Hoe kan glas corroderen?

Door slijtage en onderwerpeing aan grote temperatuursverschillen, kan glascorosie ontstaan.

Vaatwasmiddel is zó basisch dat het het glaswerk als het ware 'etst'. De pH-waarde is rond de 13 of 14, en dat is net zo basisch als b.v. natronloog 50%.

In de vaatwasser wordt glas ondergedompeld in heet water en alkalisch (=basisch) vaatwasmiddel. Die combinatie heeft als gevolg dat de brekingsindex en het oppervlak van uw glaswerk verandert. Deze minder fraaie toestand is niet terug te draaien en niet te vermijden. Wel moeten worden opgemerkt dat de kwaliteit van uw glaswerk hierbij ook een belangrijke rol speelt! Meer bepaald: hoeveel lood er in zit. Een voorbeeld: kristallen glazen bevatten veel lood (bijna een kwart). Lood maakt het glas zachter en dus kwetsbaarder. Gevolg: zet uw mooi kristalglas beter niet in de vaatwasser.

2. Natuurlijk speelt de samenstelling van het water ook een belangrijke rol. Is uw water te zacht dan is dat niet goed. De witte aanslag is dan weer te wijten aan te hard water. Door een glansspoelmiddel toe te voegen, is hier nog wel iets aan te doen.

Nog een tip bij kalkaanslag: gebruik regenereerzout.

Glas wordt wel degelijk aangetast door sterke loogoplossingen en silicaten.
Je kunt dit voorkomen door de zuurtegraad niet te hoog op te laten lopen , bij pH 10 (sodaoplossing) wordt glas ook goed schoon.

Het is volgens mij onzin.Als ik zwavelzuur of zoutzuur in een glas doe blijft het glas echt wel goed maar de euro in dat zuur niet.De kans dat je het glas tijdens zijn bestaan laat vallen is wel veel groter dan dat het van ellende helemaal versleten is.

Ik heb in het lab ook glazen potten gebruikt (dikke bruine) voor loog of zuur en inderdaad vergaan die niet. Het zuur of loog kan echter best wel een beetje met het oppervlak reageren en iets doffer worden. Je ziet dat niet, want labglas is doorgaans donker en dik.

Maar hetzelfde labglas kan óók corroderen in de vaatwasmachine, hoewel dat niet snel gaat door het dikke gekleurde glas dat wordt gebruikt (in theorie, want labglas wordt hoogstens gesteriliseerd en niet met een vaatwasmachine gewassen).

De corrosie van het glas is volgens de vereniging van zeepfabrikanten (dus niet onbevooroordeeld) een verandering van de brekingsindex aan het oppervlak en vooral slijtage door etsen. Oftewel, het glas wordt doffer. Dat is lang niet zo met al het glaswerk. Het hangt ook af van de productiemethode, kleur van het glas e.d.

Ik merk dit thuis ook. Sommige glazen gaan al jaren in de wasmachine zonder duidelijk effect, andere zijn echt dof.

In de link wordt hier uitgebreid op in gegaan en ze raden ook helemaal geen Finish protector aan. Vooral niet wassen in de vaatwasser en zo min mogelijk zeep gebruiken geven ze aan. Lijkt me een goed advies, zeker uit de mond van een vereniging die dol is op zeep.

Toegevoegd na 6 minuten:
- Als de randen van de glazen bij de productie worden nagegloeid, krijgen die randen een andere samenstelling waardoor ze ongevoeliger kunnen worden voor verwering.

- Door hogere temperaturen zullen interacties tussen glas en wassop meer veranderingen in het glas veroorzaken.

- De samenstelling van het vaatwasmiddel bepaalt mede het optreden van veranderingen. Bij hogere alkaliteit van het vaatwasmiddel zullen eerder oppervlakteveranderingen optreden, die zichtbaar kunnen worden als witte lijn- of vlekvormige verwering.

- Door gebruik van te veel of te weinig vaatwasmiddel kan in de praktijk een ongebalanceerde situatie in het wassop ontstaan, waardoor de oppervlakteverandering sneller kan optreden. Afhankelijk van de wasmiddelsamenstelling kan bij onjuiste dosering een witte of regenboogachtige verkleuring optreden.

- De structuur van het glas kan worden verzwakt door uitwisseling van ionen. Bij te zacht water kunnen calciumionen uit het glas in oplossing komen en daarmee "gaten" in het oppervlak van het glas achterlaten. Dit is zichtbaar als witte lijn- of vlekvormige verwering. Te hard water leidt eerder tot het neerslaan van kalkzouten.

Corroderen is niet de juiste uitdrukking, maar glas kan wel geëtst worden. Kijk maar naar het mooie gegraveerde glaswerk.
De actieve bestanddelen in een vaatwasmiddel zijn alkalisch van structuur. Zonder natriumsilicaat en natriumcarbonaat geen schone vaat.
Stippel heeft dit goed en duidelijk omschreven.
Deze alkalische middelen etsen het glas en dit is een onomkeerbaar proces. Dus geen dure en mooie wijnglazen in de vaatwasser. En zeg nou niet dat dit bij jou niet gebeurt, het gebeurt, want het is een chemisch proces. Daarnaast voel ik het aan mijn lippen als een wijnglas in een vaatwasser is gewassen. Dat laatste kan overigens ook neerslag zijn.
De "finish is een een soort spoelmiddel waarvan er vele variaties bestaan. Ze worden ook als glansmiddel gepromoot of combinaties daarvan. Ze worden op het eind van de wasgang gebruikt zoals het woord eigenlijk al suggereert. Een spoelmiddel zorgt er voor dat de sodaresten zo definitief mogelijk worden verwijderd om verdere etswerking te voorkomen. Daarnaast kan er wat glansmiddel worden toegevoegd en een middel om de vaat sneller te laten drogen (alcohol basis). Soms zit de "finish' (3 in 1 of zelfs 4 in1) al in een vaatwasmiddel in tabletvorm verwerkt. Door het in de kern van de tablet op te sluiten en langzaam op te laten lossen wordt het pas actief op het einde van een afwascyclus.
Als er hard water in het spel is dient er zout te worden toegevoegd. Maar in samenwerking met de zeep zorgt dit nu net voor de neerslag op de vaat. Dus als het even kan geen zout toe voegen. Beter is een magnetische wateronthaarder toe te passen.
Een finish vermindert wel het etsen van glas maar kan het niet voor 100% voorkomen.