Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Welke binding is sterker, de ionbinding of de waterstofbrug?

Eerst dacht ik dus dat waterstofbruggen het het sterkste waren, maar nu ik in een nieuw hoofdstuk ben, staat er dat juist de ionbinding de sterkste is van allemaal, vanwege de hoge smelt- en kookpunten. Verwarrend zou ik zeggen.

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (2)

Bij een ionbinding word min of meer permanent een klein aantal elektronen uitgeleend aan een ander atoom. Hierbij word het atoom, door er elektronen bij te krijgen of elektronen af te geven, positief of negatief geladen. Deze atomen heten dan ionen. Deze binding word ook wel de zoutbinding genoemd, omdat het een verbinding is tussen een metaal en een niet-metaal. De sterkte van de binding is iets lager dan die van een covalente binding. De covalente binding is de sterkste binding die er is. De covalente binding, ionbinding en metaalbinding zijn 'primaire' bindingen. De di-pool binding, Van der Waals kracht en waterstofbrug zijn 'secundaire' bindingen, d.w.z. dat ze relatief zwak zijn. De ionbinding is dus sterker.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
De ionbinding is de binding die het gevolg is van de elek-trische aantrekkingskracht tussen positieve en negatieve ionen. De sterkte van een ionbinding hangt onder andere af van de grootte van de ionladingen en van de onderlinge afstand tussen de ladingen. Een ionbinding komt voor in zouten en is een sterke binding. Meestal is Δ EN > 1,7.

Een waterstofbrug is een _inter_moleculaire binding, die dus twee verschillende moleculen aan elkaar kan koppelen. Verantwoordelijk voor deze interactie zijn atomen met een grote elektronegativiteit zoals zuurstof (O), stikstof (N) en fluor (F).

Omdat het waterstofatoom zo klein is, is de lading sterk geconcentreerd, zodat het met relatief grote kracht een naburig dipoolmolecuul kan aantrekken.
Het verschil in elektronegativiteit bij H2O is 3,5-2,1= 1,4.
Bij natriumchloride (ionaire binding) is het verschil 2,1. Een stuk groter dus.

Bij zouten is er bovendien sprake van een ionrooster. Hierbij moet worden opgemerkt dat er naar verhouding weinig verbindingen zijn die echt zuiver ionogeen zijn, omdat er vaak ook een covalente bijdrage tot de binding is.

De bindingsenergie van een H-brug varieert tussen de 12 en 25 KJ/mol.
De bindingsenergie van natriumchloride is 950 KJ/mol. Zie bijlage 3 en 4.

Bovengenoemde feiten zijn er oa de oorzaak van dat water een veel lager kookpunt heeft dan natriumchloride.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Chemische_binding
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roosterenthalpie
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bindingsenergie

https://books.google.nl/books?id=X6LGPxt2ooYC&pg=PA11&lpg=PA11&dq=bindingsenergie+waterstofbruggen&source=bl&ots=BpB627uGag&sig=IiavyULsaGj8szCVHqDf7xqWI-o&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjW3ObC6KTKAhXDDQ4KHW4sCDIQ6AEIQDAE#v=onepage&q=bindingsenergie%20waterstofbruggen&f=false
(Lees meer...)
erotisi
8 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image