Zit er een grens aan de hoeveelheid lumen als je 1 standaard licht alleen kunt vermenigvuldigen?

Ik vind het een interessante redenering. De essentie van je redenering lijkt me dat we geen willekeurige hoeveelheid lichtbronnen op één plaats kunnen zetten, en dat we dus gedwongen worden om afstanden te vergroten, waardoor de bijdrage aan de intensiteit per toegevoegde lichtbron afneemt. So far, so good.
Echter van mij de volgende kanttekeningen:
1. Kaarsen zenden hun licht uit in alle richtingen. Daardoor ontvang je van een verder weg gelegen kaars minder licht. Maar geldt dat ook voor lasers? Wat als ik die nauwkeurig achter elkaar plaats?
2. Heb ik eigenlijk wel meerdere lasers nodig? Een laser heeft toch zelf al versterking door gestimuleerde emissie? Zit daar dan een limiet aan?
3. Terug naar de kaarsen. We zetten kaarsen achter elkaar maar als we ook kaarsen ernaast zetten, dan is er meer ruimte. Misschien wel genoeg om het verlies door de grotere afstanden te compenseren.
4. Je schrijft "de afname is recht evenredig met het kwadraat van de afstand. Een betere formulering is "de intensiteit is omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand". En dat de afname exponentieel toeneemt is niet alleen krom geformuleerd, maar echt fout. Kwadratisch is niet exponentieel en exponentieel is niet kwadratisch.
5. Dat van die meter tussenruimte vergeet ik even. Waar het om gaat is dat hoe verder in de reeks van kaarsen, hoe kleiner de bijdrage wordt. Maar de som van een oneindig afnemende reeks hoeft niet te convergeren. Als de intensiteit omgekeerd evenredig was met de afstand (i.p.v. het kwadraat van de afstand) dan hadden we toch een oneindige som gehad. Hier ontbreekt dus een stukje wiskundige onderbouwing. Overigens is de som in dit geval wel eindig, nl π²/6 maal de eerste kaars, als de tussenruimte steeds een bolstraal is.
6. Interessante link die je legt met het uitdijende heelal. Immers door genoeg kaarsen, of sterren achter en naast elkaar te plaatsen zou de hemel, net als jouw venster in de bol, verblindend licht worden. Dit probleem is bekend als Olbers' paradox (ook al eens behandeld in GV). Dat dit niet zo is komt door de uitdijing en dat het licht een eindige snelheid heeft.

1. Volgens mij divergeren lasers ook, alleen een stuk langzamer dan een kaars. Je krijf dus hetzelfde effect als met een kaars, het duurt alleen langer.
2. Weet ik niet. Je zou dan een hele lange laser moeten bouwen. Punt is dan dat op enig momen zich zoveel materie in de lengte zou kunnen bevinden dat het licht de uitgang niet meer bereikt, en dus geen bijdrage levert. Maar zoals gezegd, ik weet het niet.
3. Kan maar de straal van de bol is een meter, of dat voldoende is...
4. Klopt, in mijn enthousiasme voor de redenering heb ik wat zorgvuldigheid uit het oog verloren:-)
5. Mijn idee was dat Hubble deep space opnamen maak van sterrestelsels door het uren lang tellen van aankomende fotonen. Een quaser is eningszins sterker dan een kaars en toch komen er maar een paar per uur aan.
6. Ik denk dat dat de ultieme limiet definieert Bedankt voor je reactie