Kan het botsen van deeltjes bij CERN een zwart gat veroorzaken?
1.3K
1.3K keer bekeken
Geef jouw antwoord
Het beste antwoord
Nee, dat kan niet.
Bij CERN laten ze deeltjes botsen met flinke energieën - naar onze maatstaven. Maar in de ruimte vliegen precies diezelfde deeltjes rond met energieën die vele malen groter zijn dan de energieën die wij bij CERN kunnen bereiken. Die deeltjes zijn afkomstig uit de omgevingen van supernova's en zwarte gaten - vandaar dat ze zulke gigantische energieën hebben.
Die deeltjes botsen al miljarden jaren op elkaar. Nog nooit is daaruit een zwart gat ontstaan.
Die deeltjes botsen ook al vijf miljard jaar tegen de deeltjes in de bovenste luchtlagen van onze atmosfeer. Als er ook maar een kleine kans zou zijn dat bij zo'n botsing ooit eens een zwart gat zou ontstaan, dan zou dat in die vijf miljard jaar al lang zijn gebeurd.
Ook de andere planeten, en atmosfeerloze lichamen zoals onze maan en de manen van de andere planeten, worden al zo'n vijf miljard jaar lang gebombardeerd met deeltjes die dezelfde energie hebben als de deeltjes bij CERN, of energieën die nog een paar duizend tot zelfs vele miljoenen malen hoger zijn. Aan het feit dat al die planeten en al die manen dit vijf miljard jaar lang hebben overleefd, kunnen we zien dat er geen zwarte gaten kúnnen ontstaan.
We hoeven ons dus nergens zorgen over te maken. De natuur zelf heeft ons dat duidelijk laten zien.
Bij CERN laten ze deeltjes botsen met flinke energieën - naar onze maatstaven. Maar in de ruimte vliegen precies diezelfde deeltjes rond met energieën die vele malen groter zijn dan de energieën die wij bij CERN kunnen bereiken. Die deeltjes zijn afkomstig uit de omgevingen van supernova's en zwarte gaten - vandaar dat ze zulke gigantische energieën hebben.
Die deeltjes botsen al miljarden jaren op elkaar. Nog nooit is daaruit een zwart gat ontstaan.
Die deeltjes botsen ook al vijf miljard jaar tegen de deeltjes in de bovenste luchtlagen van onze atmosfeer. Als er ook maar een kleine kans zou zijn dat bij zo'n botsing ooit eens een zwart gat zou ontstaan, dan zou dat in die vijf miljard jaar al lang zijn gebeurd.
Ook de andere planeten, en atmosfeerloze lichamen zoals onze maan en de manen van de andere planeten, worden al zo'n vijf miljard jaar lang gebombardeerd met deeltjes die dezelfde energie hebben als de deeltjes bij CERN, of energieën die nog een paar duizend tot zelfs vele miljoenen malen hoger zijn. Aan het feit dat al die planeten en al die manen dit vijf miljard jaar lang hebben overleefd, kunnen we zien dat er geen zwarte gaten kúnnen ontstaan.
We hoeven ons dus nergens zorgen over te maken. De natuur zelf heeft ons dat duidelijk laten zien.
15 jaar geleden
Andere antwoorden (3)
Nee dat is niet mogelijk. Het bewijs is dat het apparaat vandaag voluit heeft gedraaid en er niks gebeurd is.
Deeltjesversneller breekt energierecord
Uitgegeven: 30 maart 2010 13:32
Laatst gewijzigd: 30 maart 2010 18:04
GENEVE - Wetenschappers van het Europese onderzoeksinstituut CERN hebben dinsdag het energierecord gebroken met behulp van de deeltjesversneller.
Deeltjesversneller breekt record slideshow Tijdens de derde poging slaagden ze erin twee bundels met protonen, de bouwstenen van atomen, op elkaar te laten botsen, terwijl die allebei een kracht hadden van 3,5 tera-elektronenvolt.
Dat is de eenheid die natuurkundigen gebruiken voor dit soort experimenten.
Deeltjesversneller breekt energierecord
Uitgegeven: 30 maart 2010 13:32
Laatst gewijzigd: 30 maart 2010 18:04
GENEVE - Wetenschappers van het Europese onderzoeksinstituut CERN hebben dinsdag het energierecord gebroken met behulp van de deeltjesversneller.
Deeltjesversneller breekt record slideshow Tijdens de derde poging slaagden ze erin twee bundels met protonen, de bouwstenen van atomen, op elkaar te laten botsen, terwijl die allebei een kracht hadden van 3,5 tera-elektronenvolt.
Dat is de eenheid die natuurkundigen gebruiken voor dit soort experimenten.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Volgens de theorien met de meeste volgelingen kan dit niet met de LHC. Maar, er zijn ook andere theorien die zeggen dat dit wel mogelijk is. Er zijn dan ook wetenschappers die verbonden aan het CERN die juist graag deze zwarte gaten zien ontstaan.
MAAR! (en dit is een belangrijke maar) dit zijn zulke ontzettende kleine mini zwarte gaten dat ze direct weer stoppen te bestaan. Dezelfde mini zwarte gaten ontstaan ook in de ruimte en botsen tegen de aarde aan (of eigenlijk, vliegen er dwars door heen.
