Wanneer is een waarneming een waarneming?
Uit de quantummechanica: stel, een elektron heeft een spin. Ik wil die spin meten. Zolang ik dat nog niet heb gedaan, is het elektron in een gesuperponeerde toestand van beide spins. Klassiek zou zijn: het elektron heeft OFWEL spin "op" OFWEL spin "neer", maar zolang we niet hebben gemeten, is de spin ONBEKEND. Kwantummechanisch: zolang we niet hebben gemeten, is de toestand BEKEND, en wel een superpositietoestand; door te meten is "collapset" de golffunctie tot één van beide mogelijkheden, en kennen wij die.
Goed, nu filosofisch.
Ik heb een elektron en ik wil daarvan de spin meten. Ik kan dat niet, dus ik ga naar professor Peeters in Rijnhuizen. Professor Peeters voert met zijn apparatuur de meting uit, en vertelt mij het resultaat. Kost een paar duiten, maar dan heb je ook wat.
Mijn vraag: WANNEER "collapset" de golffunctie van mijn elektron tot de gemeten waarde? Is dat zodra het wijzertje op de apparatuur van professor Peeters het meetresultaat aangeeft? Of is dat pas op het moment dat professor Peeters naar dat wijzertje kijkt, en hij dus weet wat de spin van mijn elektron is?
Of, en nu wordt het interessant:
Vanuit *mijn* gezichtspunt is professor Peeters een onderdeel van de meetopstelling. Ik kan namelijk de apparatuur noch bedienen, noch aflezen. Voor *mij* is de meting pas gedaan als professor Peeters mij zijn meetresultaat vertelt!
Kun je nu zeggen dat voor professor Peeters de golffunctie "collapset" zodra hij zijn wijzertje afleest, en dat voor mij de golffunctie pas "collapset" als de professor mij het resultaat vertelt? Zijn er dan twee werkelijkheden voor hetzelfde elektron?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.