Wat is het gevolg dat de Scharzschild radius ongeveer hetzelfde is als de leeftijd van het universum?

Als iets zich met een snelheid groter dan de lichtsnelheid van ons verwijdert, dan kan het licht nog steeds bij ons komen. Niet het licht dat "nu" wordt uitgezonden, wel het licht dat al was uitgezonden toen dat 'iets' nog dichterbij was dan nu. Wij kunnen dus sterrenstelsels zien die zich op dit moment sneller dan de lichtsnelheid van ons verwijderen. Anders gezegd: het waarneembare heelal is groter dan het bereikbare heelal. Concreet: wij zien sterrenstelsels, maar als wij een krachtige laser op zo'n stelsel zouden afvuren, zou het licht van die laser dat stelsel nooit bereiken, omdat het stelsel inmiddels sneller dan het licht van ons af gaat. Maar goed, dit was een zijspoor. Het blijft opvallend dat de *massa* van alles dat zich nu nog niet met de lichtsnelheid van ons af beweegt, zorgt voor een Schwarzschild-straal die overeenkomt met de leeftijd van het heelal.

Hoe groot zou de initiële inflatie nog een verschil veroorzaken? Zou die ervoor zorgen dat de schildradius korter is dan de leeftijd van het heelal, zo ja hoeveel dan?

Inflatie is niet relevant in deze. Dat betekent alleen dat een deel van het heelal sneller buiten beeld is geraakt dan met zonder inflatie.

Maar als de inflatie sneller zou zijn gegaan dan het licht, dan maakt dat toch wel iets uit? Of is die sowieso niet sneller dan het licht gegaan?

Nee, het maakt niks uit.
(1) Inflatie gaat sneller dan het licht, anders was het geen inflatie. (2) Stel je rijdt in een wagentje dat 10 km/u gaat. Je gooit een bal uit dat wagentje met 11 km/u. Die bal bereikt ooit het punt waar je begon (rechte weg, geen wrijving, je kent dat wel). Daarna gooi je nog een bal maar dan met 9 km/u. Die komt daar dus nooit bij je beginpunt aan want die gat er nog steeds met 1 km/u vanaf. Dit laatste is dus wat er met de inflatie is gebeurd. De inflatie vond plaats vrijwel direct na de big-bang en duurde 10^-35 seconde. In die tijd is dus een groot deel van het heelal buiten elkaars zicht geraakt. Thats all.

Hoewel dit antwoord logisch klinkt, snap ik nog niet precies welke rol dan de massa van het universum speelt. Stel, op gegeven moment wordt gevonden (op wat voor wijze dan ook) dat de massa van het universum 2 keer groter is dan tot nog toe werd gedacht. Daarmee zou de Schwarzschildradius halveren, als ik het goed begrijp, (want ik ga er vanuit dat de andere factoren, G en c, redelijk constant zijn). Maar daarmee halveert niet ineens het observeerbare universum. Of wordt juist de massa van het universum (indirect) _afgeleid_ uit oa de straal van het observeerbare universum, zodat de cirkel rond is ?

Hele goeie toevoeging Kierkegaard47. Was wat ik ook zat te denken maar kon het "gevoel" niet precies verwoorden.

Zie nu dat ik wel een foutje heb gemaakt: de massa van het universum zou niet 2 keer zo groot moeten zijn, maar juist de helft om de schwarzschildradius te laten halveren. Voor de rest blijft mijn vraag staan.

Naar mijn bescheiden mening speelt massa hier geen enkele rol voor wat betreft de huidige situatie. Ten eerste moet je je realiseren dat de huidige dichtheid van het heelal dusdanig is dat het er op lijkt dat het heelal of vlak of open is. Als je de hoeveelheid massa in het heelal verdubbelt dan zou het heelal inmiddels wel aan het instorten zijn. Ten tweede kijk je, in tegenstelling toe een zwart gat, van binnen naar buiten. Ons heelal dijt nog steeds uit dus onze Schwarzschild radius wordt iedere seconde een lichtseconde groter. Als er dus een object is dat zich buiten de Schwarzschild radius bevindt maar zich met minder dan de lichtsnelheid t.o.v. ons verplaatst dan komt dat in beeld. Maar voor de meeste objecten die zich op die afstand bevinden zal gelden dat ze zich even snel of sneller dan het licht van ons af bewegen en die komen dus nooit in beeld of verdwijnen uit beeld. Het lijkt of de uitdijing van het heelal versneld (laatste inzichten) wat er feitelijk op neer komt dat er steeds meer uit beeld zal; verdwijnen.

Dat wij het heelal zien uitdijen wil niet zeggen dat we niet in een normaal zwart gat zouden zitten. Misschien dat het voor een waarnemer IN een zwart gat ook lijkt alsof zijn ruimte aan het uitdijen is. Lijkt me best een interessant experiment. Waarbij opgemerkt dat het in principe geen probleem is om in een zwart gat te geraken zonder ooit de waarnemingshorizon te hoeven passeren.