Wat gebeurt er als je een deeltje in de deeltjesversneller in Zwiserland, tegen je aan krijgt?

De LHC produceert deeltjes met een energie van maximaal 13 TeV (tera-electronvolt) oftewel 0.00002 Joule. Deeltjes van deze energie botsen zelfs dagelijks tegen je aan in de vorm van kosmische straling, voornamelijk protonen [1].

Hoewel het effect van een zo'n botsing minimaal is, is het wel degelijk schadelijk. Onderweg ioniseert het deeltje andere deeltjes die het tegenkomt in je lichaam. Ionisatie houdt in dat het deeltje energie overbrengt aan andere deeltjes waardoor die een elektron kwijtraken. Dit kan bijvoorbeeld zorgen voor veranderingen in het DNA. Hetzelfde gebeurt bij straling die vrijkomt door radioactiviteit. In grotere hoeveelheden zul je dus last krijgen van stralingsziekte.

De snelheid waarmee het deeltje energie kwijtraakt door ionisatie (en dus de schadelijkheid) wordt beschreven door de Bethe-Bloch formule [2]. Gek genoeg zijn deeltjes met meer energie (en dus hogere snelheid, β) juist minder schadelijk omdat ze minder tijd hebben om interacties aan te gaan. Bij energetische deeltjes is het dus vooral de hoeveelheid deeltjes die schadelijk is en niet de energie van de deeltjes.