Keuze en verantwoordelijkheid valt dat (altijd) samen? Lees ook extra uitleg!

Je bent uiteraard zelf verantwoordelijk voor de gevolgen van jouw keuze. Op die manier hangen ze wel samen.

Echter, je geeft aan dat je een foute keuze hebt gemaakt. Daar moet je denk ik anders naar kijken. Een keuze maak je altijd op een bepaald moment, naar het beste van je weten. Op dat moment is dat dus de beste keuze. Dat achteraf blijkt dat dingen anders zijn dan vantevoren voorgesteld staat daar los van. Je keuze was juist. Misschien was de informatie waarop je de keuze hebt gemaakt onvolledig. Dat maakt het accepteren van de verantwoordelijkheid makkelijker, en voorkomt dat je gaat zitten mokken 'Ik kan ook nooit iets goed doen'..

leren leven met je keuze is ook kiezen van het verloop van je vorige keuzen. Fouten keuzes maken doet iedereen maar je verantwoording erover nemen doet niet iedereen. Blijven hangen bij je fouten keuze is slecht ook voor kinderen. Juist je verantwoordelijkheid nemen en doorgaan is de beste optie. schuldig voelen werkt ook niet. Zaken zijn gebeurt dus probeer te zorgen dat het boek sluit. Het is ook niet eerlijk als mensen je elke x herinneren aan je fouten als je ervan geleerd hebt.

Elke actie is een keuze en zelfs de reactie hoewel die het vaakst vanzelf gaat. We maken heel veel keuzes elke dag hoewel we het effect ervan vaak pas later zien.
Mijn streven is geen sorry of het spijt me te zeggen. Dit omdat ik het menselijk vind om te voorkomen dan te overkomen. Ik probeer daarom bewust te zijn/worden van al die keuzes en ik probeer te zien wat het effect zal zijn. Ik probeer dus veel te voorkomen en dat zie ik als me verantwoordelijkheid.

Ik heb ook me fouten gemaakt en eigenlijk zou ik het tegen die mensen moeten zeggen. Ook moet ik sommigen mensen bedanken voor de richting die zij me in gestuurd hebben. Belangrijker nog is dat ik een moment had waarop ik besloot bewuster me keuzes te maken en zo verantwoordelijker/bewuster te leven.

Verantwoordelijkheid komt bij keuzes maar om dat te zien moet je wel verantwoordelijkheid geleerd hebben. Kennis is macht.

Hoi Sivan,

Allereerst: Goeie vraag (en dapper dat je 'm durft te stellen).

M.b.t. verantwoordelijkheid:

Als mens maak je in je leven keuzes op basis van de informatie die je op dát moment hebt. Het is belangrijk dat je later durft bij te stellen, want anders durf je straks nooit meer een keuze te maken!

En wat betreft het emigratiebesluit:

Je hebt naar beste geweten een beslissing genomen, die achteraf niet blijkt uit te pakken zoals je dat gewild had. Volgens mij is dit iets wat je héél goed aan een puber kan uitleggen: Pubers zijn er in de regel wel achter dat grote mensen niet perfect zijn :-). En hiermee neem juist de verantwoordelijkheid voor je besluit.
Een puber zal het heel erg waarderen als je eerlijk toegeeft dat je als mens ook "feilbaar" bent, want dat zal hem het vertrouwen geven dat hij zelf ook fouten mag maken!

Hoe het overkomt bij een 15 jarige hangt er vanaf of hij (al) heeft geleerd dat een mens nou eenmaal niet onfeilbaar is.
In het leven neem je voortdurend beslissingen met te weinig informatie; een mens loopt in feite altijd geblinddoekt de toekomst in.
Je kan daar dan ook geen verantwoordelijkheid voor dragen, want dat zou betekenen dat je nooit meer iets zou kunnen ondernemen.
Van schuldgevoelens wordt niemand beter.
Een rivier stroomt meestal naar zee al gaat hij soms ook ondergronds, maar zelfs dat (het bereiken van de zee) is niet altijd zeker.
Zo is het ook met een mensenleven; het enige wat je weet is dat je een traject begint en dat het ergens eindigt, maar het is onmogelijk te zeggen waar het eindigt.
Te verwachten dat je dat kon voorzien en dat je er dus verantwoordelijk voor bent is ijdel.

Het leven is een avontuur, je maakt daarin richting keuzes die vervolgens allerlei belevenissen brengen.

Onderweg leer je dus veel, of dit leuke lessen zijn of vervelende maakt niet uit, je leert en dat is nooit verkeerd.
Je kunt dus na een jaar studie zeggen: 'dit was een verkeerde keuze' maar je hebt dat jaar niet weggegooid, je hebt geleefd en veel beleefd, en daarmee weer geleerd.
Je wordt rijker, zeker van avonturen die men later vaak bestempeld als verkeerde keuzes leert men vaak enorm veel over zichzelf en hoe met emoties en invloeden van buitenaf om te gaan.

De verantwoordelijkheid die bij keuzes hoort is m.i. dat je open moet blijven staan bij wat je doet en wat de gevolgen ervan zijn voor anderen. Dat je bereid moet zijn gedrag te wijzigen. Dat je toe moet kunnen geven fouten te maken en dat van jezelf accepteert maar het wel probeert recht te zetten of in de toekomst probeert te voorkomen.

Wil je keuzes een plek geven, zoek dan de verrijking die ze gebracht hebben in je zijn en in je leven.

Het leven is om te leven, belevenissen te hebben en te groeien. Als altijd alles perfect gelopen is kijk je dan aan het eind van je leven terug op een mooi avontuur??