Waarom ziet men dingen, als atomen voor het grootste gedeelte uit 'niets' bestaan?

Zoals ook de maan kracht uitoefent op de aarde, en vice versa, en zelfs de aantrekkingskracht van de zon op 250 miljoen km afstand een flinke invloed uitoefent op de baan van de aarde (gelukkig!), zo oefenen de elementaire deeltjes en licht ook invloed op elkaar uit. Daarvoor hoeven ze elkaar dus niet letterlijk te raken.

Als eerste moet je begrijpen dat atomen niet gezien kunnen worden omdat ze daarvoor te klein zijn. Wij zien atomen, en dus alles wat uit atomen bestaat, dus zo ongeveer alles, niet direct.

Wat we wel zien is het licht dat door atomen weerkaatst wordt. Feitelijk absorbeer een atoom dan een lichtfoton en zend dat ogenblikkelijk weer, in een willekeurige richting, uit. Als je je dan realiseert dat je 100 miljoen atomen op een rij moet leggen om een centimeter te krijgen dan hoeft maar een klein deel daarvan licht in de goede richting (je oog) te weerkaatsen om toch iets te kunnen zien.

Vergelijk het met een televisiescherm. Dat bestaat uit een aantal pixels die samen het beeld vormen. Een individuele pixel laat je eigenlijk helemaal niets zien, alleen een heel klein puntje met een bepaalde kleur. Het totaal levert je echter een volledig beeld op.

De interactie tussen licht en materie gebeurt in feite enkel met die elektronen aan de buitenkant. Met 'gewoon' licht zou je dus in feite nooit de 'binnenkant' van een atoom kunnen bekijken.

Los daarvan dat atomen zo klein zijn en onze ogen dat niet kunnen onderscheiden. Maar goed, je kan altijd een microscoop gebruiken en ook dat 'werkt' niet. Om dezelfde bovenliggende reden(en).

Wat me eerder verbaast is waarom je niet vraagt: "als meer dan 99% van een atoom uit niets bestaat waarom zijn deze dingen dan wel voor de volle 100% 'tastbaar'?"

En daar geldt een gelijkaardig antwoord voor. Dat 99% van materie uit 'niets' bestaat blijft een feit. Maar de krachten tussen een atoomkern en diens elektronen creëren de illusie dat de materie voor de volle 100% aanwezig is.

Tussen de ladingen van het atoom is een sterk elektrisch veld. Feitelijk bepalen de dimensies van dat veld de effectieve grootte. Om atomen te kunnen waarnemen heb je veranderingen in het elektrische veld nodig die ongeveer dezelfde grootte hebben (röntgenstraling), of kleiner zijn.