Hoe en waardoor kunnen je hersens je misleiden? Zie uitleg.

Omdat de levensperiode waarin je dit voedsel at waarschijnlijk een erg prettige tijd in je leven is geweest. Je hebt dus goede herinneringen aan de situatie waar je je in bevond terwijl je dat voedsel at, maar niet zozeer aan het voedsel zelf.

Je hebt dus de proef op de som genomen, het was waarschijnlijk allemaal erg nostalgisch tijdens de bereidingsfase, maar toen de eerste hap naar binnen ging werd je met de harde werkelijkheid geconfronteert.

Ik heb overigens een beetje hetzelfde plaatje met aubergine, bah. Maar als ik terugdenk aan de tijd dat ik stukken aubergine onder de rand van mijn bord verstopte zodat mijn moeder dacht dat ik het opgegeten had, vind ik aubergine toch best wel prachtig! :)

Ik heb niet lang geleden een artikel gelezen waarin beweerd wordt dat het geheugen herinneringen verzint, dus dat wat men zich meent te herinneren zelden klopt....Maarrr in dit geval blijkt je herinnering te kloppen, en datgene wat jou het gerecht smakelijk doet lijken is volgens mij het geheugen niet.
Overigens is 'herinnering' en 'geheugen' niet hetzelfde.

In de oorlog(dievan 40-45 ) maakte mijn moeder ooit wel eens stroop van suiker bieten. Mijn beide zusters en ik vonden dat heerlijk, mijn ouders niet.
Op een verjaardag vorig jaar hebben we het zelf ook nog een keer gemaakt en vonden het toen absoluut niet om te eten.
Natuurlijk zal het feit,dat alle extraatjes toentertijd lekker smaakten wel meespelen, maar toch...

Je hersenen baseren zich aan de ene kant op informatie uit het verleden, en aan de andere kant op de huidige situatie (alles wat je NU waarneemt).

Het kan dus zijn dat je nu een gerecht voor je ziet, wat je
1. in het verleden niet lekker vond, maar
2. wat wel lekker ruikt (merk je nu).

Je krijgt dus tegenstrijdige informatie, eigenlijk is de enige manier om erachter te komen wat juist is, om het gewoon te proeven.

PS 1: Het kan ook zijn dat je een bepaalde associatie hebt bij een bepaald gerecht, bijvoorbeeld doordat je na het eten van dat (op zich zelf) lekkere gerecht een negatieve ervaring meemaakt. Als je de negatieve ervaring (bv. "na het eten van het gerecht ging het regenen") aan elkaar koppelt, dan zal je daarna niet snel meer dat lekkere gerecht eten (in dit geval ten onrechte).

PS 2: Je smaak kan ook veranderen: Veel mensen vonden vroeger spruitjes vies (toen ze kind waren), maar als volwassene lusten ze het weer wel!

je geheugen vervormd je herinneringen doordat je referentiekader steeds veranderd. je kunt je moeilijk iets herinneren binnen een referentiekader van enkele jaren terug, die nu veranderd is.

Volgens mij zet je je geheugen (het smaakte vies) af tegen de visuele indruk dat iets op je maakt (het ziet er lekker uit).
Het is dus niet zo dat je geheugen je twee tegenstrijdige zaken voorhoudt. Je vergelijkt twee verschillende dingen.

Je denkt aan iets, dat zijn dus gedachten. Je geheugen zit weer op een andere plaats in je hersenen. Zodra je aan iets denkt probeer je je het te herinneren, want ergens voel je dat je het moet weten. Je gedachtes zetten signalen uit naar je neurotransmitters en die gaan vervolgens an de slag in het netwerk van je hersenen.
Ergens zit het opgeslagen en zodra je het proeft is de link gelegd. Je geheugen geeft onmiddellijk door dat je het niet lust!
denken en geheugen zijn dus twee verschillende dingen.
Het geheugen is de opslagplaats van waar je in je leven ooit aan gedacht hebt, ooit waargenomen hebt of ooit ervaren.

Toegevoegd na 21 minuten:
Toch verandert je smaak in de loop van de tijd ,een smaak moet zich ook ontwikkelen. Ik vond bijv. als kind hutspot heerlijk, totdat ik een keer bij een vriendinnetje mocht eten. Ze aten hutspot en ik kreeg het voor me, geschept op een oud-roze bord. Zo`n Engels Wedgewood servies, beige met roze jachtmotief! Ik ben erg kleurgevoelig, dus...
Ik heb het nooit meer gegeten! Ik zie het altijd voor me op dat roze bord en dan krijg ik geen hap door mijn keel.
Hierdoor kan je ook een afkeer van iets krijgen net zoals het omgekeerde. Als je verliefd bent, vind je de dingen die je lief graag eet ook lekker! Dan leer je het eten.

Bij elk gerecht krijg je een visueel beeld, je geheugen vist iets op uit het verleden, maar tegelijkertijd proef jij nu hoe vies/lekker iets is. Ik denk dat het beeld hier meer spreekt dan het proeven van hoe het toen was, je heb een beeldvorming in je hoofd van vroeger....Of het misleiden heet...misschien...