Is datgene wat we waarnemen een weerkaatste elektromagnetische straling?

Het klopt dat de voor ons tastbare wereld grotendeels bestaat uit protonen, neutronen en elektronen. En ja, een atoom bestaat grotendeels uit niets en de 3 zijn dermate klein dat we ze niet rechtstreeks kunnen zien. Dus ik interpreteer de vraag meer als, hoe weten we dan dat ze er zijn, hoe nemen we ze waar in het dagelijks leven.

Je vraagt zelf al of het komt door het weerkaatsen van EM-straling. Onze ogen zijn eigenlijk sensoren die gevoelig zijn voor een bepaald stuk van het elektromagnetisch spectrum. Oftewel, zichtbaar licht is EM straling. Je kan objecten zien doordat deze objecten licht weerkaatsen (technisch niet correct, voor de degene die meer diepgang wil, EM-straling is een golffunctie en deze kan niet weerkaatst worden. De fotonen worden opgenomen en direct weer uitgezonden (dezelfde golflengte) en dat noemen we reflecteren / weerkaatsen). Dus objecten zien we doordat licht er op valt, het licht wordt gedeeltelijk weerkaatst (de kleur die we zien is de kleur die niet geabsorbeerd is) en dat licht valt in ons oog waardoor we het zien.
Er zijn ook objecten die zelf licht geven (zon, beestjes (bioluminiscentie), kaars, bosbrand, etc) en dan kan je iets dus ook direct waarnemen, licht is dan niet weerkaatst.

Maar er zijn ook andere manieren om de wereld om je heen waar te nemen. Ik wil er 1 uitlichten, namelijk gevoel / aanraking. Als die protonen, neutronen en elektronen kunnen toch aardig stevig aanvoelen op het moment dat je over een brug rijdt of dat je j e hoofd stoot aan het keukenkastje. Dat voelt niet alsof je tegen 99% lege ruimte bent aangelopen. Dat heeft te maken met de elektronenwolk die om atomen heen zit. En met heel veel atomen (zie voorbeeld keukenkastje) heb je in de macroscopische wereld een object. Wanneer je iets aanraakt (jouw vinger / hand bestaat ook uit atomen) heb je 2 elektronen wolken die met elkaar wedijveren. Daar waar je aanraakt duw je elektronen opzij (want ze kunnen niet op dezelfde plek zitten) en dat kost kracht.
Hier staat een wat uitgebreidere uitleg:
https://theconversation.com/if-atoms-are-mostly-empty-space-why-do-objects-look-and-feel-solid-71742

Er zijn dus meerdere manieren waarop we de wereld om ons heen kunnen waarnemen ondanks dat atomen grotendeels uit niets bestaan. Ogen nemen de EM-straling waar in een zeer specifiek gebied en zo zijn er voor de andere zintuigen ook manieren om de wereld om ons heen te kunnen waarnemen zoals gevoel / aanraking.

Als jij met waarnemen "zien" bedoeld, dan klopt het inderdaad dat onze ogen op invallend elektromagnetische straling reageren.

Die elektromagnetische moet dan wel binnen het spectrum van zichtbaar licht vallen.

De elektromagnetische straling in dit spectrum noemen we "licht" maar wijkt behalve de frequentie niet af van andere elektronische straling.

Het licht kan gereflecteerd zijn, of rechtstreeks van de bron vandaan komen.

Hoewel atomen erg klein zijn en voornamelijk uit "niets" bestaan zitten ze, in vergelijking met de golflengte van het licht, wel met velen erg dicht op elkaar. Hierdoor kan het licht niet zomaar passeren en reflecteert het dus.

Dit wordt mooi zichtbaar bij een radiotelescoop. De golflengte van radiogolven zijn langer waardoor het gaas in de telescoop nog steeds een perfecte spiegel vormt voor radiogolven, terwijl zichtbaar licht er dwars doorheen gaat.