Is de wil om te leven de wil om te overleven?

Question

Ieder levend wezen lijkt een wil te hebben om te overleven, zelfs de worm die een merel uit de grond trekt, wil overleven, de hagedis die gepakt wordt, laat zijn staart los, om te overleven, sommige vlinders hebben grote 'ogen'op hun vleugels om maar de vijand af te schrikken, dus om niet opgegeten te worden, een gevangen pad, blijft volkomen voor dood liggen, om maar te overleven.
En hoe is dat bij de mens?
Willen we alleen maar leven om het leven zelf, of leven we om te overleven.
Welke drang is hier overheersend?

 · Accepted Answer

Het is heel moeilijk om te zeggen hoe het is voor planten en dieren. Wetenschappelijke testen hebben uitgewezen dat planten en dieren zeker ook een bewustzijn hebben, want ze reageren op prikkels. Ze kunnen positieve of negatieve intenties aanvoelen en hun gedrag aanpassen. Mogelijk is dit de zogenaamde "struggle for life"-houding, waar "only the fittest survive". Dit is volgens mij een eerder instinctieve, genetisch doorgegeven drang om niet dood te gaan. Dit kunnen we de wil tot "overleven" noemen.

Bij mensen die dagelijks zware inspanningen doen om te voorzien in dat wat zij beschouwen als levensnoodzakelijke behoeften (eten, drinken, een dak, maar voor sommigen ook geld, status, macht), blijft het vaak bij die wil tot overleven.

Sommige mensen zijn echter in staat meer te verlangen dan enkel te overleven. Zij willen "leven" op een dieper niveau definiëren en ervaren. Ieder vult voor zichzelf in welke levenskwaliteit hij of zij juist verlangt. Sommigen noemen dit de "zin van het leven". Maar eigenlijk blijft die "zin" altijd persoonlijk, ook al wordt dat verlangen gedeeld door miljoenen anderen.

Hierbij gaat het om meer dan overleven, meer dan de dood uitstellen. Voor sommigen gaat het in de eerste plaats om hier en nu in dit leven al kwaliteit te ervaren. Daarbij gaan ze vaak uit van hun persoonlijke kwaliteiten (gaven, talenten, persoonlijkheid, kennis, vaardigheden, ...). Voor anderen gaat het erom in dit leven het juiste morele gedrag te vertonen, zodat ze na het stoffelijke, materiële, lichamelijke leven kunnen verderleven in de geesten- of zielenwereld (hemel, nirvana, ...). Nog anderen combineren beide verlangens.

Kortom: in de mens blijft het instinct tot overleven aanwezig, maar we kunnen het dankzij ons denk- en inlevingsvermogen transcenderen naar een verlangen naar een kwalitatief leven.

De meeste overtuigingen gaan er daarbij vanuit dat je de instinctieve neigingen moet leren beheren om échte levenskwaliteit (het Koninkrijk Gods, boeddhistische Verlichting, de zen-staat, ...), in dit leven en/of erna te bereiken. Dit kan alleen als je verantwoordelijkheid opneemt voor je eigen gedrag.

 · Answer

Ik denk dat het Fifty-Fifty is. Omdat de mensen toch ook allemaal technologische apparaten hebben. Dus waarom zouden we daarmee willen overleven. Natuurlijk hebben de mensen ook medicijnen de dieren hebben dat niet.

Toegevoegd na 1 minuut:
En natuurlijk eten we en drinken zonder dat zouden we niet overleven. En als je op een eiland word gedropt ga je zelf dingen bedenken om te overleven.

 · Answer

Ik denk dat bij de mens naar de situatie gekeken moet worden. Bij een mens in nood neemt de overlevingsdrang het ook over. Zoals bij scheepsrampen, oorlogen,  hongersnood, en vele andere situaties. 
Zolang wij "normaal" kunnen overleven (dus het leven leiden zoals jij en ik) is dit niet nodig, maar hebben wij wel de wil om te leven (de meeste tenminste).

