Wat is is... word je langzaamaan niet erg onverschillig als je het leven alsmaar neemt zoals het komt?

Dat is inderdaad wel een valkuil.

Je moet uiteraard wel bewust handelen, maar niet om het handelen zelf, als je begrijpt wat ik bedoel. Het gaat om de betekenis voor jezelf en voor anderen van je "gevecht" en niet om vechtlustig over te komen bij anderen.

"Het leven nemen zoals het komt" wil benadrukken dat je gebeurtenissen die onverwijdelijk kunnen voorkomen beter kunt accepteren waardoor je er minder last van hebt. Je kunt niet op alle fronten "vechten", je moet daarin bewust keuzes maken en het juiste momentum kiezen.

Je vraag doet me overigens denken aan de TV serie 'Kung Fu" van vroeger, met David Carridine. Fantastisch hoe dit karakter zichzelf beheerste in het al dan niet "vechten", bij voor keur figuurlijk maar als het onvermijdelijk was ook letterlijk.

Als je dat altijd doet wordt je onverschillig of apatisch ja, dat is wel zo

1. Als je altijd doet wat er KAN
2. En daarna altijd accepteert wat je NIET beïnvloeden kan

dan ben je er

3. Alleen is het onderscheid tussen die twee erg moeilijk, dat wel

zondigen:
- tegen regel 1: Probeer meer dan wat er kan en je wordt gegarandeerd gefrustreerd
- tegen regel 2: accepteer teveel en je wordt dus onverschillig

met 3 worstel je de rest van je leven:)

Het accepteren van dingen die je niet kunt veranderen, sluit helemaal niet uit dat je verschillig bent. Vechten tegen dingen die je niet kunt veranderen is verspilde energie.

Als je dingen kunt veranderen, dan is het soms ook waard om voor te vechten. Het is dus heel erg situatie-afhankelijk. Ik accepteer het leven zoals het is, maar toch vecht ik voor wat ik wil veranderen. Dat gaat uitstekend samen!

Als je het leven neemt zoals het zich ontvouwd is superspannend elk moment weer...
Als je dit vraagt dan weet ik één ding zeker, jij neemt het leven niet zoals het zich ontvouwt...
En het maakt me heel veel uit, maar ik neem het zoals het zich ontvouwt...

alle dingen, ervaringen, gebeurtenissen in het leven kun je indelen in 2 categorieën:
1) categorie acceptatie: dingen en zaken waar jij --met al je creativiteit en liefde en inzet- niets, maar dan ook niets, aan kunt veranderen... deze categorie moet je gewoon accepteren... voorbeeld: het regent...
2) categorie doen: jouw inzet of creativiteit wordt geëist bij het omgaan met de situatie... voorbeeld: je wordt nat van de regen...

de regen, daar kun jij niets aan doen... of je nu boos wordt of niet, of je op de regen zat te wachten, of je het goed vindt of niet... die regen valt zolang het regent... daar verander jij niets aan... maar als je je verzet tegen het feit dat het regent, krijg je kwaaie zin...
... dat verzet, dat niet-accepteren kost moeite, en zorgt dat het niet goed voelt...
het nat worden, daar kun je wel iets aan doen...áls je dat zou willen... als je het geen probleem vindt om nat te worden, kan een ander dat zien als domme berusting, als niet vechten, als slachtoffer... voor jou is er gewoon geen probleem... misschien geniet je wel van het nat worden en je overgeven aan de regen...
je zou ook je jas aan kunnen doen of een paraplu opsteken... dat zou een ander dat kunnen zien als vechten... voor jou is het op dat moment gewoon doen wat je moet doen omdat de situatie daarom vraagt...

sinds het mij beter en beter lukt om de twee categorieën te onderscheiden en me over te geven aan het leven zoals het zich aan mij ontvouwt, ervaar ik het leven als veel gemakkelijker en prettiger en minder vermoeiend en tegelijk is het leven spannend en avontuurlijk als nooit te voren...