worden sommige gassen van de aarde geduwd of zweven ze eraf?

In zekere zin wel, maar de gassen gaan dan in verbindingen en blijven niet altijd de initiële gassen.

Laat me het verhaal omdraaien om het duidelijk te maken:

In oorsprong was er geen zuurstof op onze planeet, dat is zelfs nog niet zo heel lang. De zon scheen genadeloos op onze planeet en het ultraviolet vernietigde genadeloos elke vorm van leven die wou ontstaan.

Ik verwijs naar de steen die gevonden werd op http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Banded_Iron_Formation_Barberton.jpg en die ik hier ook bijvoeg die in de grijze lagen zuurstofloze lagen vertoont en rode lagen als er wel zuurstof was (vindplaats Zuid-Afrika niet zo ver af van waar een van mijn zeven broers woont), datering 3,15 ga (= eenheid voor miljard jaar).

Om kort te gaan, eerst in water ontstond dan de conversie van autotrofe cellen naar heterotrofe (zoals wij mensen uiteindelijk). Het zuurstof gehalte steeg en steeg.

Om op je vraag te antwoorden: Stel dat deze fotosynthese op slag nu stopt, is alle zuurstof terug 'verdwenen' binnen een berekende 6 ma (= miljoenen jaren nu) door verwering en vulkanisme. We moeten ons dus geen zorgen maken en het CO2 gehalte meten, maar het zuurstofgehalte meten (en daarmee lijkt nog niets aan de hand te zijn, maar wie weet, Ozon = O3 baarde ons al eens zorgen met 'gaten', maar gelukkig zorgde de natuur zelf voor de oplossing en niet de arrogante mens die dacht dat die dat kon). Er was trouwens een zuurstofcrisis die bijna alle leven al eens vernietigde rond 2,3 tot 1,7 ga geleden, maar toen kwam er organismen die niet vergiftigd werden door zuurstof in plaats van de primitieve anaerobe organismen. Ik denk dat we onze virologie ook een wending moeten geven in richting van dit gegeven overigens, want persoonlijk zie ik alleen een oplossing in virologie om zo'n enorme wendingen te kunnen 'creëren' (die tot ons leven leidden in ultra snelle tijd versus de leeftijd van ons zonnestelsel in een minuut op 24 uren omgerekend).

Kortom: de sterkte van het zonlicht nam toe, ozon kwam als bescherming in de atmosfeer, het broeikasgas methaan nam toen ook enorm toe, maar ozon reageerde met het methaan en beiden samen redden de aarde 'vanzelf' maar de aarde misschien hierdoor die ijstijd kende (afkoelde ondanks de opwarming van de zon met 6% per ma, Archeïcum).

Tijdens deze periode ontsnapten veel gassen ook aan de aarde in combinatie met de instraling van de zon en de chemische interacties die daarbij ontstonden (+ dag/nacht effect).