Wat gebeurt er als je de snaren uit de snaartheorie in stukjes hakt?

Ja maar 't is toch slechts een kwestie van grootte? Als je maar genoeg inzoomt, en je 'ziet' die snaar, waarom zou je 't dan niet in stukken kunnen hakken? (Bijv. door ze te laten botsen.)

Hmm, daar schiet mijn kennis van snaartheorie schromelijk tekort. Ik weet wel dat je die snaren niet kan zien als "dingen" die bestaan in de ons bekende drie- (of zelfs vier-) dimensionale ruimte. En al zouden ze dat wel zijn, om in te zoomen moet je energie toevoegen - zo werkt het althans in de gewone kwantummechanica. En energie, deeltjes en snaren zijn allemaal dezelfde dingen. Dus je voegt snaren toe. Of je laat bestaande snaren op een andere manier trillen. Zoiets. Van botsen en breken is geen sprake. Maar goed, zoals gezegd, ik heb hier geen kennis van zaken. Ik betwijfel zelfs of het überhaupt mogelijk is, dit in gewone taal uit te leggen. Onze gewone taal gaat namelijk uit van onze gewone wereld, en is daarmee niet van toepassing op de snarenwereld.

Het nog maar de vraag of het 'kan' of niet. Atomen waren vroeger ook fundamentele eenheden. Rotaluclac heeft het natuurlijk ook wel bij het rechte eind... er is schromelijk te weinig kennis (zeker bij ons hier) om de vraag zinvol te beantwoorden.

Binnen de snaartheorie zoals die op dit moment omschreven is is dit het enige correcte antwoord.

Dus je kan een snaartje inderdaad in stukken delen?
En als 't snaartje dan zo kort is dat die frequentie dan zo hoog zou zijn dat de lichtsnelheid bij de trillingen wordt overschreden?

Dat is theoretisch heel leuk, maar in de praktijk heb je geen ideale snaren. Bij lange snaren heb je weinig invloed van wrijving en stijfheid, maar bij een snaar van twee moleculen lang natuurlijk wel. Het was al een tricky theorie, maar als je het dan ook nog in het extreme doortrekt...

-1 snarentheorie maakt gebruik van snaren als representatie van elementaire deeltjes. Het zijn geen fysieke snaren waar je in kan knippen.
edoderoo, moleculen zijn belachelijk veel groter dan snaren en niet vergelijkbaar.

Snaren, kleiner dan een molecuul, in het tien-dimensiale vlak. Als ze kleiner zijn dan een molecuul zul je ze niet meer in stukjes kunnen hakken, hoewel, ze zijn dan niet van moleculen gemaakt, maar van ... ja, wat dan eigenlijk? Fotonen misschien... Het begint mij boven mijn pet te groeien, eerlijk gezegd.

@LtHawk:
Inderdaad, de snaartheorie zegt ons dat alles (incl. de subdeeltjes van moleculen) uit snaartjes (strings) bestaan :).

In dat geval is een snaar het kleinste (elementaire) dailtje, waaruit alles is opgebouwd. Dan zijn die per definitie ondeelbaar.

Ja maar als je er met een supervergrootglas naar kijkt, zou ik toch eens willen proberen ze verder in stukjes te hakken... Kan 't niet laten - de mens is nieuwsgierig ;)

Maar ik denk ook niet alleen aan de context van de snaartheorie zelf, maar ook aan overkoepelende theoriën waar de snaartheorie dan deel van uit maakt. Natuurlijk kan je zeggen/theoretiseren dat er geen overkoepelende theorie is, maar ik denk graag verder/door :). In een gedachtenexperiment zie ik geen reden waarom je zo'n snaartje niet verder zou kunnen delen.

Aha, dan snap ik waar je heen wilt.
Sympathiek plan. :-) Het vervelende is wel dat als je doordenkt via een hele keten van 'als als als' je idee wel heel erg op losse schroeven komt te staan. Het wordt ook nogal vrijblijvend. Dat bedoelde ik ongeveer. Stel dat.. wat gebeurt er dan? Ik vraag me af hoe je zoiets buiten de oorspronkelijke context _kan_ beantwoorden.

Het probleem van deze opmerking: "Maar ik denk ook niet alleen aan de context van de snaartheorie zelf, maar ook aan overkoepelende theoriën waar de snaartheorie dan deel van uit maakt." is dat de snaartheorie juist de overkoepelende theorie zou moeten worden...

Daar komt bij dat die snaartheorie nog niet meer is dan dat: een theorie. Nog geen relatie met de realiteit middels experimenten en verifieerbare, of, beter nog, falsificeerbare, voorspellingen.

Dus eigenlijk een hypothese, laten we niet de termen door elkaar halen.