"" STEL "" Als je een tunnel zou kunnen graven naar de andere kant van de wereld.

In principe zou de steen door de tunnel naar het midden van de aarde vallen. Daar aangekomen zou de steen zo'n snelheid hebben, dat hij zou doorschieten.

Als we uitgaan van een vacuum gezogen tunnel, zal de steen doorschieten tot aan het andere einde van de tunnel. Daar zou hij tot stilstand komen, om daarna weer terug te vallen naar het middelpunt van de aarde. Maar daar zou hij opnieuw zo'n hoge snelheid hebben, dat hij zou doorschieten tot het beginpunt, waar jij hem hebt losgelaten.

Als jij door een glazen plaat in de tunnel zou kunnen kijken, zou je na een kleine anderhalf uur de steen terug zien komen.

Deze heen-en-weergaande beweging zou eeuwig doorgaan.

Wanneer er lucht in de tunnel zit, zal die de steen afremmen. De steen zal dan ofwel verbranden van de wrijvingshitte, of, als dat niet gebeurt, bij elke doorgang een stukje minder ver doorschieten. Uiteindelijk, na heel veel keer heen en weer te zijn gevallen, zou hij in het midden van de tunnel tot stilstand komen.

Dit alles geldt alleen als de tunnelwand wrijvingsloos is. Je moet namelijk ook nog rekening houden met een soort corioliskracht, die de steen tegen de wand van de tunnel zal duwen. Dit gebeurt zowel tijdens de val, als tijdens het doorschieten naar de andere kant.

Bij een normale tunnelwand zal de wrijving tussen wand en steen groot genoeg zijn om de steen flink af te remmen. Het doorschiet-effect zal daardoor niet eens optreden: de steen komt al ruim voor het middelpunt van de aarde tot bijna-stilstand, en zal vanaf dat moment met heel lage snelheid langs de wand van de tunnel naar het midden glijden.