Kunnen alleen deeltjes met heeltallige spin een amplitude vormen?

Maar begrijp jij de link tussen het in dezelfde kwantumtoestand mogen verkeren en de mogelijkheid tot het vormen van een golf?

Samengestelde deeltjes met een even aantal fermionen zijn ook bosonen zoals bijv. mesonen. Zou het dan zo kunnen zijn dat juist die bosonen wel een golf kunnen vormen en deeltjes met een oneven aantal fermionen zoals protonen en neutronen niet? Dat is natuurlijk een afwijking mbt jouw antwoord waarbij je uitgaat dat elk deeltje op zich al een golf en amplitude heeft.
Maar als je het vergelijkt met lichtstralen (fotonen) en elektronenbundels (elektronen (leptonen) krijg je natuurlijk een ander fenomeen. En misschien gelden daar weer andere wetten voor dan de deeltjes op zich te bekijken?

Je krijgt geen ander fenomeen. Het tweespleten experiment is uitgevoerd met buckyballs die uit 60 koolstof atomen bestaan en zelfs die geven een interferentiepatroon en gedragen zich dus als golven en hebben dus een amplitude. Misschien doel je hier op: https://nl.wikipedia.org/wiki/Stern-Gerlach-experiment Engelse versie is veel uitgebreider https://en.wikipedia.org/wiki/Stern%E2%80%93Gerlach_experiment

Ok, golfpatronen zijn dus niet afhankelijk van het uitsluitingsprincipe van pauli en welke spin het deeltje heeft. Wat ik me overigens wel afvraag bij die spleten experimenten is in hoeverre die spleten zelf de golven veroorzaken.
Als ik bijv. een tennisbal door een spleet gooi kan ik me voorstellen door de draaiing die de bal heeft naar links dan wel naar rechts afwijkt. Misschien dat je dan zou zeggen dat het dan aan de draaiing van de bal ligt? Ja ook, maar die spleet kan er ook wel een klein effectje aan geven.
En zo kom ik dan toch weer uit bij de spin van een deeltje. Al weet ik dat die spin iets anders is dan een draaiing van een bal?!

Als je zou weten door welke spleet de golfbal gaat is er geen referentie patroon. Lees het experiment eens goed, met al zijn varianten.

Interessant om het nog eens goed te lezen. Als men bij het tweespletenexperiment gaat meten door welke spleet het gaat, ontstaat er inderdaad geen interferentie. Wonderbaarlijk die golfinstorting! Maar goed we gaan er maar even vanuit dat een bal zich niet in tweeen kan delen, dus blijft het één spleet experiment over: Maar ook daar zie je geen piek op een plek. Er is bij één spleet weliswaar geen interferentiepatroon maar er is wel een diffractiepatroon waarbij op het scherm een uitgesmeerd patroon wordt weergegeven. En dat diffractiepatroon is weer tekenend voor golven.
Maar toch blijft mijn vraag dan staan in hoeverre de spleet zelf de diffractie veroorzaakt door bijv. zijn spin. Ik weet het, het is misschien nogal een klungelige benadering, maar dat is deel van mijn 'onderzoek'