 · Answer

Uiteindelijk denk ik dat de drang om te kunnen overleven groter is, dan rede en verstand.
Vooral is situaties waarin de schillen van beschaving en aanpassing er af vallen, komen de oeroude instincten tot leven.
Zo ben ik er vaak bij stilgezet, dat mensen die op hun doodsbed liggen, het lichaam knokt voor de laatste teug adem, om maar in leven te kunnen blijven.
Ik wil toch wel een scheiding aanbrengen tussen lichaam en geest, het lichaam is overgeleverd aan instincten, en de geest is gemaakt voor groei en ontwikkeling.
De kunst is denk ik om lichaam en geest in evenwicht te brengen met elkaar, wat soms moeilijk is, vooral bij het ouder worden.

 · Answer

Dit is een interessante vraag, immers de mens is het enige levend wezen met een relativerend vermogen. Wij zijn dan ook de enige wezens die op zoek zijn naar de zin van het leven. En de zin van het leven is volgens mij inderdaad het leven zelf. Zolang ik het gevoel heb dat ik goed doe en mijn leven voor de maatschappij tot nut kan zijn heeft mijn leven zin. En met de maatschappij bedoel ik niet iedereen, maar misschien maar een kleine groep dierbaren, zolang ik maar niemand benadeel en meer voordeel te bieden heb in de algemene zin dan nadelen kan ik blij zijn met het leven.

 · Answer

Nee. Overleven is een doel dat elk levend wezen volgt. Bewust of onbewust. Persoonlijk hebt ik weinig wil om te leven maar toch zal ik strijden tot me laatste druppel bloed om te overleven

 · Answer

Mijn ervaring is dat ik eerst heb geleefd om te overleven en inmiddels heb geleerd te leven om te leven.Er was echter veel inzicht voor nodig om tot deze verandering te komen.Maar het was het achteraf waard.

 · Answer

Waarschijnlijk sluit het één (de wil om te leven)  het ander niet uit( de wil om te overleven).
Het kan zelfs zo zijn,dat de wil om te leven impliciet verbonden is met de wil om te overleven,want het laatste is genetisch als overlevingsdrang binnen de soort ( hier: de menselijke soort) vastgelegd,terwijl de wil om te leven
i.p.v. groepsbepaald (zoals de wil om te overleven voor de mensheid als soort geldt) individueel gerelateerd is.

M.a.w.:  de twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en in feite complementair: elkaar "aanvullend" of liggen in feite  in elkaars verlengde

 · Answer

Ik denk dat we niet voorbij moeten gaan aan het zelfbewustzijn,en ons probleem oplossendvermogen,is het wel de wil of hebben we de tools om het te kunnen,is het ons niet gegeven.bijvoorbeeld de vlinder waar u het over heb die groten ogen heeft om zijn vijand af te schrikken,het is natuurlijk niet zo dat hij er van bewust is geweest dat ie eventueel gevaar zou kunnen lopen en zichzelf een oog heeft laten aan groeien op zijn vleugels.
Ik denk dat het een kwetsbaar beestje is,en dit een gegeven middel is om zich zelf te verdedigen.En vele eigenschappen die dieren hebben om te overleven is toch lijkt mij een gegeven instinkt,en geen wil,in het geval van dieren.

Geef antwoord op de vraag "Is de wil om te leven de wil om te overleven?"
 wat mensen betreft is het voor een ieder persoonlijk.
Sommigen mensen leven om te leven, ze genieten hebben wat ze nodig hebben.En er zijn mensen met te korten,die overleven,maar wij mensen hebben een vooruitziende blik,bijvoorbeeld als het slecht gaat toch een gedachte in de toekomst dat het beter zou kunnen worden.Vaak zie je ook bij mensen als ze dit niet meer hebben,dat ze er een eind aan maken.

Dus wat mij betreft is de wil om te leven niet de wil om te overleven.

 · Answer

alles wat leeft wil over-leven.
er is geen overheersende drang.
er is slechts de levenswil.

Is de wil om te leven de wil om te overleven?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?