Er is geen enkele bewijs om aan te nemen dat een mini zwart gat ook maar het minste gevaar levert voor de aarde.
MAAR! (en dit is een belangrijke maar) dit zijn zulke ontzettende kleine mini zwarte gaten dat ze direct weer stoppen te bestaan. Dezelfde mini zwarte gaten ontstaan ook in de ruimte en botsen tegen de aarde aan (of eigenlijk, vliegen er dwars door heen.
Er is geen enkele bewijs om aan te nemen dat een mini zwart gat ook maar het minste gevaar levert voor de aarde.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Het angstige scenario.
Als tijdens de deeltjesbotsingen in de CERN microscopisch kleine zwarte gaten zouden worden geproduceerd en niet meteen verdampen, kunnen ze gaan groeien. Dan voeden ze zich eerst met de versneller en daarna met de rest van de aarde.
Dat zulke zwarte gaten überhaupt ontstaan, is allerminst zeker. Dat kan alleen als er extra dimensies zijn, de snaartheorie vereist dat bijvoorbeeld én als die extra dimensies betrekkelijk groot zijn. In dat geval is de zwaartekracht die wij in onze kosmos ervaren, een slap aftreksel van een veel sterkere zwaartekracht die naar de extra dimensies weg lekt.
Als vervolgens de energie in de LHC versneller hoog genoeg is om extra dimensies zichtbaar te maken, dan kunnen ook de microscopische zwarte gaten zichtbaar worden, die onder invloed van die ‘sterkere zwaartekracht’ ontstaan.
Maar wat als die gaten daarna niet meteen verdampen of uit elkaar vallen zoals gangbare theorieën voorspellen? Wat doet een stabiel microscopisch zwart gat ‘in rust’, in een schacht bij Genève?
Weinig. Allereerst zijn stabiele gaten hoogst onwaarschijnlijk, omdat ze strijdig zijn met principes uit de kwantummechanica en/of de relativiteitstheorie. En zelfs als ze toch opduiken, dan alleen in een ascetische variant waarvan we niks te vrezen hebben.
Zouden er wél gulzige stabiele gaten kunnen ontstaan, dan hadden die namelijk allang hun sporen nagelaten in de kosmos. Daar kunnen inslagen van kosmische deeltjes veel vaker voor hun vorming zorgen dan een aardse versneller. Een concreet voorbeeld: gulzige stabiele gaten, ingevangen in een neutronenster, zouden een dergelijk ster in sneltreinvaart vernietigen, daarbij „explosief grote hoeveelheden energie” vrijmakend, die „duidelijk zichtbaar” hadden moeten zijn.
Meer in grote lijnen: „de natuur heeft al 1031 LHC experimenten uitgevoerd sinds het begin van het universum. De sterren in ons melkwegstelsel en elders bestaan nog steeds, en de conventionele natuurkunde kan alle waargenomen astrofysische zwarte gaten beschrijven.”
Als tijdens de deeltjesbotsingen in de CERN microscopisch kleine zwarte gaten zouden worden geproduceerd en niet meteen verdampen, kunnen ze gaan groeien. Dan voeden ze zich eerst met de versneller en daarna met de rest van de aarde.
Dat zulke zwarte gaten überhaupt ontstaan, is allerminst zeker. Dat kan alleen als er extra dimensies zijn, de snaartheorie vereist dat bijvoorbeeld én als die extra dimensies betrekkelijk groot zijn. In dat geval is de zwaartekracht die wij in onze kosmos ervaren, een slap aftreksel van een veel sterkere zwaartekracht die naar de extra dimensies weg lekt.
Als vervolgens de energie in de LHC versneller hoog genoeg is om extra dimensies zichtbaar te maken, dan kunnen ook de microscopische zwarte gaten zichtbaar worden, die onder invloed van die ‘sterkere zwaartekracht’ ontstaan.
Maar wat als die gaten daarna niet meteen verdampen of uit elkaar vallen zoals gangbare theorieën voorspellen? Wat doet een stabiel microscopisch zwart gat ‘in rust’, in een schacht bij Genève?
Weinig. Allereerst zijn stabiele gaten hoogst onwaarschijnlijk, omdat ze strijdig zijn met principes uit de kwantummechanica en/of de relativiteitstheorie. En zelfs als ze toch opduiken, dan alleen in een ascetische variant waarvan we niks te vrezen hebben.
Zouden er wél gulzige stabiele gaten kunnen ontstaan, dan hadden die namelijk allang hun sporen nagelaten in de kosmos. Daar kunnen inslagen van kosmische deeltjes veel vaker voor hun vorming zorgen dan een aardse versneller. Een concreet voorbeeld: gulzige stabiele gaten, ingevangen in een neutronenster, zouden een dergelijk ster in sneltreinvaart vernietigen, daarbij „explosief grote hoeveelheden energie” vrijmakend, die „duidelijk zichtbaar” hadden moeten zijn.
Meer in grote lijnen: „de natuur heeft al 1031 LHC experimenten uitgevoerd sinds het begin van het universum. De sterren in ons melkwegstelsel en elders bestaan nog steeds, en de conventionele natuurkunde kan alle waargenomen astrofysische zwarte gaten beschrijven.”
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Deel jouw antwoord