet nou eenmaal soms pijn. Iemand moet soms tegen de lamp lopen om iets te begrijpen. Soms wordt iemand al honderd keer door honderd man tot inzicht gebracht en begrijpt hij het toch niet. Hij/Zij denkt het te begrijpen, maar dat was niet het geval. Iemand dan eens de oren wassen is in sommige gevallen niet verkeerd. Afkraken dus niet.