Ik weet dat, 'uniforme beweging' en niet 'in rust zijn' de natuurlijke toestand der dingen is, maar waarom?
Het antwoord 1 is voor mij niet voldoende. Als ik een tennisbal een harde schop geef, dan verdwijnt hij in de ruime en vliegt hij misschien voor altijd door. Misschien moet je het gewoon aannemen.
Die schop is alleen nodig om de aantrekkingskracht van de aarde te overbruggen. Op een heel klein planeetje zou je hem zelfs de ruimte en de eeuwige beweging in kunnen gooien.
Ik heb de verklaring van Gallileo gelezen en die begrepen, maar die verklaring haalt bij mij niet de hendel over: als je een balletje van een schuin vlak laat rollen, dan neemt de snelheid toe, de versnelling is positief. Als je dezelfde bal met een zetje het schuine vlak opstuurt dan neemt de snelheid af (versnelling is negatief). Als de plank exact horizontaal, volkomen glad en ongelimiteerd groot is, dan is de versnelling 0 en zal de bal dus eeuwig voortbewegen in rechte lijn. Dit is het antwoord van Galilei aan Simplicio in de Dialogen en dat staat als zodanig recht tegenover de ideeen van Aristoteles. Verstandelijk ben ik hier wel mee eens, maar gevoelsmatig zie ik dat toch niet helemaal. Ik zit zefs met deze basale onderwerpen met hetzelfde gevoels al met quantumtheorie: ik snap het wel, maar ik begrijp het niet. Wie trekt mij over de streep?
De gegeven antwoorden doen dat nog niet!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.